Ταρώ...L ' Imperatrice

Ας αφήσουμε προς το παρόν τις ψυχές στην ατέρμονη αναζήτηση του άλλου μισού τους και ας δούμε τί αντιπροσωπεύει αυτή η πανέμορφη Αυτoκράτειρα στην τράπουλα Ταρώ.
Η φιγούρα αυτή δεν έχει συμβολικά και εσωτερικά νοήματα.Είναι το σύμβολο της μητρότητας,της γονιμότητας,της αέναης γέννησης των πλασμάτων αυτού του κόσμου.Είναι η θηλυκή δράση που θα διαιωνίζει πάντα το κάθε είδος ζωής.

Με τις τέσσερεις βασικές οικογένειες θα δείχνει πάντα οικογενειακούς, ερωτικούς, φιλικούς και επαγγελματικούς δεσμούς.
Ανάμεσα στα ραβδιά θα προσδιορίσει την έκβαση για το θέμα της ερωτησης όπου τα υπομονετικά μπαστούνια θα δώσουν και πάλι την μάχη για να φανερωθεί το τι μέλλει γενέσθαι.
Διπλα στον βασιλια θα φανερωσει την δομή της οικογένειας.Ο βασιλιας αυτος συνδεεται πολλες φορες με τα ζώδια της φωτιας,ειδικα με εκείνο του Λεοντα.Μαζι με την αυτοκρατειρα βαζουν γερά θεμελια στην ζωη τους.Αν οι φιγουρες πεσουν αναποδα ο τιμιος και καλόβολος βασιλιας θα εχει μια άχρηστη γυναίκα διπλα του που θα την ανεχεται εφόρου ζωής.
Δίπλα στην ανάποδη βασίλισσα των ραβδιών, θα δείξει γυναικίες αντιθέσεις, δολιοφθορές, ζηλοτυπίες και συζυγική απιστία.

Μέσα στις κούπες γίνεται η σύζυγος, η ερωμένη, η καλή φίλη, η μάνα.
Δίπλα σε έναν βασιλιά κούπα είναι το ιδανικό ταίρι, δεμένη μ' έναν τέλειο δεσμό μαζί του και δίπλα σε μια ανάποδη κούπα βασίλισσα, της προσδίδει τα χαρακτηριστικά της κακίας, αχρείας και ανέντιμης γυναίκας.

Προσπαθεί πάντα να μαλακώνει τους σκληρούς δεσμούς των ξιφών.
Δίπλα στο 10 σπαθί εξομαλύνει με την γυναικεία της φιλανθρωπία τον πόνο, την μοναξιά και την ανθρώπινη οδύνη.
Με το 8 σπαθί ανατρέπει το ανεπανόρθωτο της ολέθριας κατάστασης που διανύει ο/η ικέτης.
Με το 6 σπαθί προλέγει και γάμο ακόμα αλλά μετά από μεταβατικές περιόδους και αλλαγή του τρόπου ζωής και σκέψης του ικέτη.
Με το 3 σπαθί προσυπογράφει την απιστία μεταξύ των δύο φυλων και με τον άσσο: είστε έτοιμοι να γίνετε γονείς!

Με τον βασιλιά των ξιφών δεν τα πάει καλά. Δείχνει την σκληρή πλευρά του και με τη βασίλισσα που δεν έχει οίκτο μέσα της, της δίνει την ανθρώπινη θλίψη, χωρισμό από αγαπημένα πρόσωπα, ακόμα και χηρεία, πένθος και θάνατο. Αν και οι δύο είναι ανάποδα είναι ένας απαίσιος συνδιασμός που δείχνει όλη την κακία και τη δολιότητα της γυναικείας φύσης που μόνο συμφορές θα επιφέρει.

Τέλος με τα πεντάκτινα η σχέση της είναι να διευθετεί το δούναι-λαβείν στα υλικά δρώμενα.
Με το 5 καρώ αρκετοί χαρτομάντεις λένε πως υποδηλώνει την αγάπη μεταξύ συζύγων και εραστών ( Ιψενικά τρίγωνα με άλλα λόγια!) και με τον άσσο ( που είναι το χαρτί του πλούτου και της ευημερίας) δείχνει την γενική και ειδική ευτυχία μέσα στην οικογένεια.
Με τον βασιλιά μαζί έχουν κοινούς στόχους ως προς την ευμάρεια.Με τη βασίλισσα τα νοήματα παραμένουν τα ίδια.

Η αυτοκράτειρα όταν ανοίξει στην έβδομη θέση του κέλτικου σταυρού, αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον ικέτη που ζητά χρησμό στα ερωτικά ή οικογενειακά του θέματα. Τον συμβουλεύει λοιπόν να έχει αρμονική διάθεση και σοβαρότητα αν θέλει να προστατέψει αυτά τα θέματα. Απαιτείται τιμιότητα και ειλικρίνεια για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατόν. Κρατήστε τις ιδιωτικές σας στιγμές μόνο για τον εαυτό σας και μην τις κάνετε δημόσιο θέαμα. Ετσι θα έχετε όλες τις αρμονικές εγγυήσεις για μια ευτυχισμένη οικογενειακή και ερωτική ζωή.
Στην δέκατη θέση ( τελική εκβαση) η εξέλιξη της κατάστασής σας θα πληρωθεί από συναισθηματική κάλυψη, επικείμενο γάμο, απόκτηση παιδιών. Θα υποστείτε μεγάλες αλλαγές στην προσωπικότητά σας και στον τρόπο που βλέπατε τα πράματα ως τώρα, αλλά η επιτυχία και τα όνειρά σας θα γίνουν πραγματικότητα.
Αν η αυτοκράτειρα πέσει ανάποδα δίπλα σε μία κάρτα που αντιπροσωπεύει εσάς, προσέξτε τις αμφιταλαντεύσεις και την αναποφασιστικότητά σας. Συγκεντρωθείτε στον σκοπό σας. Αποτελματώνεσθε και εμποδίζετε εσείς οι ίδιοι να προχωρήσει το θέμα που σας απασχολεί.
Η Αυτοκράτειρα:
Δίπλα στον Mat πρέπει να πορευθεί με ευθυκρισία και εξυπνάδα.Δεν πρέπει να τον αφησει να την παρασύρει στις αλλόκοτες ενεργειες του.Αν ειναι αναποδα πρέπει να δείξει ακόμα μεγαλύτερη προσοχή και να συμβουλευτειτε,οπωσδήποτε με σύνεση τα τριγύρω χαρτιά
Δίπλα στην Junon παιρνει ακομα μεγαλύτερη σοφία και δύναμη δημιουργιας.Ειναι αριστος ο συνδιασμός τους.
Δίπλα στον Ερημίτη πρεπει ο/η ικετης να κάνει τους εσωτερικούς του διαλογισμούς και ειλικρινείς απολογισμούς για να έχει ο χρησμός το καλύτερο και πλέον αληθινό αποτέλεσμα.Ο ερημιτης μισεί το ψέμα και η αυτοκρατειρα πάντα θα φανερώσει διπλα του τον αν οι σκοποί του ικετη προερχονται απο ιδιοτέλεια και όχι απο αληθίνα συναισθηματα.
Αν η αυτοκρατειρα πέσει σε αναποδη θέση συμβολιζει την αμφιταλάντευση και την αναποφασιστικοτητα της γυναικειας φύσης.Ειναι η γυναίκα που αδρανεί που δεν έχει το σθένος να πάρει πρωτοβουλιες,ειναι η γυναίκα που πάντα θα ακολουθεί μεμψιμοιρα το πεπρωμένο αδύναμη να συντελέσει στην πρόοδο και την βελτίωση της ζωης,τόσο της δικής της οσο και των τριγυρω της.Πρέπει να πεσουν πολύ ευνοικα χαρτιά σε μια τετοια θεση για να πούμε πως αυτο το άτομο εχει ελπίδες αλλαγής στο μέλλον.
Τρια απο αυτα τα χαρτια ειναι:Ο κοσμος,το αστρο και ο ήλιος.....ή ακομα και οι ερωτευμενοι αν η ερωτηση του ικετη εχει ερωτικό χαρακτήρα.

Πέμπτη σελίδα περι Ταρώ.

Συνεχίζεται με τον Αυτοκράτορα...

Πάντα η ψυχή θα ψάχνει...

...το άλλο της μισό για να χορέψει μαζί του σ'εκεινον τον αχαλίνωτο ρυθμό καθώς θα διασχίζει το μονοπάτι της γνώσης,αφουγκραζόμενη τους χτύπους της καρδιας του σώματος μεσα στο οποίο κατοικεί,φιλοξενούμενη για μια ακόμα φορα σε τούτη την διάσταση της τιμωρίας της...
Και μέσα απο τις μουσικές και τους διάχυτους ήχους της ανθρώπινης μίζερης έκτασης και την ανάμνηση της υπερκόσμιας έκστασης θα αγγίξει τις νότες ενός γαλαξία εν τω γεννάσθαι που τραγουδάει καθώς ξεδιπλώνει τις σπείρες του,συνεπαρμένος απο την αγάπη που τον κατακλύζει για το "ειδος" που δημιουργεί....

Αυτό ειναι το μονοπάτι νυχτολουλουδο μου!!!!

Η ισορροπία του"δίνεις παίρνεις"!
Το χερι που απλώνεται και απλώνεις!
Η διαπίστωση του "με κοιτάς σε κοιτώ"...
..Μ'αγαπάς,σ'αγαπώ...οπως λέει και το τραγουδι...
Ετσι είναι η αγάπη....
Δεν έχει όρια ,μέτρα και σταθμά....
Είναι σαν ένα δακρυ που κύλησε και δεν βρέθηκε κανενας να το στεγνώσει...
Είναι σαν το όνειρο πού εγινε εφιάλτης...
Ειναι σαν το σκυλί που αλυχτά τις πανσέληνες νύχτες...
Είναι σαν το καράβι που το παρόπλισαν μετά το παρθενικό του ταξειδι..
Ειναι σαν το πουλί που το χτύπησε το βόλι κι εξακολουθεί να πεταει στον ουρανό,γιατί θέλει να πεθανει μέσα σ'αυτο για το οποίο γεννηθηκε:να πετάει...
Ειναι σαν το παιδί που έχασε την μάνα...
Είναι σαν τις μαργαρίτες που μάδησαν στην ριπή του ανεμου...
Είναι σαν σαν το δένδρο που ζει,παρολο που το ξέσκισε ο κεραυνός..
Ειναι...
Είναι...Είναι ο νόμος του σύμπαντος που μας ενώνει σε μια σάρκα και μια περιπλανώμενη ψυχή...που παντα θα ψαχνει το άλλο της μισό....



Είναι κάτι σαν το"DANCE ME TO THE END OF LOVE"

Για το λουλουδάκι και όλους εσάς που ψαχνετε το μονοπάτι......

Κάθε ψυχή χορεύει στον δικό της ρυθμό.....

Δεν θα γράψω για την Αυτοκρατειρα της Ταρώ οπως σας υποσχέθηκα.Οχι σήμερα...
Εχετε υπομονή!
Λίγο μου φταίει ο καιρός που αστράφτει,βροντάει και βρέχει τις νυχτιές,λίγο οι πλανητικές αστάθειες που επικρατούν στο ηλιακό μας σύστημα,λίγο κάποια επαγγελματικα προβλήματα,λίγο η μοναξιά,λίγο απ'ολα,δηλαδή νάχαμε να λέγαμε για δικαιολογίες απέναντι στον εαυτό μας!
Σήμερα με εβγαλε απο τον λήθαργο η Μαριαλένα.(την Μ.Λ την γνωρισα τυχαία-στον υπολογιστή- σε μια πένθιμη φαση της ζωης μου και γίναμε φιλες ασχετα αν στα χρονια θα μπορουσε να ειναι κόρη μου).
Η αιτία?Ενα ποστ που εγραψε και μου ζητησε να της πω πως το εκλαμβάνω.Τι συμπερασμάτα θα μπορουσα να βγαλω από αυτό ως μεγαλύτερη.Αυτο με ρωτησε....
Δεν θα της πω ακομα τα ολοκληρωτικα μου συμπερασματα γιατί το κείμενο της ειναι στα αγγλικα-τα οποια για μενα ειναι ελλειπή-αλλά απο την μεταφραση που μου εκανε κατά λεξη η κόρη μου θα της γραψω την σημερινή σελίδα,για να δει πως τα σεναρια ειναι πολλαπλά στην ζωή του κάθε ανθρώπου,αναλογα με το τι βιωνει,τι θελει να κρατήσει,τι θελει να απορριψει και πόσο μπορουν οι εμπειρίες να δημιουργήσουν καινουρια μονοπάτια στην γνωση για μια ευτυχισμενη,χωρις ενοχές και δήθεν κοινωνικές εντάξεις ζωη.Να δραπετευσουν από μια εικονικη κατασταση όπου το θύμα προσπαθει να μιμηθεί τον θύτη του,με αποτέλασμα την αυτοκαταστροφή του και ο θυτης έχοντας την σύμπραξη των θυμάτων-θαυμαστών του να νομιζει πως εχει την απολυτη εξουσια στις ανθρωπινες ψυχες.



Το παραμύθι της Παναγιώτας:"η φωτεινή πλευρα των Vampir"

...Η Αντα συμπληρωσε τα 33 της και μπηκε στο νοσοκομείο 3 μέρες μετά τα γενεθλία της. Εμεινε 20 μέρες εκεί και αλλον ενα μηνα στο σπίτι της σε ακινησία.

-Η Αντα ηταν ομορφη γυναικα.Απο μικρη ενοιωσε τον θαυμασμο μεσα απο συγγενεις και φιλους για την εξωτερική της εμφανιση.Αυτό την έφερνε πάντα σε δυσκολη θέση.Εγινε ντροπαλή στα κομπλιμέντα,αδέξια και άτσαλη σαν εφηβη,ανίκανη να αντιμετωπισει τα γεμάτα θαυμασμο βλεμματα των συμμαθητων της.
Βρήκε καταφύγιο στον κουρέα κουρεύοντας τα μαλλιά της και άρχισε να φοράει παντελονια και αγοριστικα πουκαμισα,σε πεισμα της μάνας της,που εβλεπε το ωραιο της κοριτσι να το κοιτανε οι τριγυρω τους,με μια κατανόηση γεμάτη υπονοουμενα...

Τα χρονια περνουσαν.Η Αντα μεγαλωνοντας εμαθε να ξεφεύγει απο το προβλημα που της δημιουργουσε η εμφανιση της.Πολυ απλα:εγινε φιλη με ολον τον ανδρικο πληθυσμο των συναναστροφών της και δεν δισταζε πια να κοιταξει κατάματα ενα λάγνο βλέμμα χαριζοντας του ενα αγγελικο,αφοπλιστικό και ισως ηλίθιο χαμογελο.Καταφερε να γινει η"φιλη"και να παψει να ειναι το"αντικειμενο του πόθου"

Τα μαλλιά της μακρυναν,το σωμα της πηρε την γυναικεία φόρμα,περασε απο την γλυκειά αγωνια της "πρώτης ερωτικής φοράς"και μπηκε πια στο παιγνιδι για να κατακτήσει την ζωή.
Σπουδασε,ταξιδεψε,ξεφυγε απο τις γνωστές νόρμες και επέβαλλε στους εκάστοτε εργοδοτες και εραστές της να την αντιμετωπίζουν σαν μια οντότητα με λογική,άποψη,γνώμη και κρίση.Και τα κατάφερε.
Πεταξε σαν παλιό ρουχο το πορταίτο της Μπάρμπι και εβαλε τον καθε κατεργαρη στον παγκο του...
Πετυχε την αυτονομια της και προχωρησε στην μαχη της ζωής οχι σαν την φαμ-φατάλ που σπερνει κερανους στο περασμα της αλλά σαν ενα θηλυκο ομοτιμο και ισο με το αντιθετο φύλο.

-Κάπνιζε με θέα την θάλασσα στο πιάνο-μπαρ οπου την έφεραν ο Θάνος και η Εφη μετα απο κλεισουρα δύο μηνών.Καθόταν στο μπαρ με την πατερίτσα διπλα και το ποδι επανω στο σκαμπώ που της έφερε ο Αγγελος γιατί ηταν αδυνατο να καθισει στην καρέκλα μαζι με την παρέα της.
Πρώτη φορα τον έβλεπε τον Aγγελο.Αλλωστε περασε πολυς καιρος που ειχε να επισκεφτει το συγκεκριμενο μαγαζί.
Βουλιαζε σε διάφορες σκεψεις βλεποντας τα φωτα να χαραζουν μονοπατια στην θαλασσα οταν καποιος ακουμπησε το μπρατσο της και αναταραχτηκε..
-Σας μιλησα και δεν με ακουτε...
-Η κυρια Εφη μου ειπε να σας φερω αυτην την"μαργαριτα"
Κοιταξε το ποτηρι με την μαργαριτα,κουνησε το χερι στην Εφη για να της δειξει οτι ειναι καλα και στραφηκε στον Αγγελο.
-Ευχαριστω,ειπε και του χαμογελασε..
Ο Αγγελος κατι ψιθυρισε και μεσα στα χαμηλα φωτα τον αισθανθηκε παρα τον είδε να κοκκινίζει και ψυχοπιάστηκε καθως θυμηθηκε την δικη της ντροπαλη εφηβεία.

Ο Αγγελος δεν ήταν παραπανω απο 26 χρονων!!!
Αλλα η θωριά του ήταν όντως αγγελικη!!!

Η ωρα ειχε περασει και το εγχειρισμενο της ποδι πονουσε.Θελησε να φωναξει ταξί για να μην χαλασει την διασκεδαση των φιλων της οταν το αφεντικο,φιλος της Αντας απο χρονια ειπε:Αγγελε σε μιση ωρα σχολας,φυγε απο τωρα και πηγαινε την κυρία Αντα στο σπιτι της.
Η Αντα αντεδρασε.-Δεν ειμαι ακομα του πεταματού Κωστα,ασε το παιδί και μην το φορτωνεις να μου κανει την νοσοκομα.Κάλεσε μονο ενα ταξί.
-Θα σας παω εγω Αντα ψελλισε ο Αγγελος.Χαρά μου θα ειναι..
Η Αντα γυρισε και τον κοιταξε και κατω απο τα χαμηλα φωτα της νυχτας διεκρινε στα ματια του ολη εκεινη την μετριοπαθεια των ανθρωπων που θελουν να ξεφυγουν απο το κάλλος που επιφέρει το σύνδρομο του Ντόριαν Γκραίυ.

Εφυγαν μαζι μεσα στην νυχτα,περασμενα μεσανυχτα,γελωντας με την πατερίτσα που μοιραζότανε τα γονατά τους στο πισω κάθισμα ενος ταξί.

Διεσχισαν την μιση πόλη για να φτασουν στο σπιτι της Αντας-αρκετος δρόμος και χρονος-ωστε να μιλησουν γι'αυτους.
Ετσι λιγο-πολυ γνωριστηκαν,
Και αποφασισαν,
Να κανουν μια βολτα στους λοφους της πόλης και να μιλανε,
Να μιλησουν,
Να μιλήσουν..... και να μιλάνε!

Οταν η Αντα θυμηθηκε το πονεμένο της ποδι,ηταν κοντα στο σπιτι του Αγγελου και οχι στο δικό της.
-Μπορω να σε ξαναγυρισω στο σπιτι σου,ειπε εκείνος.
Η Αντα δεν μιλησε...
Πληρωσε το ταξι, πηρε την πατεριτσα και κατεβηκε.
-Δεν θέλω να πάω σπίτι μου,του ειπε.
Θελω να μεινω εδώ και να μιλάμε....να μιλαμε...να μιλάμε....

Χάραζε μια ανοιξιάτικη Κυριακη στο φοιτητικό μπαλκονι του Αγγελου με το ποδι της Αντας στα γονατα του,ειχε βγάλει τον επιδεσμο και της εκανε μασαζ στο εγχειρισμενο τμήμα του.Δεν είχε ιδέα απο μασαζ ο άμοιρος.Γεωπονος σπουδαζε.....

Κοιμηθηκε μαζί του.Αγκαλια του..
Μεσα σε μια γήινη απόκοσμη επαφή που μόνο τα πλασματα που ειναι όμοια μπορούν να την αισθανθουν και να την κατανοησουν!
Ξύπνησαν στην ίδια στάση οπως οταν κοιμήθηκαν.Γελασαν και αγκαλιασε ο ενας τον άλλον.
Δεν ειχαν τίποτα να χωρισουν!!Ειχαν΄πολλά ομως να μοιράσουν!

Την πηγε σπιτι της... και πληρωσε αυτος το ταξι
Την φιλησε στο μετωπο και περιμενε να άνεβει τα σκαλια στηριζομενη στην πατεριτσα...


Συναντιότανε σχεδον μέρα παρά μέρα,Η Αντα ειχε τον χρονο της ανάρρωσης.Ο Αγγελος διαβαζε για το πτυχιο και ειχε σταματησει την τριημερη δουλεια.
Η Αντα λατρευε αυτο το φοιτητικό δυαρακι και τα μακαρονια που μαγειρευε ο Αγγελος.
Ο Αγγελος λάτρευε την κινεζικη ρόμπα που εφερε η Αντα και τις ατελειωτες συζητήσεις μαζί της.
Τις περισσοτερες φορές κοιμοτανε μαζι...
Τοσο απαλά,τόσο αισθησιακά.που μεσα απο τις πυζάμες τους αυτα τα δυο σωματα κατάφερναν και γινοτανε ένα.Μια ανασα,μια ψυχη...

Το καλοκαιρι ηρθε μαζι με το πτυχιο για τον Αγγελο!
Με την Αντα το γιορτασε το γεγονός και κανα-δυό φίλους στο πιάνο-μπάρ του Κωστα.
Κι εκει επανω στην χαρά του δηλωσε πως σε λιγες μέρες θα φυγει για το χωριό του να βαλει σε τάξη τα κτήματα της οικογενειας του και να φυγει για το στρατιωτικο του.
Η Αντα τον φιλησε,ήπιε στην υγειά του και το μελλον του.....ζητησε συγγνωμη,και εφυγε...

...Ακουγε το τηλεφωνο να χτυπαει καθως ανεβαινε σιγα-σιγα τα σκαλιά
-Γιατι Αντα, γιατί εφυγες?τι σου έκανα?
-Δεν μιλουσε..ακουγε τις λεξεις του να τρεχουν σαν χειμμαρος στ'αυτιά της και καταπινε την απροσδιόριστη πίκρα της και προσπαθουσε να τραβηξει εκεινο το αιχμηρο καρφι που τρυπουσε την καρδια της.
-Τιποτα,τιποτα...απλα πονεσε το ποδι μου....γι αυτο εφυγα...
Ηξερε πως του ελεγε ψεμματα...
Κι εκεινος το ηξερε....

Περασε και την πηρε απο το σπιτι της,
και σ'εκεινο το μικρο φοιτητικο μπαλκονι,
δυο όμοιες ψυχες ειδαν την χαραυγη....για τελευταια φορα μαζι,
τα ανειπωτα ειπωθηκαν,
και τα δυο διαφορετικά φύλα εξισωθηκαν.....

...Κοιμηθηκαν μαζι για μια ακόμα και τελευταια φορα...
....Ομως μεσα απο την πρωτη τους δυνητική επαφή,οταν ενωθηκαν σαν θηλυκο με αρσενικο ξεπέρασαν τα ορια της νοητικής,ψυχικης και σωματικής ηδονης,μεσα απο το μιγμα της επερχομενης μοναξιας τους και μεσα απο το κράμμα των συγκεχυμενων συναισθηματων τους που τωρα εβρισκαν τον αληθινό δρομο εκφρασης μεσα απο την οδύνη...
Ο οργασμος που απελευθερωσε η ψυχη τους γαληνεψε το σωμα και των δυο συγχρονως.
Κανενας δεν εμεινε ανικανοποιητος.Κανενας δεν ζητησε το κατι παραπανω..
Κουλουριαστηκαν ο ενας στην αγκαλια του άλλου και εκλαψαν μ'εκεινα τα μαυρα δακρυα του χαμού που λαμπουν στο σκοτάδι....
Ηταν η πρωτη και τελευταια φορα που ενωθηκαν οι ψυχες τους μαζι με τα σωματα τους!!!

...Ξημέρωσε....


Χωρισαν,αλλά εμαθαν να ψαχνουν το μονοπατι που οδηγεί στην γνώση της αληθινης αγαπης..

Αποφασισαν να μην ειδωθουν ξανά...

Ταρω....L'Ermite...

Ο ερημίτης είναι το ένατο χαρτί της ταρώ.
Ειναι η σύνεση,η φρόνηση της ανθρώπινης φύσης,ο αναζητητής της αλήθειας για το πως μπορουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και πλήρεις ωσάν ανθρώπινες οντότητες.

Γι αυτό συγκαταλέγω και αυτόν στους "οδηγούς"

-Μην ζητάς τίποτα,φωναζει,διπλα στις κούπες.
-Μην σπαταλάς τίποτα,διπλα στα πεντακτινα οταν εκφραζουν θεματα που εχουν να κάνουν με τα"υλικά".
-Μην πολεμάς για "το τίποτα"ή πολέμησε για "τα παντα"θα δείχνει αναμεσα στα ξίφη που ειναι χαρτιά με διφορούμενη πάντα σημασία.
-Μην προσπαθείς να δείξεις πως είσαι"κάτι"πριν καταλάβεις πρώτα το"τίποτα"της υπαρξης ..σου βροντοφωνάζει στα υπομονετικά και ταπεινά ραβδιά και οντως τον ακούει αυτη η φυλή που παντα συνδέεται με την μάχη για μια καλύτερη ζωη(εκτός απο υλικα θεματα)
-Δεν εισαι τίποτα κι ας εισαι Αρχοντας ή αρχόντισσα ή ιππότης,αν δεν αποδείξεις την αξία σου.Αυτη την ερμηνεία δινει δίπλα στις βασιλικές οικογένειες και τελος δίπλα στους ακόλουθους(που συμβολίζουν και τα δύο φύλα,ειναι ερμαφρόδιτο χαρτί)προσδιοριζει χαρακτήρες ατόμων.
Η καλούς ή κακούς.
Αυτοσχεδιάστε εδω! ο καλός υπηρετης που λεει ευχαριστώ για την εργασία που του παρέχουν και ειναι πιστός και ευγνώμων και ο κακός που διαβουλεύεται,μισεί και θελει να κλεψει ή και να σκοτώσει ακόμα τον ευεργέτη του(μεταφορικά βεβαια ολα αυτά)Εσείς θα κρινετε τον χαρακτήρα ενός Ακόλουθου που έπεσε σε επαφή με τον Ερημιτη.

Με τις καρτες τις Μ.Α ο ερημίτης παντα θα εντείνει τις ιδιοτητες τους.
Η καλύτερη του θέση είναι κοντα στην junon και μετα με το Αστέρι.

Αλλά πριν συνεχισω για τον Ερημίτη θα αναφερθώ σε καποιες βασικές θεσεις του Mat και της junon στην Κέλτικη μέθοδο ριξίματος,για τους οποίους αναφερθήκαμε στα προηγούμενα.

Ο Mat στην ένατη θέση όπου δειχνει τα εσώτερα συναισθήματα του ικέτη,π.χ.αγαπη,φοβο,μισος,κτλπ,δηλώνει πως ο ικετης πρέπει να διεισδύσει βαθύτερα μεσα στο"εγώ" και τα κινητρα του.Χρειαζεται να επανεξετάσει τι νοιώθει για το θέμα που ρωτάει στα ταρω.
Οι ανάγκες σου ικέτη ειναι να ξεφύγει και να περάσει αυτήν την περίοδο χωρις σκοτούρες και αγχος.Η ψυχικη του πιεση πληγωνει τους γύρω του και αποσυντονίζει τα ατομα που ερχεται σε αμεση επαφη με αποτελεσμα να γινεται φορτικός και δεν πείθει κανεναν για τα αισθήματα και τις επιδιώξεις του.Απομακρυνσου καλύτερα για λιγο ικέτη/α μεχρι να μπορεσεις να λειτουργήσεις ξανα σωστά.
Αν ο mat σε αυτην την θέση πεσει αναποδα σημαινει πως τα αισθηματα και οι επιδιώξεις σας ειναι απο συμφερον,μεροληψία και εγωισμο.Εχετε χασει πια τον ελεγχο για να παρετε τις σωστες αποφάσεις.Το παιγνίδι το εχετε χαμένο από χέρι.

Στην δέκατη θέση ο Mat(έκβαση χρησμού)φανερώνει πως η λυση στην ερώτηση που θέσατε θα δοθεί κάτω απο περίεργες συνθήκες και δεν θα είναι μόνιμη.
Αν είστε παρορμητικός και αυθόρμητος χαρακτηρας και σας γοητεύουν"ασυνήθιστα ατομα"τότε παντα θα επέρχεται μια περίεργη,απομακρυνση,ιδιορυθμία,διακοπη στις οποιεσδήποτε,εκάστοτε σχεσεις σας(επαγγελματικες,οικογενειακες,κτλπ)
Αγαπάτε πολυ την ελευθερια σας?Θα φεύγετε απο ολους και όλα χωρις να ξερετε ουτε εσείς το γιατί.Η ισως να διωχνετε τους αλλους με την ακαταστάλαχτη και αλλοπροσαλλη συμπεριφορά σας.
Θα πρεπει να διδαχτειτε απο τον Mat οτι κανενας δεν ανηκει σε κανεναν εκτος κι αν ο ίδιος το θελήσει.Γι αυτο πριν τραπείτε στις φυγές σας ψαξτε τις αληθινες παρορμήσεις σας και αν το επιτυχετε ολα θα γινουν λαμπρά.

Παμε στην junon για να την βρουμε σε ολες τις θέσεις του ριξίματος σοφη και συμβουλευτική.Εκτός αν πεσει αναποδα,αυτο ειπαμε τι σημαινει.
Π.χ.θα αναφερθώ στην όγδοη θεση που σχετιζεται με τις επιρροες των ανθρώπων που μας περιβάλλουν.Σε μια ορθια θεση επιτακτικά σας λεει να αφησετε κατα μερος τον εγωισμο και την αντιδραση και να αξιολογησετε τις συμβουλές και τα σχολια των γυρω σας.Θα αποδειχτουν σοφα και ωφελιμα γι'αυτό που ζητάτε χρησμό.Ακουστε λοιπον τις σοφες συμβουλές!

Κι ας παρουμε στο κατόπι τωρα την μοναχικη πορεία του Ερημίτη.
Ειναι ο φύλακας της γνωσης που δεν θα χαθεί απο τον ανθρωπο που θελει να ειναι οπαδός της.Που μεσα απο αυτήν αναζητά την αληθεια για να επιτευχθούν οι επιδιώξεις του.
Ειναι ο φυλακας του χρονου και των μυστικων του αόρατου και ορατού κοσμου.

Δεν θα αναφερθώ στους μυστικιστικούς και μεταφυσικούς συμβολισμους που συνοδεύουν αυτην την φιγουρα που ψαχνει"τον δρομο"μ'ενα φανάρι σαν τον Διογένη.
Στο ριξιμο της τράπουλας είτε πεσει σε θεση που αντιπροσωπευει τον ικετη,ειτε σε θεση της ερωτησης του χρησμου παντα θα ωθεί τον ικετη να εχει συνεση,να ειναι αποφασιστικος,να επαγρυπνει και να προφυλασσει τα κεκτημένα του, να προσεχει τις παγιδες απο τους όποιους τυχον εχθρους του,να ξεχωριζει τους ανθρωπους που πραγματικα ειναι κοντα του και να εχει αυταπάρνηση και αλληλεγγυη για αυτους.
Σε συνδιασμο με χαρτια που δειχνουν άλυτες καταστάσεις(ειναι καποια απο αυτα μεσα στην φυλη των σπαθιών και καποια μεσα στην Μ.Α.αργοτερα θα τα αναφέρουμε)συμβουλευει την υποχωρηση,την εγκαταλειψη σχεδίων και δειχνει τον δρομο,σε σχεση με άλλα χαρτια στην πορεία της καινουριας αναζήτησης.
Να δινεται παντα βαση στον Ερημιτη οταν θα πέσει στο ριξιμο των χαρτιων.
Ειναι ο σοφός που αναζητά την σοφία.Ίσως αυτος σας δειξει όλη την εκβαση της ερώτησης σας.
Ακουστε τις συμβουλές των ανθρωπων που ζουνε μαζι σας.Αυτούς αντιπροσωπευει ως επί το πλείστον.

Αν το χαρτί πέσει αναποδα προσεξτε!!!
Σας διακρινει απερισκεψια,ανωριμότητα,βιασυνη στον τροπο του επιλέγειν,λάθος επιλογή ατόμων,εγωισμος,και χαμηλη νοημοσυνη στο να παρετε τις σωστές αποφασεις.
Αν δεν κατορθωσετε να περπατησετε μαζι με τον Ερημιτη στο δρομο της αναζητησης της σοφίας,οταν θα σας πεσει αυτο το χαρτι επανω στον δείκτη, η ζωη σας θα ειναι γεμάτη απο λαθη και ανοητες πραξεις που μετα θα προσπαθειτε να επιφερετε μια αλλαγή που θα ειναι αμφιβολη η εκβαση της.

Ερωτική εξηγηση για το αναποδο χαρτί:Ο ερημιτης ψαχνει μαζι με την σοφία και την χαρά της ζωής.Να είστε συνετοί,αλλά μεσα απο αυτό που εσείς ανακαλυψατε αν ειναι καλό ή κακο.
Μην αφηνετε ανθρωπους να επεμβαινουν στην ζωη σας με το προσχημα της καλης(δηθεν)εικονας που πρεπει να βγαζετε προς τους έξω.Ο ερημιτης πάρα πολλές φορες εμφανιζει στο ριξιμο τις κακές ιδιοτητες προσωπων που μπαινουν τροχοπέδη σε δικα τους ατομα απο μια μιζερη,καταθλιπτικη εγωιστική αγαπη,ή προσπαθωντας να αποδειξουν πως εχουν μια"ταυτοτητα" μεσα στο κοινωνικο συνολο.
Με το 8 κουπα χασατε...
με το 6 θα μεινετε στις αναμνησεις και με 5 κουπα στην απολυτη μοναξιά που προερχετε απο δικους σας ανθρωπους.
Με τον Ασσο κουπα προσεξτε τον/την αγαπημενο σας.Τα σχεδια ειναι κρυφά,πονηρα και παραλογα.

Αυτα ειπε ο Ερημίτης....

Συνεχίζεται με L'imperatrice.

Τέταρτη σελίδα περί ερμηνείας Ταρώ.

Εχει όνομα:Βροχή την λένε....

Ποιά μοίρα εγέννησε αναλαμπή στο μαύρο της σκοταδι?
Ποιά αστραπή ανάβει φως,στην σκοτεινή σιωπη?

Γιατί ξεσπάει ο κεραυνός μεσα στην πύλη του Αδη?
Γιατί η βροντή αγκομαχάει παρέα με την βροχή?

Ταξιδεψε με θεά της βροχής
ταξιδεψε με όπως μπορεις....
Πάρε με σε απερπάτητους δρόμους με ακατέργαστους ακόμα νόμους,
σε απερίσπαστες στιγμές και σμικρύνσεις της ύπαρξης μου,
μέχρι να βρω το νόημα της λογικής μου,
που όλα θα τα αντεξει,
που όλα θα τα ξεδιαλύνει,
και αναλάμβανω εγώ την ευθυνη της πραξης μου..
Της αμαρτίας και της μεταμέλειας, για τα όσα εγω ευθύνομαι,
για ο,τι εγώ κατακρίνομαι,
αλλά έπαψα να υποκρινομαι πως περπατώ στα φώτα ενώ ψηλαφώ στο σκοτάδι,τυφλη...
..ψάχνοντας τον δρομο μόνο με την αφή...
χαμένη στης ζωής το υφάδι,
το νήμα να ακολουθώ ωσάν την Αριάδνη,
μες'τον λαβυρινθο της τρελλας όσων μου τάξανε την υπέρτατη στιγμή!!!

Ριξε τα δακρυα σου φιλη μου Βροχη...

Για οσα έσφαλα,
για ο,τι παρέβλεψα
και όλα οσα εδόκησα και δεν αποσκόπησα στην συλλογή των ονείρων της διαφάνειας και της επιφάνειας,
που συγκατοίκησαν μαζι μου χωρίς να καταφερουν να γίνουν οι οδηγοί της ζωής μου.

Βρέχεις σημερα....
Από το μικρο μου μπαλκονι σε βλεπω,σε ακουω και σε νοιωθω να κλαις.

Θα μεινω μαζί σου,παρεα σου εως να φεξει η αυγή....
Κλάψε κι άλλο αγαπημενη μου,κι'άλλο,κι'άλλο.....
...μεχρι να ξεπλυνεις τους δρομους και τις αμάρτιες μας.....

Τα τραγουδια της ζωής μου....

Τα τραγούδια λοιπόν????
Αν μπορούσαμε να μιλάμε με τα τραγουδια πόσες ιστορίες θα είχαμε να πούμε???
Αμετρητες θα ήταν θαρρώ....

Η πρόσκληση και συνάμα πρόκληση ειναι απο την Μαριαλένα.

Τις αναμνήσεις των 53 χρόνων θελεις γλυκεια μου? Θα σου τις χαρίσω με αγάπη.Τώρα πια δεν μετράει τι μου αρέσει,τώρα μετράει η φυγή στον χρόνο,πίσω,πισω πολύ πισω....

(τα κεφαλαία γραμματα παντα θα αντιπροσωπεύουν λεξεις απο ενα τραγουδι που με στιγμάτισε)

Πισω λοιπόν,σε χρόνια που νομιζα πως ξεχασα και ηρθε μια πρόσκληση απο σενα να ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠ'ΤΟ ΧΕΡΙ και να με πάει μεσα σ'ενα ξεχασμένο απο τον χρόνο βιβλίο γεματο απο μουσική,στιχους και γεγονοτα.
Ανθρωπους που αγάπησα,που μ'αγάπησαν,που αλληλοσπαραχτήκαμε,που μισήσαμε ο ενας τον άλλον,που ξεχαστηκαμε,που χαθηκαμε...
Γεγονότα που με αφύπνησαν,με κατακρήμνισαν,με θεμελίωσαν,με κατακρεούργησαν,με εκαναν να ξαναζησω και να αναπνεω ακομα και τώρα.....
Οι αναμνήσεις πάντα θα ψαχνουν τοπο για να σταθούν..
ΑΠΟΨΕ ΣΤΗΣΑΝΕ ΧΟΡΟ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...
Κι εγω ψαχνω ακομα τον τόπο οπου η μοίρα θα πλεξει το υφαδι της για να ξαναζησω μεσα στα τραγουδια που αγαπησα,που με στοίχειωσαν,που με ανάστησαν,να ψαξω οσα εζησα,οσα εχασα,οσα αρνήθηκα,οσα προσπέρασα,οσα ακομα αγαπάω!

1)1960-1965.Το Κατινάκι-ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ- ερχεται Χριστουγεννα ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ οπου εμεις ζουμε.Ειναι η μοναδικη αδελφη της μανας μου.
Τραγουδαει"Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Η ΜΑΡΓΑΡΩ". Φερνει και ενα πικ-απ (απο αυτα που συνδεόταν με το ραδιοφωνο) δωρο στην πλεξουδάτη Νουλη και σ'αυτην την εποχη ανακαλυπτω τον Θεοδωρακη και την φωνη,φτιαγμένη απο γρανίτη και ροδοπέταλα του Γ.Μπιθικωτση.
Δεν ξερω γιατί εκλαιγα τότε οταν ακουγα το "ΜΕΣ'ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ".Απο ποίηση ειχα μεσανυχτα,αργότερα εμαθα ποιός το εγραψε.

2)1965-1970.Τα 45ρια απο βυνίλιο πληθαινουν στην δισκοθηκη της Νουλης.Δωρα απο το Κατινακι τον δασκαλο και τις φιλες της.Χάνομαι μεταξυ τού "THE HOUSE OF THE RISING SUN" με τον Erick Burton και τους Animals και στις λέξεις "All the leaves are brown and the sky is gray των Μama's and Papa's στο CALIFORNIA DREAMING, το SOMEBODY LOVES YOU των Who και το PAINT IT BLACK των Rolling Stones.
Και σε εναν αστάθμητο χρονο ερωτευομαι την φωνη του Πουλόπουλου που τραγουδαει:Μεσα απ'τον καμπο ,μεσα απο τον ανεμο....
LORCA!!!Μελοποιημενος από τον Γ. Γλέζο σε ελευθερη μεταφραση απο τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Το αγαπημενο μου ηταν "ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ και φυσικά η ΚΟΡΝΤΟΒΑ.

3)1970-1975.Η πλεξουδάτη στηνει παράνομο ερασιτεχνικό σταθμό εκπομπης(οικογενειακο μας ειναι μαλλον το επαναστατικό κουσούρι).Τοτε μαθαινω και ακουω για πρωτη φορα τον Ξυλουρη να τραγουδαει "ΔΕΝ ΛΥΓΑΝΕ ΤΑ ΞΕΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΡΗΜΑΔΙΑ" και κανει ολόνυκτιες αφιερωσεις η ανάρχα η αδερφή μου στον Καρυωτακη και τους Ελληνες ποιητες που μελοποιηθηκαν. Π.Χ: ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!!
Καταλάβατε πιστευω τις μουσικές επιλογες της....
Παντιέρα ρόσσα η όλη υπόθεση.....

1972,Ιουνιος...Οι παιδικοι φιλοι γινονται εραστές κατω απο τους ηχους του "I GARDINI DI MARZO" του lucio Battisti...Aγαπηθηκαν ποτέ αραγε?
Η Diana Ross τραγουδουσε "TUCH ME IN THE MORNING" οταν δυο αγγελοι ξεπουπούλισαν τα ουρανια φτερα τους και αρχισαν να ταξιδευουν στην κολαση της αναζητησης μεσα απο τις μπερδεμενες εικονες που τους καθορισε η κοινωνική κάστα, που ταξινομησε την ζωη τους χωρις να τους ρωτησει αν τραγουδανε μαζι με την Αρλετα:¨"ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ,ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ..."

1973:Φευγω για το πουθενά ξανά.Τ'εχασα ολα...και προσπαθω να ξεχασω μεσα απο τις φυγές μου...
Μονο εκεινο το τραγουδι γυροφερνει στο μυαλο μου:
Dove vai? QUANTO PUOI RESTI SOLA? Και ο Lucio Battisti εξακολουθεί να ειναι ο εραστής ...των αυτιών μου!!

4)1975-1980:Πολυτάραχη εκεινη η εποχη της ζωής μου....Γεμάτη με τράγουδια...
Παραταω τα ιατριλίκια που ηταν το ονειρο του δασκαλου και μπλεκομαι σε μια δουλεια που αν μη τι άλλο ειχε μπολικο τραγουδι και...χρημα!!!(εν αγνοία του βέβαια)
Σε μια εργατικη Πρωτομαγια στην Βενετια ακουω για πρωτη φορα το "A quí se queda la clara Comandante Che Guevara" και εκστασιαζομαι.
Στην Γερμανια,σ'ενα ελληνικο στέκι των Ελλήνων γουνοποιών ανακαλύπτω τον Νταλαρα να τραγουδαει:Του κατω κοσμου τα πουλια και τα παγώνια..
Στο Λουγκάνο,στο ψαραδικο μερος της λιμνης(οχι στην πλευρα της γκλαμουριας) πινω κρασι με τους ψαράδες και τραγουδανε το "ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ" φερμενο απο την Κατω Ιταλια -μεταναστες ήταν- σε παραφθαρμενη ιταλοελληνικη γλωσσα.
Στην Καστορια (ημουν τακτικη επισκεπτρια λογω δουλειας)παθαινω καθίζηση σ'ενα σκυλαδικο με το: Δυο νυχτες ανταμωσανε της Μαρινελλας και απο τοτε εγινα οπαδος της!!

1975:Ο Πάνος ειναι υποποπλοιαρχος σ'ενα κρουαζεροπλοιο της Chandis Lines.Τραγουδαει σε ολη την διαδρομη Ιταλια-Αιγυπτο-Λιβυη-Μαροκο το "νωρις μπαταρισε ο καιρος κι'εχει χαλασει"...Αγαπησα τον Καββαδια αλλά οχι τον Πάνο(καλη του ωρα οπου και αν βρισκεται)

1979:Ερωτευομαι σφόδρα τον πατερα του παιδιου μου καθως το "Julia" των Pavlov's dog διαπερνά το μεδουλι μου μαζι με τον ερωτα..

1980-1985:Με καταφέρνει να τον παντρευτώ μετά απο ενα χοντρό κέρατο που φυτρωσε στο κεφαλι μου κι εγω ακουω την Gloria Gaynor στο "Ι will survive".

1982:Παω για να γεννησω ενα ξημερωμα Πεμπτης και καθως ανάβω τσιγαρο,στον δρόμο για την κλινική τραγουδαω: hush now baby baby,don't you cry mama...η μαμα θα σε φροντιζει(pink floyd)

1985-1990:Ταραγμένοι καιροί τότε..
Jim Diamond:i should have known better...
Lionel Richie:hello...
Μαρινελλα-Παριος:κουρσα θανάτου...
Barbara Streisand:The eyes of Lora Mars,I am an woman in love ...
Τι να θυμηθω πρωτα???

1990-1995:Ειμαι ηδη μια ελευθερη ταξιδιαρα ψυχη,αλλα εργαζομενη μεχρι τελικης πτωσης.
Τρεις τραγουδιστες θυμαμαι απο αυτην την πενταετια, ασχετα αν η δουλεια μου ηταν μεσα στα τραγουδια απο τις 9 το πρωι εως τα ξημερωματα.
Ολοι τους ειναι δεμενοι με την πανεμορφη Κυπρο.
Leonard Cohen: Dance me to the end of love
Chris Rea: The road to hell
...και Χριστοδουλοπουλος live απο κασσετα να τα δινει ολα με το¨φτιαξε μου εναν καφέ και μη βαζεις ζαχαρη...
Και μη γελατε,ακομα με συγκινει οταν το ακουω...

1995-2000:Τραγουδάω το Comfortably numb και το Αnother brick in the wall των Pink Floyd, οταν ειμαι αναγκασμενη να ξημερωνομαι με το καμαρι μου για τις Πανελληνιες.

1999: Ξυπναω καθε πρωι με θεα το Αιγαιο απο τον βραχο του μικρου Καραμπουρνου και ενα αχνιστο καφέ διπλα μου.Κουκουλωνομαι οταν ακουω την τρομπετα να ηχεί για την επαρση της σημαίας αλλα ο Μενιος το πρωι ακουει τις Σερενατες του Σουμπερτ,και μά τον θεό ειναι ωραιο ξυπνημα!
Στην υποστολη της σημαιας καθισα πολλες φορές προσοχη και ορθια(ηθελα δεν ηθελα) ακουγοντας το il silenzio

2000-2005: Ξαναμπαινω στα παλια μου εργασιακα στεκια.Παλι η ζωη μου γινεται ενα τραγουδι και μια καινουρια περιπετεια....
ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΠ' ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΑ: Γ.Νταλαρας

2007:Στο προφιλ μου θα βρειτε τι ακουω τωρα.
Αλλά να ξερετε πως παντα μια εικονα αναμνησης θα ακολουθει το καθε τραγουδι....

Εφυγες νωρίς....

Ονειρα έκανες και ελπίδες είχες για την ζωη σαν ήρθες να περπατήσεις σε τούτο τον αφιλόξενο κόσμο.
Κι όταν στα 8 χρόνια της μικρής σου πορείας άρχισε να πονάει το παιδικό ποδαράκι,εσύ συνεχισες να περπατάς.
Αδιαφορία,άγνοια,έλλειψη εδιαφέροντος,το ανελέητο κυνήγι του Μαμωνά,η έπαρση κάποιων"βολεμένων" και άλλα πολλα απο τα απάνθωπα στοιχεία που έχουμε εμείς που θελουμε να λεγόμαστε άνθρωποι" αρχισαν να σου στερούν τα όνειρα.
Και ομως,συνεχιζες να περπατας!Και να ελπίζεις...
Την ελπίδα δεν ηταν ικανός κανένας να σου την κλέψει,αλλά τις μικροχαρές τις ζωής σου της έκλεψαν....

Εφυγες-έμαθα-με μια ήσυχη πνοή,μια ανάσα ήταν το πέρασμα σου απο αυτόν τον μανιακό κόσμο που θέλει να υποστηρίζει ο,τι αποτελείται απο οντα πλασμένα απο τον ουράνιο Πατερα...

Ειμαι σίγουρη πως μετά τον πόνο και την πίκρα που βάλαμε εμείς οι συνάνθρωποι σου στην επωδυνη πόρεία της ζωής σου,τ'αγγελούδια έχουν την φιλόλογο-δασκαλα να τους λέει ιστορίες απο τον πλανήτη Γη.

...εφυγες νωρίς,ούτε που πρόλαβες ν'ανθίσεις....
...ΑΜΑΛΙΑ

Πριν λιγο έμαθα πως η μέρα ειναι σημερα δικιά σου!
Εβγαλα τα τργουδια της ζωής μου απο σελίδα και σαν μάνα που ειμαι ενα στίχο θα σου γραψω:Παιδι μου ώρα σου καλη....

Ε...και μη μας ξεχνάς,Τωρα που περπατάς στα ουράνια δώματα και ανεμίζουν τα μακρυα σου μαλλιά καθώς τρέχεις με τα δυο σου όμορφα ποδια,ντυμενη στα γαλάζια μαζι με τους"υπέροχους"στείλε μας ένα χαμόγελο και μια ευχη...

Κάνε μας καλύτερους....

Για να θυμόμαστε πάντα οτι πρέπει να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ....

Για την ΑΜΑΛΙΑ που εφυγε νωρίς........