Τα πασχαλιάτικα παραμύθια της Μαρίκας...

"Και εβαλον κληρο επι των ιματιων αυτου...."

Ο ηχος απο το σφυρι χάνονταν μεσα στα ουρλιαχτα του οχλου,καθως βυθιζε το καρφι στην απαλη παλαμη Του.Γυφτοι τα φτιαξαν τα καρφια και το ακανθινο στεφανι-ειπαν-και ο Παντοκρατωρ τους καταραστηκε να μην εχουν τοπο να σταθουν και να κατατρεχονται απο ολα τα εθνη.
Οι Ρωμαιοι σταυρωτηδες εβγαλαν τα ζατρικια και για να περασει ο χρονος μεχρι το"τετελεσθαι" κι επαιξαν τα φτωχα Του ρουχα σ'ενα ανιερο παιγνιδι.
Οταν ο ηλιος τραβηξε το φως απο την γη,κι οταν ο ουρανος εσπειρε την θυελλα σκιστηκε το τεμπλο του ναου και ανακατωσε η γη τα σπλαχνα της, ο νεαρος εκατονταρχος εφυγε τρεχοντας απο τον κρανιου τοπο με το τροπαιο του αγκαλια.Τον χιτωνα Του....

Ο Πετρος εμαθε απο τους συμπορευομενους του για τον μαρτυρικο θανατο Του....

...Στην θαλασσα της Γαλιλαιας βρεθηκαν με τον Σιμωνα.Πλαι στην ακτη μπαλωνε τα δυχτια του κι εκανε παραπονα στον θεο του Ισραηλ για την φτωχη ψαριά του.
Θα σε κανω αλιεα ανθρωπινων ψυχων του ειπε ο Ναζωραιος κι εκεινος τον ακολουθησε.
Οταν ο Σιμων του Ιωνα καταμαρτυρησε την θεεικη Του ταυτοτητα μετονομαστηκε απο τον διδασκαλο σε Πετρο"συ ει Πετρος και επι ταυτην την πετρα οικοδομησω την εκκλησιαν μου"και τον ορισε κλειδοκρατορα της Παράδεισος και κανεις δεν διαβαινει την πυλη αν δεν δωσει την αδεια ο Πετρος.
Κι ομως τον απαρνηθηκε τρις,πριν αλεκτωρ λαλησει......

.....Χρόνοι αστατοι και ζοφεροι ηρθαν για τους ελπιζοντες.
Ο Σαυλος ηταν γονος της καστας των Σαδουκαιων.Μισος και οργη τον διακατειχαν για τους θελοντες να πορευθουν με την ελπιδα και την αγαπη Εκεινου.
Στραφηκε στην εξοντωση τους εως την στιγμη που Εκεινος του μιλησε: Γιατί με διωκεις?
Απο διωκτης γινεται διωκομενος.Φευγει για την φαυλη Ρωμη και σ'ολο το ταξειδι του σπερνει πισω του την ελπιδα και την πιστη για μια καλυτερη ζωη.
Στο σπιτι του Γάιου που φιλοξενειται αρχιζει να γραφει τα γραμματα του για τους συνανθρωπους που γνωρισε εν τη πορεία του.
Γνωριζονται με τον Πετρο που εχει καταφυγει κι αυτος στην Ρωμη(Βαβυλωνα την ονομαζει)

Ο Παυλος συλλαμβανεται για πολλοστη φορα ,αλλα ειναι το τελος του.
Αποκεφαλιστηκε ή σταυρωθηκε?
Τι σημασια εχει.Πεθανε γι'αυτα που πιστεψε.
Ο σπορος του Ιουδαιου εχει φυτρωσει πια στην Ρωμη.Μεσα στους σκλαβους ,στους κατατρεγμενους.στις πορνες και στις εναρετες ψυχες .

Ολοι αυτοι παρακαλουν τον Πετρο να φυγει και το καταφερνουν.

Στο δρομο του στην Αππια οδο,μακρια πια απο την Ρωμη,ακουμπαει στο ραβδι του να ξαποστασει οταν ακουει την φωνη Του:Qvo vandis????
Πεφτει στο χωμα με τα χερια απλωμενα σαν ενας σταυρος καμωμενος απο σαρκα και φωνη πικρη εκβαλλει:συγχωρεσε με Κυριε,τρις σε απαρνηθηκα και τωρα σε εγκαταλειπω παλι..

Κανεις δεν ξερει-λενε-τι ειπε με τον Διδασκαλο.Οταν πηρε τον δρομο της επιστροφης για την Ρωμη χαμογελουσε.Ανοιξε τα ρουθουνια του για να αισθανθει ενα αρωμα λουλουδιων που τον τυλιγε.Οταν εψαξε για την πηγη της θεσπεσιας μυρωδιας αγκαλιασε το ραβδι του και προσευχηθηκε ξανα στον συνοδοιπορο του.Το χιλιοχρονο ραβδι ειχε ανθισει.Λευκα και κοκκινα μικρα λουλουδακια ανοιγαν τα πεταλα τους και φυλλα πρασινα φυτρωναν πανω στο ξερο ξυλο.
Εκεινος τον ειχε προ πολλου συγχωρησει.
Αφησε τα δακρυα του να τρεξουν και πηρε τον δρομο για τον χαμο του.

......Ο εκατονταρχος εγινε χιλιαρχος,εκρυψε το αποκτημα του απο τον Εσταυρωμενο γιατι του προξενουσε εφιαλτες και ψυχικες αναταραχες.
Η καριερα του ηταν σε ανοδο οταν γυρισε στην ευγενη οικογενεια του στο Λατιο.
Αλλά άλλα ο θεος κελευει.
Μεσα απο την αγαπη γνωρισε την αγαπη.
Γνωρισε τον Παυλο ως φιλοξενουμενο του πατερα του.Γνωρισε τον Πετρο ως προστατευομενο της Ντιανα,
Ξεφυγε απο τους εφιαλτες του.Εκανε ανακωχη με τις τυψεις του και στραφηκε σ'Εκεινον.Οταν δηλωσε στον αυτοκρατορα πως ανηκει στην οδο της Αγαπης αυτου που ο ιδιος σταυρωσε υπεγραψε και την θανατικη του καταδικη.

Η Ντιανα περασε αγερωχα μεσα απο την βασιλικη της οικογενεια και σταθηκε διπλα του.
"οπου κι αν πας θα παω -ειπε-και τον επιασε απ'το χερι.
Πεθαναν στην αρενα-λενε-
Στο δρομο για την διαπομπευση τους η Ντιανα εβγαλε απο τον κορφο της τον αραφο χιτωνα του Ιουδαιου φτιαγμενο απο την Μυριαμ να συμβολιζει την αρρηκτη εκκλησια της Αγαπης.Ο χιλιαρχος της τον ειχε δωσει μαζι με την αγαπη του.Τον πεταξε στον χριστιανο δουλο του πατερα της που μεγαλωσαν μαζι.
Ειναι για τον Μεγαλο Ψαρρα,ειπε....

Ο μεγαλος ψαρας σταυρωθηκε λιγο καιρο μετα-λενε-κατα τις ρωμαικες συνηθειες τιμωριας των αντιφρονουντων.
Χιαστι επι του σταυρου..
-λενε -οτι ζητησε να σταυρωθει ανποδα γιατι δεν"ηταν αξιος"να πεθανει οπως ο Κυριος Του
-λενε-
Ποιος αραγε γνωριζει???
Πιστευω ομως πως ο μεγαλος ποιμενας και ο μεγαλος ψαρας ειναι τωρα μαζι μεσα στα ουρανια στερεωματα και κανουν σχεδια για την επερχομενη στο ανθρωπινο ειδος ΑΓΑΠΗ

"Αγαπην δε μη εχω ειμαι ουδεν"
Παυλος προς Κορινθιους