Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009

Ο τελευταίος πειρασμός

Ο τελευταίος πειρασμός είναι το βιβλίο του εξαίρετου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη που το 1955 ξεσήκωσε την "εκκλησία" εναντίον του.

Ο Καζαντζάκης μέσα στις σελίδες που έγραψε κάνει μια συναρπαστική περιγραφή για το πως θα μπορούσε να εκφραστεί η ανθρώπινη φύση του Θεανθρώπου. Δεν διαφοροποιεί το Ευαγγέλιο. Αφήνει να διαφαίνονται τα ίδια νοήματα αλλά με... άλλες προεκτάσεις. Περιέγραψε με τον μοναδικό του τρόπο την ευτυχία, που προέρχεται από την υλιστική και συναισθηματική πλευρά της ζωής του ανθρώπου, και ταυτίζεται με τα γραφόμενα των λόγων στα Kατά Mατθαίο Δ' 1-2, και Kατά Λουκά Δ' 1-13, όπου αναφέρονται οι πειρασμοί στους οποίους αντιστάθηκε μετά από μεγάλη περισυλλογή και ψυχική αγωνία ο Κύριος μας όταν κατέφυγε στην έρημο.
Ο Καζαντζάκης, τοποθετεί τον Ιησού σε κοινή μοίρα με τον απλό άνθρωπο
Θέλει τον Ιησού να προσπαθεί να διαλέξει ανάμεσα σε μια ζωή θνητή αλλά γεμάτη από τις γήινες μικροχαρές και μια ζωή ατελεύτητη κοντά στον ουράνιο Πατέρα.
Μέσα από επώδυνες σκέψεις ο Υιός καταγράφει ένα νοητικό ονειρικό πλάνο για μια ζωή απλή και ευτυχισμένη μαζί με μια σύζυγο και παιδιά τους όπου θα είναι το κέντρο του κόσμου τους. Και μέσα από το γήινο όραμα ικετεύει τον Πατέρα: "Απελθέτω το ποτήριον τούτο απ'εμε".
Μόνο που η Θεϊκή φύση αποδεικνύεται ισχυρότερη και η κατάληξη είναι ο ανθρώπινος πόνος του και το μαρτύριο της Σταύρωσης για να φτάσει στο ύστατο σκαλοπάτι όπου θα ενωθεί με το Αιώνιο πνεύμα!

Ο ταγμένος αμνός της θυσίας:
"Τίναξε το κεφάλι, κι ολομεμιάς θυμήθηκε που βρίσκουνταν, ποιός ήταν και γιατί πονούσε, άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε. Οχι δεν ήταν άνανδρος, λιποτάχτης, προδότης.
Οχι,όχι, ήταν καρφωμένος στο σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος, κράτησε το λόγο του΄ μια αστραπή τη στιγμή που φώναξε "Ηλί! Ηλί!" και λιποθύμησε, τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεψε΄ ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά΄ ψέματα τα χούφταλα, ξευτελισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη, προδότη΄ όλα, όλα, φαντάσματα του Πονηρού! Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο. Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός!
Έσυρε φωνή θραμβευτικιά:
- Τετέλεσται!
κι ήταν σα να λεγε: Όλα αρχίζουν.
Νίκος Καζαντζάκης

Το 1988 ο Μάρτιν Σκορτσέζε μετέφερε στην οθόνη τον Τελευταίο Πειρασμό τιμώντας τον μεγάλο μας λογοτέχνη..
Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.mininova.org/tor/886807
Ο Peter Gabriel ταξίδεψε στις χώρες της Μεσογείου και σε κράτη όμορα του Ισραήλ και συνέλεξε παραδοσιακές μουσικές για να "ντύσει" μουσικά την ταινεία.
Το άλμπουμ με τον τίτλο Passion εδώ:
http://thepiratebay.org/torrent/3415583/Peter_Gabriel

Προσωπικά λάτρεψα την ταινεία και την μουσική της
Στο youtube ανακάλυψα αυτά τα πιο εκφραστικά σε σύνδεση με τις σκηνές του έργου μουσικά κομμάτια.

http://www.youtube.com/watch?v=_lPR40ZLD-w&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=ZUTw3fozG4I

http://www.youtube.com/watch?v=VGTCOm1OrMc&feature=related

Αγνωστοι και γνωστοί μου φίλοι, εύχομαι καλή Ανάσταση σε εσάς και τους αγαπημένους σας.


Τα αυγουλάκια βάφτηκαν σε κοινή προσπάθεια Παν. και Μαρίας.
Αμφιβάλλω αν μπορούμε να τσουγκρίσουμε γιατί 2-3 έμειναν μόνο χωρίς ράγισμα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

11 σχόλια:

andreas athanasopoulos είπε...

το φως της Ανάστασης να φέρει σε
όλους το μήνυμα
της Αγάπης, της Ελπίδας, της Ειρήνης
και της Αισιοδοξίας

Maria Tzirita είπε...

Παναγιώτα μου, σου εύχομαι να έχεις μια καλή κι αληθινή Ανάσταση, με υγεία και αγάπη για την οικογένειά σου! Να είσαι πάντα καλά, γερή και δυνατή για να στηρίζεις τους ανθρώπους γύρω σου. Πολλά φιλιά με όλη μου την αγάπη!

Άστρια είπε...

Πολύ καλή η επιλογή του θέματός σου Παναγιώτα. Μοναδική η πάλη της ψυχής.
Από τα έργα του στέκομαι στην "Ασκητική" που παλαιότερα την είχα διαβάσει πολλές φορές. Αλλά το πολύ αγαπημένο μου είναι "Ο φτωχούλης του Θεού"

Καλή Ανάσταση!! με όλο το νόημα που αυτή συμβολίζει (και αυτό διαβάζεται με πολλούς τρόπους) για τη ζωή και τον άνθρωπο.
Στιγμές όμορφες, οικογενειακές γεμμάτες αγάπη σου έυχομαι!!!!

Πολλά φιλιά στον Βορρά;:))

υγ. Και τα αυγά, μπορεί να είναι μισοραγισμένα αλλά από εμφάνιση είναι "αχτύπητα !!" :)))))))

Coco είπε...

θυμάμαι όταν πρωτοπροβλήθηκε στην Αθήνα έκαναν έφοδο κάτι φανατικοί κραδαίνοντας σταυρούς στους κινηματογράφους και σκίζανε τις οθόνες χάος χαχα

ωραίο είναι και το κατά Ιησούν ευαγγέλιον του Σαραμάγκου

Καλή Ανάσταση !!

Heliotypon είπε...

Αν δούμε τις γραφές μόνο από τη συμβολική τους αξία και δεν θεωρήσουμε, κατά λέξη, τα όσα λένε ως πραγματικά συμβάντα, μπορεί και να βγάλουμε πολύτιμες διδαχές. 'Ομως ο Χριστός δεν έχει αποδειχτεί ιστορικό πρόσωπο, όσο κι αν έχουν προσπαθήσει επαγγελματίες του θρησκευτικού χώρου. 'Εχουν προσπαθήσκει και επιστήμμονες με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει η τεχνολογία να βρουν έστω ενδείξεις ότι υπήρξε, ότι κάτι από όσα περιγράφουν οι γραφές είναι αλήθεια, αλλά τίποτε δεν κατάφεραν. Δεν μπορώ να μην παραλληλήσω τις θρησκευτικές γραφές εβραίων και χριστιανών (φυσικά και μουσουλμάνων) με τις μυθολογίες διαφόρων λαών, όπου όλα λειτουργούν στο συμβολικό και όχι στο ιστορικό επίπεδο. Χρήσιμη η μελέτη τους, αρκεί να μην τις πάρουμε ως ιστορικές αλήθειες.

Για μένα (και πολλούς άλλους) ο εορτασμός του Πάσχα εμπεριέχει τον συμβολισμό του εορτασμού της αιώνιας αναγέννησης της Φύσης. Και τέτοιο τον βιώνω και σου εύχομαι να το περάσεις πολύ όμορφα με αυτούς που αγαπάς.

panagiota είπε...

@@-Σοκοκλή
Χρόνια πολλά! και πάντα ευτυχισμένα μαζί με το "μωρό" φίλε μου.

@@-Ανταρτη Αμήν!
Και είθε να φέρει και την αναγέννηση της κατεστραμμένης Μητερας Φύσης.

panagiota είπε...

@@- Μαράκι,
πολλές ευχες και φιλιά σ'εσενα και το Χριστινάκι σου!

@@- Αστεράκι,
η Ασκητική μου προκαλεί πάντα δέος όσες φορές και να την διαβάσω.
Τον Φτωχούλη του Θεού πρέπει να τον ξαναγοράσω διότι ηταν δανεισμένο χωρίς επιστροφή βιβλιο και το θυμάμαι αποσπασματικά μόνο.
Χρονια Πολλά και ευχές από τον Βορρά κούκλα μου.
Οσο για τα αυγά άστα να πάνε.
Ολα ραγισμένα βγήκαν αλλά η χρυσόσκονη έλαμψε!
Σε φιλώ

panagiota είπε...

@@-Coco μου
Μ'αρεσει που θυμάσαι τι έγινε τότε και σταμάτησε να παίζεται η ταινεια.
Προσωπικά την είδα σε βιντεοκασέτα τότε με Αγγλική ομιλούσα ...και το ένα χέρι στο pause και το λεξικό στο άλλο!

Για το βιβλίο που μου έγραψες δεν το ξέρω αλλά να είσαι σίγουρη πως θα το ψάξω.
Χρόνια σου πολλά!

@@- Heliotypon
Συμφωνώ μαζί σου! Στις όποιες γραφές των θρησκειών επαναλαμβάνονται τα ίδια γεγονότα με πολύ μικρές διαφοροποιήσεις.
Ο Χριστός απεδείχθη ως ιστορικό πρόσωπο αλλά των κατατάσσουν στην φατρία των Ζηλωτών ως επαναστάτη(Robert Ambelain ,Χειρόγραφα της νεκρής Θαλασσας,Απόκρυφα ευαγγέλια του Θωμά και του Ιούδα).
Είναι μεγάλο το θέμα γι να αναλυθεί σε ένα σχόλιο, αλλά θα πω πως κάπου ο μυθος εμπλέκεται με τα γεγονότα αλλά χάνει κάτι απ την πραγματικότητα του με την μεταφορά από στόμα σε στόμα.
Π.χ.Μυθολογία ο Δευκαλίωνασ και η Πύρρα, αναφορά στην Γέννεση ο Νώε. Ιδια ιστορία, άλλα τα ονόματα. Αλλά και πόσοι κατακλυσμοί έγιναν μεχρι να πάρει η γή την τελική της μορφή? Αυτό που εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα είναι αν οι θρησκείες δανείζονται στοιχεία η μετέπειτα από την προηγούμενη, ή όντως υπάρχουν οι μετενσαρκώσεις κάποιων "ιδιαίτερων πνευμάτων" όπως αναφέρεται στους Μεγάλους Μύστες ή στα κλειστά μυστήρια των ιερέων των Θηβών της Αιγύπτου που λάτρευαν την Δυαδική φύση του ενός Θεου.
Ο βουδδισμος που είναι σε ηλικία 5000 χρόνια μεγαλύτερος του Χριστιανισμού αναφέρει την άμωμη σύλληψη της Παρθένου πριγκίπισσας και την αποδοχή του παιδιου από τον βασιλιά.
Και πάρα πολλά άλλα που συνταυτίζονται με την ζωή του Χριστού.
Προσωπικά θεωρώ τον Ισλαμισμο μια "θρησκεία δανεική 100 τοις 100" γιατί το σλόγκαν της ήταν :φωτιά και τσεκούρι για τους άπιστους σε αντίθεση με την αγάπη που δίδασκαν οι άλλες.Ο Χαλίλ Γκιμπράν στο βιβλίο ο Κήπος του Προφήτη αλλάζει τα νοήματα της θρησκείας του Αλλαχ και μεταβαίνει σε μια συγκινητική ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Από όσα έχω διαβάσει προσπαθώ να κρατήσω μόνο τα νοήματα περί αγάπης και ανθρωπιάς.
Και αναμφίβολα πηγαίνοντας πολύ πίσω στο παρελθόν θα βρούμε τον Σωκράτη(στον Κρίτωνα και στον Τιμαίο -αν δεν απατώμαι-)να οραματίζεται αυτόν ΕΝΑ,τον Θεό της αγάπης! Κι ο Πλάτων στη ιδανική του πολιτεία αναφέρεται στην τελειότητα που απορρέει από την ανθρώπινη αγάπη, σύμπνοια και ομόνοια.Δεν είναι άραγε Θεϊκά τα λόγια του?
Το Πάσχα είναι μια κατ'εξοχή Εβραϊκή γιορτή ανάμνησης. Συμβολίζει την Έξοδο τους από την Αίγυπτο. Έβαψαν με το αίμα του αμνού τις πόρτες των οι Εβραίοι για να ξεχωρίσει ο Άγγελος του Θανάτου τα πρωτότοκα του Ισραήλ και να μην τα φονεύσει(10η πληγή του Φαραώ).
Ο μύθος έγινε θρύλος, ο θρύλος ανάμνηση, η ανάμνηση γεγραμμένο...
Το γεγραμμένο μεταφέρθηκε σαν γεγονός...
Σφάλμα? σωστό? Ουδείς μας γνωρίζει.
Για μένα το Πάσχα σημαίνει την ανάμνηση μιας θλιβερής και άκαρπης εκτέλεσης.Στην εκκλησία πήγαινα μόνο σε γάμους,βαφτίσεις και...κηδείες!
Και κάθε Μ. Πέμπτη που άκουγα τα Ευαγγέλια.
Περσι έκοψα την Μ.Πέμπτη επειδή κολάστηκα με αυτά που συνέβησαν.
Φέτος δεν πήγα ούτε στην Ανάσταση.
Και είναι πολλοί οι λόγοι...
Και μάλλον δεν θα ξαναπάω....
Σέυχαριστώ για τις ευχές καλό μου.
Δυστυχώς όσοι αγαπάω είναι μακριά μου σήμερα...
Αλλά ζούνε μέσα στην καρδιά μου!

Φωτεινή S είπε...

Χριστός Ανέστη, Παναγιώτα μου!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Marina είπε...

Χριστός Ανέστη Παναγιώτα μου, χάρμα οφθαλμων τα αυγουλάκια σου!

Coco είπε...

Κι όχι μόνο σταμάτησε τότε άδοξα η προβολή αλλά και πριν κανα δυο χρόνια είχε προγραμματιστεί η ταινία στον Αlter νομίζω κατά τις 11 το βράδυ και "κάτι" συνέβη και ματαιώθηκε, έβαλαν άλλη ταινία! Αλλά και για τον Σαραμάγκου όταν πήρε το Νόμπελ αντέδρασε το Βατικανό. Νύχτα, καληνύχτα...