Καρναβάλι ή μαύρο χάλι?

Άκου τώρα να δεις τι έπαθα σήμερα φίλε μου.

Ξημέρωσε επιτέλους!
Περιπλανήθηκα στον λαβύρινθο της καθημερινότητας μου, που επέμενε να φοράει το γκρίζο ρούχο της συμφοράς του.
-Βρε, άλλαξε του λέω. Αποκριά είναι! ντύσου με χρώματα!
Πιερότος, κολομπίνα κάτι τις χαρούμενο και παρδαλό?
Μου έριξε ένα βλέμμα απαξίωσης και μου γύρισε την πλάτη.
Έκλεισε τα μάτια και άφησε τις γκρίζες σκιές του να στοιχειώνουν τις διαδρομές μου μέσα στα λίγα τετραγωνικά μιας συμβατής κίνησης χωρίς σκοπό.
Κυλούσαν αργά οι ώρες μέσα σε κλειδωμένες πόρτες και σφιχτά αμπαρωμένα παράθυρα.
Και τότε πήρα τις ανάποδες...

Λέω του εαυτού μου λοιπόν:
-Άντε βγες να περπατήσεις όσο έχει ήλιο ακόμα, πριν νυχτώσει.
-Βρε -λαλάκα μου λέει, ξεντύσου και κάτσε να δεις το lost και να χουχουλιάσεις με τις πυζαμούλες σου και τις βαμβακερές κάλτσες . Δεν βαρέθηκες τα τρεξίματα του "είναι δεν είναι?"
-Μπα, θα βγω του λέω!
Δεν το αντέχω αυτό το γκρίζο χρώμα που μου κλείνει τις εξόδους από τον Λαβύρινθο.
-Και που θα πας βρε μόνη πάλι σαν την χαζή στο δρόμο?
-Θα πάω στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω.
-Αφού δεν χρειάζεσαι τίποτα.
-Θα χρειάζονται τα παπούδια σίγουρα κάτι.
-Σιγά και σε πίστεψα...
Πάω στα κάτω δώματα λοιπόν και ανακάλυψα πως δεν έχουν ...ντομάτες (λες και δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτές)
Παίρνω και το καρότσι και λέω του εαυτού μου "είδες, έχω λόγους για περπάτημα τώρα".
-Αει σιχτιρ -μου λέει- δεν ασχολούμαι ξανά μαζί σου.
Αντε πάμε να κάνουμε σφιγομέτρηση αγοράς.
Και που'σαι μικρά, μόνο ντομάτες θα πάρουμε!Δεν είναι καιρός για shopping therapy.

Τυλίγομαι που λες φίλε μου, στο ξετριχιασμένο οικολογικό μου τομάρι, βγαίνω στον δρόμο και
ανάβω τσιγάρο.
Η διάθεση κάτω του μηδενός.
Το σύστημα ρετάρει και μάλλον χτύπησα μπιέλα.
Σίγουρα χρειάζομαι αλλαγή λαδιών.

Ένα γλυκό σούρουπο είναι γεμάτο από τις μυρωδιές μιας πρώιμης Άνοιξης κι αφήνομαι στον καθαρό αέρα εγκαταλείποντας τα καθημερινά σκατοπροβλήματα σπίτι να κοιμούνται με τις γάτες αγκαλιά.
Παίρνω βαθιές ανάσες και λέω του εαυτού μου: Συγκεντρώσουυυυυυυυυυυυ!
-Δεν με παρατάς λέω εγώ , εσύ να συγκεντρωθείς! Άντε και ξεκόλλα απο τον κολλητό σου τον Λαβύρινθο γιατί σας βαρέθηκα και τους δύο.
Και που' σαι μικρά? Καιρό έχουμε να ταξιδέψουμε!
-Τα ταξίδια μας μάραναν τώρα...
-Αυτό θα είναι ταξίδι!!!Λουλούδια που τόσο σου αρέσουν θα έχει εκεί που θα πάμε...
-.....
-Και ζώα! όσα θέλει η ψυχούλα σου! Και με κρατική επιδότηση και μέριμνα!
-Πάλι για την Ολλανδία μιλάς ε?
-Ναι ,γαμώτο.....
-Άσε, σώπα επιτέλους, μη μιλάς. Τα είπαμε αυτά. Δεν γίνεται ακόμα.
Άντε πάμε να πάρουμε εκείνες τις άθλιες φουσκωμένες με ορμόνες ντομάτες.

Και εδώ αρχίζουν τα κουφά!
Πάω στο Σ.Μ και οι υπάλληλοι είναι ντυμένες ...Χαβανέζες και ...πακέτα με τιμές αλλαντικών κολλημένες επάνω τους.

Προσπαθώ να συγκρατηθώ για να μη βάλω τα γέλια και εκεί που από τα μεγάφωνα ακούγεται μια σοροπιαστή και γεμάτη κομμένη μαρένγκα ντίσκο μουσική, κάποιος μάλλον "ξέφυγε" γιατί είχαν και κάποια κρασάκια στους πάγκους και άλλαξε κασέτα!
Και τι ακούω η άμοιρη?
ΑΥΤΟ....


Stevie Wonder - As - Stevie Wonder

Κι αφού είπα στον εαυτό μου:
-Σκάσε επιτέλους να το ακούσω θέλω
Δεν το βούλωσε και βρήκα αφορμή για κουβεντολόι.
-Αχά, θυμήθηκες παλιές ιστορίες μικρά?
-Ναι βρε σκασμένο...
-Μπα, θυμάσαι και την μάνα σου που κόντευε να πάθει εγκεφαλικό όταν γυρνούσες από τα ταξιδάκια σου με τα τρύπια τζιν και τις χάντρες στα μαλλιά?
Οφείλω να ομολογήσω πως ήσουν καταπληκτικό καρναβάλι!
-.....
-Κι εκείνα τα άλλα ταξίδια? Τα θυμάσαι ακόμα?
-Ποια εννοείς? Ποιά απ΄όλα?
-Μπα, μπα το καλό μου! Τα θυμάσαι όλα ε???
-Ναι βρε ηλίθιο ! Τα θυμάμαι όλα. Τι νομίζεις?
Του καημού και της φωτιάς ήταν οι δρόμοι.
Εισιτήρια αλε- ρετουρ και πολλές φορές one way ticket .
-Κι εγώ που νόμιζα....
-Να μην νομίζεις!
Θυμάμαι ακόμα! Αντε να κοιμηθείς...

Τον έστειλα για ύπνο τον βασανιστή μου!

Τι λες φίλε μου?
Να δω Lost ή τον Asterix?
Kι αναρωτιέμαι ακόμα αν είμαι το καρναβάλι που γεννήθηκε μέσα στις μάσκες ή κρύφτηκε πίσω από αυτές!