Σάββατο, Ιανουαρίου 09, 2010

Χωρίς λόγια

...ξεμάκρυνε από την αγέλη τρέχοντας. Κάθησε στα ριζά του βράχου ασθμαίνοντας, ξεροκαταπίνοντας το παγωμένο σάλιο του. Έξυσε με τα νύχια του το χώμα με μια ανήμπορη λύσσα μέχρι που τα μάτωσε. Ξάπλωσε πάνω στην μαλακιά κοιλιά του και άφησε το βλέμμα του να τυλίξει με αγωνία την χέρσα πεδιάδα που απλώνονταν μπροστά του. Μια γκρίζα διάφανη σιωπή τον τύλιξε. Ανατρίχιασε, καθώς οι οι πρώτες νιφάδες κρυστάλλωσαν πάνω στο άσπρο του τρίχωμα. Ανασηκώθηκε στα πόδια του και κοίταξε με τα θολά μαύρα του μάτια τα πέπλα του ουρανού να παίζουν κρυφτό με το αρρωστημένο χλωμό φεγγάρι.
Τίναξε το χιόνι από πάνω του κι όρθωσε το κεφάλι του προς την μαύρη συμπαντική άβυσσο. Η ηχώ των βράχων πολλαπλασίασε το παραπονεμένο φριχτό αλύχτισμα.
Το φεγγάρι κρύφτηκε, σαν όρμησε τρέχοντας προς την σκοτεινή πεδιάδα.
Το κυνήγι είχε πια τελειώσει.Ο λύκος του χιονιού γύριζε ξανά στα δάση του νότου.

Το χιόνι έπεφτε πυκνό καλύπτοντας πίσω τα χνάρια του...


Χριστούγεννα 2009 Regensburg
Χιονισμένος Δούναβης


Πρωτοχρονιά 2010 Laaber
Κάτω από το ερειπωμένο κάστρο της Δωροθέας τα λουκάνικα ψήνονται πάντα καλύτερα!


Σήμερα...
Αφήνοντας πίσω τον Βορρά...