Σελίδα 123....

...παράγραφοι 5-6-7.

Αχ ,αυτή η σελίδα 123!
Πρώτα η Φαραώνα μου την ζήτησε.
Την μετέφερα για όλους τους συνοδοιπόρους μου και επισκέπτες στο καμαράκι των Ανώνυμων Μελαγχολικών.Είναι από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.Είναι από τις λέξεις που με ταξιδεύουν μέσα από τα νοήματα που πασχίζω να οριοθετήσω μέσα στην απλή και σύντομη ζωή μου.Είναι φως,είναι έκσταση,είναι ανθρώπινη αναζήτηση και αγάπη που την θέλω,να την πάρω και να την δώσω...την απαιτώ από τον συνάνθρωπο μου κι ας την απαιτήσει κι εκείνος από εμένα!

Κι έπειτα ήρθε ο Μελωμένος μαζί με τις νεράιδες του για να με χορέψουν ξανά στα πισωγυρίσματα του νου που αργοπεθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου,να με πάρουν αγκαλιά και να με ταξιδέψουμε πίσω,πολύ πίσω στον χρόνο,πίσω στις αναζητήσεις της εφηβείας μου.
Πέρασαν ολάκεροι καιροί από τότε,Νεραιδοπαρμένε μου, αλλά ο χρόνος μένει στάσιμος όταν η ψυχή εξακολουθεί να ζει στην απεραντωσύνη της νιότης μέσα από γλυκόπικρες αναμνήσεις,σταθμούς γεγονότων,θυσίες και ενοχές.
Γιατί πάντα η 123 σελίδα στα δικά μου βιβλία βγάζει ανθρώπινη πίκρα???

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ:Ιδανικοί αυτόχειρες

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα,παίρνουν
τα παλιά φυλαγμένα γράμματα τους,
διαβάζουν ήσυχα κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βηματά τους.

Ηταν η ζωή τους,λένε,τραγωδία
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων
τα δάκρυα,ο ιδρώς,η νοσταλγία
των ουρανών,η ερημιά των τόπων.

Στέκονται στο παράθυρο,κοιτάνε
τα δέντρα,τα παιδιά,πέρα την φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

Πέμπτος,έκτος και έβδομος στίχος στην 123 σελίδα από τα άπαντα του ποιητή,που συντρόφεψε και συντροφεύει ακόμα τις αναζητήσεις μου για τα νοήματα και την ουσία της ζωής που μας έμελλε να διαβαίνουμε.

Με την σειρά μου θα ζητήσω να μοιραστούν μαζί μας συναισθήματα της σελίδας 123 απο αγαπημένα τους βιβλία
1)Μαριαλένα
2)Φωτεινή
3)Νυχτολούλουδο
4)Χάρις
Και η Εschbornitisa