Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007

Ταρώ...Le Mort...

Μάλλον σας άφησα πολύ να περιμένετε εσάς που γοητεύεστε από τα νοήματα της Ταρώ.

Κι επειδή στις 26 του μήνα είχε πανσέληνο και έναστρο ουρανό,της έδωσα όλη την νύχτα ένα απο τα ξαστρίσματα που χρειάζεται και την άνοιξα την επομένη ημέρα βάζοντας δείκτη το φύλλο με τον αριθμό 13,ξεχώρισα τις κάρτες που επηρεάζονται περισσότερο απο τον Mort,τις έστρωσα γύρω της,της άναψα και τα μυρωδικά της μήπως και την έπιανε η όρεξη να "μιλήσει"για τον Θάνατο που είναι ένα χαρτί με πολλές και αμφιλεγόμενες έννοιες.
Κάτι ψιθύρισε αυτή που θέλει να κοιμάται κάτω από τα άστρα όταν γεμίζει το φεγγάρι!

Για όσους είστε προληπτικοί θα πω πως η αριθμολογία,σ΄αυτόν τον αριθμό προσδίδει τις ιδιότητες την αναγέννησης.Της Νέας Αρχής.
12 οι θεοί του Ολύμπου
12 οι μήνες
12 οι μαθητές του Ιησού
12 τα ευαγγέλια κλπ κλπ κλπ.
Το 13 συμβολίζει την αρχή ενός κύκλου που έκλεισε και ξαναρχίζει με νέα μηνύματα και νέες γνώσεις για την ζωή.
Αφήνω τους αριθμολογικούς συμβολισμούς και λέω πως η εικόνα του σκελετού σ'άυτήν την κάρτα δείχνει αυτό που τελείωσε ή αυτό που πρέπει να τελειώσει(ανάλογα με το δείχνουν τα γύρω χαρτιά)
Οι ενορατικοί πιστεύουν πως είναι η ένδειξη της ανόδου του πνεύματος μέσα από το γηίνο ταξίδι του.
Για τους μυστικιστές έχει περισσότερα και πιο πολύπλοκα νοήματα.
Συνδυάζουν αυτό το χαρτί με τις εμπειρίες που αποκτά το ανθρώπινο πνεύμα και ξεχωρίζει τον ρόλο που θα παίξει η"σάρκα"'όταν μπορέσει να κάνει κατανοητές τις αναμνήσεις της από τις προηγούμενες ζωές.
Ο θάνατος λοιπόν,σπάνια προλέγει τον "θάνατο".Ως επί το πλείστον προφητεύει τις αέναες αλλαγές της ζωής.Ανάλογα με τα διπλανά χαρτιά θα φανεί αν είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.

Στην θέση 7 είναι οι γενικές αλλαγές της ζωής σας.
Στην θέση 9 πρόκειται για τον ερωτικό τομέα.Βάλτε την ενόραση σας να δουλέψει για να δείτε τι θα κάνετε με τον/την σύντροφο σας.
Στην θέση 10 δεν σας αφήνει περιθώρια επιλογής.Ανάλογα με τον χρησμό που ζητάτε,αρκεστείτε αν κάτι τελείωσε και δεν θέλετε να το δεχτείτε.Ειναι προς όφελος σας που έγινε έτσι.Αν πάλι ρωτάτε τι "πρέπει να κάνετε?" και δεν σας ικανοποιεί η απάντηση,συμβουλευτείτε καλά τα 2 χαρτιά πάνω στον δείκτη.Αν πάλι δεν βγάζετε νόημα,ξαναρίξτε τον Σταυρό με δείκτη τον θάνατο.
Πάντα ανάποδο αυτό το χαρτί προλέγει την αδράνεια,την αδιαφορία,την αποτελμάτωση και άνθρωπο μονοκόμματο και χωρίς ουσιαστικά ενδιαφέροντα.Πολλές φορές και τον ίδιο τον θάνατο,ακόμα και την αιτία απο την οποία θα προέλθει.Οι βασιλικές οικογένειες θα σας δείξουν πια είναι τα ακατάλληλα άτομα μέσα στο περιβάλλον σας και τι πρέπει να κάνετε για να τα αποφύγετε.

Σε όρθιες θεσεις.
Ραβδιά:με τον βασιλά και την βασίλισσα βοηθούν στην αλλαγή προς το καλύτερο,προς την τιμιότητα,την αγάπη,την φιλανθρωπία και τους καλούς σκοπούς.
Ανάποδα κάνει αυτές τις φιγούρες ανέντιμες,άπιστες και συμφεροντολόγικές.Μακριά από έναν τέτοιο συνδυασμό.Καταστροφικό το αποτέλεσμα για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Με τον Ιππότη και τον Ακόλουθο διασαφηνίζει ερωτικά θέματα αλλά πάντα δείχνει πως είναι απαραίτητη μια φυγή απο τα ήδη κεκτημένα(διαμονής,εργασίας,σχέσης κλπ)για να έλθει το ποθητό αποτέλεσμα.
Οταν πέσουν ανάποδα ο χρησμός είναι καταστροφικός.(Αγώνας ζωής και επιβίωσης που συνεχίζεται επ'αόριστον.,διάλυση οικογένειας,γάμος που δεν γίνεται λόγω απιστίας,συμφέροντα κλπ)
Με όλα τα Ραβδιά σε αναποδες θέσεις φανερώνει εμπόδια και δυσκολίες,αλλά αφήνει τα διπλανά χαρτιά να φανερώσουν το ξεπέρασμα των δυσκολιών.
Με το 8 δείχνει απάτες και απιστίες σε οικογένεια και το ζευγάρι.
Με το 7 προειδοποιεί για αποφάσεις που πρέπει να αλλάξουν.
Με το 5 δηλώνει άδοξο τέλος σε δικαστικές,κληρονομικές και ερωτικές υποθέσεις.
Πολύ άσχημος συνδυασμός με τον Ασσο Ραβδί ως προς τον ερωτικό τομέα.

Με τις Κούπες και την βασιλική οικογένεια που αντιπροσωπεύει θέματα καρδιάς συμβουλεύει για την αλλαγή προς το καλύτερο και δίνει λύσεις για το πρόβλημα του ικέτη/ας.
Σε ανάποδες θέσεις,μείνετε μακριά απο τον βασιλιά και την βασίλισσα που έχουν δίπλα τον Mort.Δείχνει την κακή πλευρά της ιδιοσυγκρασίας του ατόμου και όλο το άσχημο περιβάλλον που ζει αυτός/η για τον οποίον ζητάτε χρησμό(ο βασιλιάς προλέγει και θάνατο),όπως και ο Ιππότης.
Ο Ακόλουθος σας λέει πως εξαπατηθήκατε και σας κορόιδεψαν,αλλά τα τραβούσε ο οργανισμός σας.Μην κάνετε το ίδιο με τον επόμενο ερωτικό σας σύντροφο και όλα θα πάνε καλά αφού αυτό το χαρτί παρέα με τον mort δείχνει πάντα νέες γνωριμίες,νέα σχέδια,νέους ερωτικούς συντρόφους.
Με το 10 είναι σίγουρο πως απατάται ή απατάσθαι από τον/την σύντροφο σας,ειδικά αν υπάρχει και ένας ακόλουθος σε ενδιάμεση θέση(Είναι αμφίφυλο χαρτί)
Πολύ κακός συνδυασμός με το 6 και το 4.
Με το 3δίνει ίαση σε καθε είδους ασθένεια.
Με τον Ασσο σε ανάποδη θέση!Κακά τα μαντάτα.Ο/η σύντροφος αποφάσισε πως δεν του κάνετε πια για ταίρι.

Με τα Σπαθιά σε ανάποδες θέσεις εντείνει τα κακά χαρακτηριστικά που έχουν κατά κόρον αυτές οι κάρτες,Σε όρθιες θέσεις βγάζει τη βασίλισσα απο την χηρεία και την μοναξιά και κάνει ισχυρότερο τον βασιλιά στους καλουύς ή κακούς σκοπούς του.
Μ ετο Ιππότη και τον Ακόλουθο εέχει πολλές διφορούμενες σημασίες,γιατί πάντα τα σπαθιά κρύβουν οργή,επιθετικότητα και εκδίκηση.
Αυτοί οι 2 αγνοούν τις περισσότερες φορές την συμβουλή του mort και προσπαθούν να κερδίσουν απερίσκεπτα και επιπόλαια αυτό που θέλουν ενώ είναι ανέτοιμοι.Το ποτέλεσμα είναι να χάνουν πάντα κάτω απο αυτές τις συνθήκες.
Στις περισσότερες θέσεις με τον Ακόλουθο δείχνει ασθένεια και θάνατο.
Με το 10δίνει ελπίδα και λύση για τον ψυχικό πο΄νο του ικέτη.
Ασχημοι πολύ οι συνδιασμοί με το 9 και το 8(ασθένεια,ατύχημα,και οτι,δήποτε μπορεί να φέρει τον θάνατο)
Με το 6 προσπαθεί να βάλει τέλος στην κακοτυχία αν έχει δίπλα του ευμενή χαρτιά.
Ο συνδυασμός με το 5 είναι ο χειρότερος.Αν δεν υπάρχει δίπλα κάρτα που να αναιρεί την σημασία ο θάνατος είναι προδιαγραμμένος και έρχεται μαζί με πόνο και άλλες συμφορές.
Με το 3επιφέρει οριστικές διαλύσεις στις ανθρώπινες σχέσεις.Η αγάπη γίνεται μίσος,η καλοσύνη κακία κάνοντας ζευγάρια να χωρίζουν,οικογένειες να διαλύονται και έχθρα να επικρατεί ανάμεσα σε ανθρώπους για τα υλικά αγαθά, τα συμφέροντα και την ικανοποίηση του εγωισμού τους.(αυτό μόνο εσείς μπορείτε να το αλλάξετε,όταν ο Mort θα σας το κάνει φανερό μέσα απο τις κάρτες της Ταρώ.

Με τους Καρώ βασιλείς σε ανάποδες θέσεις φανερώνει άτομα διεφθαρμένα απο το χρήμα και για το χρήμα.Με τον Ιπποτη ανάποδα:Παραμερίστε αυτό το άτομο.Είναι ανίκανο να επιφέρει τις σωστή πορεία στην ζωή σας.
Με τον Ακόλουθο ανάποδα:κατασπατάλιση αγαθών,επιδιξειομανία,κούφιος εσωτερικός κόσμος,αλλαγές μόνο προς το χειρότερο.
Με ο΄λες τις άλλες πεντάκτινες κάρτες κρατάει μια ισορροπία.Συμβουλευτήτε τις.Είτε θα κάνει θετικότερα τα νοήματα είτε θα τα μετατρέψει σε αρνητικά.

Για όλες τις κάρτες τις Μ.Α. που έγραψα στις προηγούμενες σελίδες ο mort δεν μπορεί να επηρεάσει τα θετικά τους στοιχεία και πολύ λίγο μπορεί να κάνει χειρότερα τα αρνητικά τους.
Γίνεται όμως επικίνδυνος δίπλα στον Mat και στον Ermite(όπως και σε κάποιες άλλες φιγούρες της Α.Μ.)Δηλώνει πάντα την πορεία προς το χειρότερο,άσκοπη ζωή,μανίες,μανιοκαταθλίψεις,τρέλλα,ασωτεία,ψυχικές διαταραχές,αυτοκτονία και...θάνατο

Ογδοη σελίδα περί ερμηνείας Ταρώ...

Συνεχίζεται με το le diable.
Ο Διάβολος.

Τρόπος ζωής...

-Κοιμάσαι,κι εκει που βλέπεις το πιο αγαπησιάρικο όνειρο ακούς μια φωνή που φωνάζει"ο παλιατζήςςςς.Καθαρίζω αποθήκες και πατάρια,όλα τα παλιά αγοράζω..."
Ξυπνάς και λες"φτου ρε γαμώτο στο καλύτερο μ'έκοψε ο μ.....ς. Και κάνεις αυτό που κάνεις κάθε μέρα σαν ξυπνάς
-Κοιμάσαι και ονειρεύεσαι πως σε πέταξαν στον λάκκο με τα φίδια.Χτυπάει το ξυπνητήρι και του λες σ'ευχαριστώ που με έβγαλες απο τον εφιάλτη.Και κάνεις αυτό που κάνεις κάθε μέρα σαν ξυπνάς.
Ετσι κάπως είναι και η καθημερινή μας ζωή,η συνέχεια απο ένα όνειρο ή έναν εφιάλτη.
Κάποια πράγματα μας είναι απαραίτητα για να ξεκινήσει η μέρα μας.Κάποια άλλα έγιναν τρόπος ζωής και συμπορευόμαστε με αυτά θέλουμε δεν θέλουμε.

Θεία-Λένα,μου το ζήτησες και δεν θα σου χαλάσω το χατήρι!

>Οταν μπήκα κι εγώ στον ντορό της εργαζόμενης μητέρας,ξέχασα την πολυτέλεια ενός χτυπημένου με γάλα νες και κατέληξα σ'ένα μαυροζούμι που λέγεται πρωινό ρόφημα(νερό+καφες ανακατωμένο με το κουταλάκι)Ακόμα και σήμερα που δεν δουλεύω πια μου είναι απαραίτητο για να φύγει η τσίμπλα από το μάτι.Και απαραίτητο το τσιγαράκι.



Μέχρι να σηκωθώ όμως έχουμε και το χουχούλιασμα και το τριφτίρι μας με την Κανέλλα.



Ελα όμως που ο ζηλιάρης παρακαλάει κι εκείνος για στιγμές αγάπης.Αφήστε που κλαίει σαν ζητιάνος για φαί.Τρώει ο άτιμος 5-6 φορες την ημέρα,ζωή νάχει!



Τηλεόραση δεν βλέπω εδώ και αρκετά χρόνια.
Καθημερινά ομως αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Απο μικρή το είχα βίτσιο να διαβάζω...εκτός απο τα μαθήματα του σχολείου!



Κάποιοι λένε πως όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος παύει να έχει ενδιαφέροντα και φετίχ.
Λάθος.Μόνο αν ο ίδιος παραιτηθεί απο την ζωή χάνονται τα ενδιαφέροντα.Κάποιες φορές περνάω κι εγώ τέτοιες κρίσεις αλλά το παλεύω να μη συμβεί τελειωτικά.
Να ένας τρόπος που ανακάλυψα και έγινε απαραίτητο αντικείμενο στις ώρες της μοναξιάς.




Είναι ενα μέρος της συλλογής μου.Σας διαβεβαιώ πώς εκτός απο κάνα-δυο όλους τους άλλους τους κατάφερα να ανθίζουν.
Κάθε Ανοιξη και Φθινόπωρο είναι οι καλύτερες μέρες μου.Απαραίτητο μου έγινε πια να το παίζω ολίγο Mendel.
Ιδού τα αποτελέσματα!

Απο βαθύ μπορντώ και ασπρο φυτεμένα στην ίδια γλάστρα προεκυψε αυτό το αγιοδημητριάτικο.

Απο σκούρο κόκκινο και ροζ βγήκε άσπρο.


Αυτό είναι το φετεινό μου πείραμα.Μακρυές και στρογγυλές πιπερίτσες μαζι.Να δω τι σπόρος θα βγει του χρόνου.

Δεν ξέρω γιατί αποφάσισε ν'άνθίσει στα πρόθυρα του χειμώνα αλλά είναι το καθημερινό μου φετίχ.Το χαιδεύω κάθε απόγεμα που στρέφει το κεφαλάκι του στον ήλιο που δύει ψάχνοντας να ρουφήξει την ζωή απο την τελευταία ηλιαχτίδα.

Και σαν τελειώνει η μέρα πριν κλείσω το παντζούρι πάντα θα κοιτάξω εκει....

...και θα ονειρευτώ με ανοιχτά μάτια την θάλασσα που έβλεπα όταν ήμουν έφηβη απο αυτό το ίδιο μπαλκονάκι.

Σινεμά δεν πηγαίνω γιατί έχω κλειστοφοβία στο συγκεκριμένο μέρος απο το 1978 στον μεγάλο σεισμό που με βρήκε εκεί.Αλλά η λύση είναι εδώ!

Το καταευχαριστιέμαι!Οτι θέλω βλέπω και άνετα.Με τις πυζαμούλες μου,με το τσιγαράκι μου και την ανεση μου.

Κάποιες φορές προσπαθώ να το παίξω ενορατική(οχι για μένα)για άτομα που αγαπώ.Είναι στιγμές που κάτι ορίζω στην πρόβλεψη και άλλες που δεν καταλαβαίνω την τύφλα μου απο αυτά:

Το καλό ομως είναι πως καθιερώσαμε την μπιρίμπα με τις φίλες της κόρης μου και τα αμπρακαταμπρα σαν τρόπο ζωής και το καλύτερο στην υπόθεση είναι το mojito που φτιάχνει η Evans.

Παλαιότερα υπήρχαν και άλλα απαραίτητα πράγματα στην ζωή μου,το βασικότερο ήταν η κόρη μου και η μάχη της επιβίωσης.Μου λείπει η δουλειά μου όπως μου λείπουν και τα βράδια που γράφαμε μαζί τις εκθέσεις στο δημοτικό,που διαβάζαμε πάλι μαζί ώρες ατελείωτες και στρεσαρισμένες μαθηματικά και χημεία για τις πανελλήνιες,που μαζί κάναμε και την πτυχιακή.Μου λείπουν όλα αυτά....

Το ξυπνητήρι χτυπάει!!!ξυπνα απο το όνειρο Γιώτα.
Οσο τα χρόνια κυλάνε άλλοι ρυθμοί μπαίνουν και άλλες προτεραιότητες.
Καλά τα κατάφερες ως εδώ....Και μην ξεχνας,είναι κι αυτό που σου κρατάει παρέα!
Διαλέγεις,ή την μία ή την άλλη...ή και τις δύο!
Και περνάει όμορφα η βραδυά.....



Δεν νομίζω πως το κεφάλαιο κλείνει εδώ.
Ισως αύριο να έρθουν και άλλα πράγματα που θα γίνουν απαραίτητα στην ζωή μου.

Ισως να δω κάποιο καινούριο όνειρο...
Ποιός ξέρει?

Πέμπτη, Οκτωβρίου 18, 2007

Δεν γαμάμε που δεν γαμάμε....ας πάμε καλύτερα για ψάρεμα!

...Δεν φταίει η γρίπη που με πηδάει κανονικά εδω και 3 μέρες,δεν φταίει η μαλακία του εγκεφάλου μου,δεν φταίει η μάνα μου που έκανε την σούπα νερομπλούκι,δεν φταίει η κόρη μου που λίγο -πολύ προσπαθεί ν'ανοίξει τα δικά της φτερά και να φύγει απο εμένα..Κανένας δεν φταίει και όλοι μαζί μου φταίνε,κι όλα μαζί μου κλαίνε,αλλά και ποιος θα μπορούσε άραγε να κλάψει σήμερα γιάυτό που έκανε μια απλή γρίπη να εξελιχθεί σε πνευμονία?

Πραξη 1η
Λαμβάνω ενα ανατριχιαστικό e-mail απο αυτά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο,έτσι για να περνάει η ώρα. Δεν θέλω να θίξω κανέναν,αλλά αυτά τα συνημμένα δεν είναι ανέκδοτα για ξανθές γκόμενες.Ο πόνος δεν είναι σημείο"γεια σου,τι κάνεις?

Πραξη 2η
Διαβάζω το αγγλικό κείμενο.
Τα αγγλικά μου είναι χάλια ,αλλά μπορώ να ξεχωρίσω τα "ευχαριστώ Θεέ μου δια την τροφή και το νερό που δεν πρέπει να το σκορπάω και για την δουλειά που έχω,και μπλα-μπλα-μπλα και χιλιες μύριες αμερικανόφερτες μαλακίες του στυλ-πατρίδα θρησκεία-οικογένεια-και όλοι εσεις οι άλλοι αντε και γαμηθείτε πτωχοί και άποροι.Σας λυπουμεθα μεν σας χέζουμε δε.

Πραξη 3η
Ανάμεσα στα ευχολόγια τύπου:-Thanks god που με έχεις καλά-παρεμβάλλονται που και που αφυδατωμένα παιδικά κορμιά με κόκαλα που κλέβουν την παράσταση στην φρίκη.

Πράξη 4η
"προωθήστε το στους φίλους σας"
Κι εκει -σαν δεν ντρεπόμαστε ρε μπαγλαμάδες-μοστράρουν και μια καρικατούρα ενός παιδιού να είναι κολλημένο στον κώλο μιας αγελάδας και να περιμένει να φάει τα σκατά της για να ζήσει ή να πιεί τα ούρα της ισως για να ξεδιψάσει.
Να ουρλιάξω εδώ ή να βγάλω το ούζι?

Πραξη 5η
Αρχίζω και τα παίρνω στο κρανίο.
Παιρνω ανάποδες στροφες και θυμάμαι...

Πραξη 6η
...θυμάμαι που πριν λίγο καιρό έκανα μια πρόταση σε κάποια"ομάδα"για συνεισφορά βοήθειας στα πεινασμένα παιδιά.Δεν είμαι πλουσια.Μπορώ ομως να συνεισφέρω 20-30 Ε τον μήνα μαζί με κάποιους άλλους για αυτές τις ψυχές.
Μετα τις παρλαπίπες τους που εξέφρασαν για το θέμα,ξεφούσκωσε η όλη ιστορία και εξακολουθούν να το παίζουν Αγιοι φραγκίσκοι της Ασίζης προβάλλοντας πόστ απο εφημερίδες παρμένα,και τον γουγκλη να βράζει σε ειδήσεις για να αξιολογούν τους εαυτούς τους ωσάν τις κλαίουσες παρθένες.Δεν παν να γαμηθούνε κι αυτοί,γράφουν μόνο για να τους διαβάζουν(όπως κάνουν οι περισσότεροι)

Πράξη 7η
Βαρέθηκα πια να διαβάζω για το ποιός γάμησε ποιάν και για το ποιά πηδήχτηκε με ποιόν εις το όνομα της ελληνικής τηλεόρασης και δημοκρατίας.Βαρέθηκα τα μεταεκλογικά παρελκόμενα,βαρέθηκα τους έμπρηστές,βαρέθηκα τις σαθρές λέξεις τα άστοχα νοήματα

Πραξη 8η
Βαρέθηκα τα συνημμένα με δακρύβρεκτα σημεία αναφοράς στα τριτοκοσμικά παιδιά.
Βαρέθηκα τους κροκόδειλους που κρύβουν τα δάκρυα τους πίσω απο γυαλιά (χ)armani των 400 Ε,,,,,αλλά"ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"Βαρέθηκα πια ,γαμώ το κερατο μου...

πραξη 9η
Ενας μαλάκας είμαι κι εγω που ακολουθεί τον όχλο μάλλον.
Απορώ γιατί έχασα τα ιδεώδη μου και ξέφυγα απο τα ιδανικά που είχα κάποτε.Πως μπήκα αλήθεια σ'αυτό το καλούπι της οργανωμένης εγωκεντρικής παρτούζας?

Πραξη 10η
Ακούει κανένας??????
Εναν άνθρωπο ψάχνω.Οχι να διαδηλώνει αυτο που θέλει να γίνει ουτε να δηλώνει αυτο που ποτέ δεν προκειται να γίνει.
Εναν άνθρωπο χορτάτο σαν κι εμένα για ν'αρχίσω να μοιράζομαι την αληθινή πείνα και την ανθρώπινη καταφρόνια,οχι μέσα απο βαρύγδουπες λεξεις και ανάλαφρα αμερικάνικα μει-μελάκια αλλά μεσα απο ενα χέρι που θα ενωθεί μ'ενα άλλο για να δώσει μια μικρή βοήθεια σ'εκείνες τις ψυχούλες που οι περισσότεροι τις έχουν μόνο σαν σημείο αναφοράς ως προς την προβολή τους.

Ο Δεκάλογος(του γύφτου)της αγανάκτησης έλαβε τέλος.
Ποσώς μ'ενδιαφέρει αν θα σας σοκάρει η βωμολοχία μου.
Αρκεστείτε τότε στις πολιτικές σας διατριβές και τις επιδείξεις γνώσεων επί των πεπραγμένων.Σίγουρα θα έχετε την καλύτερη θέση στο TOP των Μπλογκερ.
Αλλωστε οι περισσότεροι γι'αυτό καρδιοχτυπάτε......Οπότε δεν χρειάζεται ν'ασχολείστε με τόσο πεζά θέματα.Αλοίμονο!!!γιατί να χαλάτε την ζαχαρένια σας?

Οσο γι αυτούς που κάνουν την πείνα και την εξαθλίωση των τριτοκοσμικών παιδιών πεδίο αναφοράς ως προς το"να χαμε να λέγαμε"(προώθησε το,και υμνούμε τον Κύριο που μας έχει καλα.κλπ κλπ,να πάνε να...απαυτωθούν τώρα που είναι νωρίς γιατί όταν θα τους απαυτώσει ο Κύριος δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν,αντε να μην το πω με το όνομα του το απαύτωμα.
Ας βγάλουν λοιπόν όλοι αυτοι απο το πορτοφόλι τους κάνα κερματάκι να συνεισφέρουν στην παιδική θνησιμότητα και την απόγνωση που προκαλεί ο θάνατος...και μετά ας έρθουν να μου σφυρίξουν κλέφτικα....


(Για όποιον θέλει να δει το ΑΙΣΧΟΣ της ντροπής μπορεί να μου ζητήσει να του το στείλω)
Ελπίζω να το αντέξει......

Σάββατο, Οκτωβρίου 06, 2007

Αισθήσεις και αισθήματα:Οι αγάπες μου.

Η Laura.

Οταν ο υπολογιστής βρήκε θέση στο γραφείο της Μαρίας,το μόνο που ήξερα να κάνω ήταν να παίζω πασιέντζες.Πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι που θέλοντας να μάθω για την αρρώστια της"αγαπημένης μου"άρχισα να κολυμπάω λίγο-λίγο και πιο βαθιά στο διαδίκτυο. Κάπως έτσι γνώρισα τα blog τέτοιον καιρό,και κάποιους ανθρώπους που προσπαθούσαν να με ωθήσουν να γίνω συντροφιά τους στον χώρο αυτό.
Άργησα να το κάνω, όχι από δειλία ή ντροπή αλλά γιατί δεν ήξερα τι να γράψω.Στην έκθεση ήμουνα πάντα κουμπούρας,αλλά αν ήταν να γράψω για τα δικά μου παραμύθια ή τα δικά μου συναισθήματα έπαιρνα φόρα και το 20σάρι ήταν εξασφαλισμένο.Για τις εκθέσεις κρίσεως μου βάζανε την βάση λίαν επιεικώς.
Έτσι άρχισα κι εδώ να γράφω-δεν έχει πολύ καιρό-κάποια μέρα που είχα τα γενέθλια μου και χόρευα με τις αναμνήσεις μου και τα συναισθήματα μου.

Αυτές τις μέρες κάτι με παιδεύει.Κάτι με ταράζει.
Ο Μέρλιν δεν υπάρχει πια και η συντρόφισσα του προσπαθεί να παρηγορηθεί.
Μόνο όσοι έχασαν κάποια ψυχούλα μπορούν να καταλάβουν.Ολοι οι άλλοι θα πουν"σιγά και τι έγινε?"Προσπερνώ τους άλλους και λέω:Υπάρχουν και χειρότερα Ραλού!Αφουγκράσου την κακία των ανθρώπων για να υπερεκτιμήσεις την αγάπη που νιώθεις για να προσφέρεις.
Κάποιος είπε:"για ν' αγαπήσεις τους ανθρώπους πρέπει πρώτα ν' αγαπήσεις τα ζώα"

>>Όταν πέρασα πια όλες τις διαδικασίες για να δω την κοιλιά μου να φουσκώνει και αυτή επέμενε ακόμα να φοράει μπικίνι,ο Δέλτα ήρθε ένα απομεσήμερο και μου είπε.
-Σου έχω μια έκπληξη.Κατέβα στο αυτοκίνητο είναι.
-Και γιατί στο αυτοκίνητο?
-Μήπως και δεν το θέλεις για να το πάω πίσω.
Κατέβηκα...και ανοίγοντας την πίσω πόρτα είδα ένα κατσιασμένο μαύρο,λιπόσαρκο μπαλάκι να με κοιτάει με θολά κατάμαυρα μάτια και να ξεροκαταπίνει τα σάλια του.
-Βρε συ,που το μάζωξες αυτό?
-Πήγαμε με τον Σάκη στον κτηνίατρο να κάνει εμβόλια στην Πουφ(πιο αλμπάνη και απάνθρωπο κτηνίατρο δεν γνώρισα και το΄παιζε ο μα....κας φίρμα με τα εκτροφεία και τα πετιγκρή και σκατά στα μούτρα μας, και να οι άλλοι οι μα...κες οι νεόπλουτοι Θεσσαλονικεις βλάχοι να τον προσκυνάνε σαν τον Βούδα)και το είχε στο κλουβί γιατί η μάνα του πέθανε στην γέννα και έζησε μόνο αυτό απο τα 8 και το πουλάει μισοτιμής.
Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Ετοιμη να σκίσω τα ρούχα μου ήμουν.
-Τι πουλάει ρε Δέλτα?Τα κόκκαλα του τροφή για άλλα σκυλιά η τα παράσιτα για να κάνουμε σούπα?
Η μαυρόμπαλα λούφαξε και ο Δέλτα είπε:Τι να κάνω?να το πάω πίσω?
Ασε,μαζί θα πάμε.Και πήγαμε....Και έγινε το έλα να δεις!Ηθελε και 30.000 χιλιαρικα ο ελεεινός,μισοτιμής γιατί ήταν-λέει-Αλσατίας μαύρο με χαρτιά και κιτάπια.Οταν με ξεμονάχιασε ο βοηθός του(φοιτητής που με ήξερε από τα σούρτα φέρτα μου στην πανεπιστημιακή για τα αδέσποτα μου)και μου είπε για την μάνα,που την παράτησε κάποιος προς φύλαξη και έφυγε στο εξωτερικό,κλεισμένη σ'ένα κλουβί με ενα ξεροκόματο και λίγο γάλα(δεν ήταν απόλυτα καθαρή η ράτσα για εμπορία).Ετσι την παράτησε και ο εν λόγω φιρμάτος κτηνίατρος και ...πέθανε η άμοιρη στην γέννα και μόνο αυτό το κακότυχο έζησε,και πράγματι ήταν κακότυχο,άσχετα αν η τύχη του χαμογέλασε λίγο όταν συναντηθήκαμε.
Αυτο ήταν και το τελικό μπαρούτιασμα που έφαγα.Του'ριξα το πιο ευγενικό,καταπέλτη, βρίσιμο μου του πέταξα και δέκα χιλιάρικα για τα εμβόλια(3οο δραχ.κόστιζαν τότε),του είπα να μου κάνει μήνυση αν θέλει,...και έφυγα με το σκυλί στο πίσω κάθισμα ακόμα.
Αφού στην τσατίλα μου επάνω ξέχασα και τον Δέλτα που γύρισε με ταξί.

Μέχρι να έρθει ο Δ.την είχα πλύνει και την πασάλειβα bolfo.To πουπουσάκι(γάτα άσπρη,Αγκύρας,γαλανομάτα,θεόκουφη και στείρα,παραφυλούσε στην πόρτα του μπάνιου με την ουρά φουντωμένη απο νεύρα,η κακίστρω μου η αγαπημένη) και η Σίλι,ημίαιμο κανίς-τεριέ και οτι άλλο νάναι,ραχάτευε στο κρεβάτι η σεβνταλού μου.
-Θα πάρω τηλ.τον Βασίλη να μας πει τι να κάνουμε
-Να πάρεις γιατί δεν το βλέπω καλά το ζωντανό,και θα φταις εσύ για τα βάσανα που μου δημιουργείς.
Το ζωντανό είχε απ'όλα τα ελέη του Θεού.Παράσιτα,ψώρα,αβιταμίνωση,γρίπη,εντερολοίμωξη και πάει λέγοντας.Αλλά ό Βασίλης και η κυρα-παναγιώτα άλλα κέλευαν.Την γιάτρεψαν,την τάισαν, την αγάπησαν και ο Δέλτα την κοίμιζε αγκαλιά τα βράδια γιατί είχε εφιάλτες και ούρλιαζε....καθώς η κοιλιά που φορούσε ακόμα μπίκίνι άρχισε να φουσκώνει.

Ο Δέλτα την ονομάτισε Laura.Ισως απο την Laura στο dr zivago ή από τήν Laura Mars.Ισως...?Σημασία έχει πως την αγαπούσε πάνω απ'όλα τα ζωντανά που είχαμε.Κι εκείνη είχε γίνει ένα θηρίο με κάτι πόδια ίσα με το μπράτσο μου,που τον κυνηγούσε,ατσούμπαλη όπως ήταν για να τον ρίξει στο πάτωμα και να κάνουν αγκαλιές.
Η laura μεγάλωνε μαζί με την"κοιλιά" και μετακόμισε στον υπαίθριο εργασιακό μας χώρο,οταν giotavita αποφάσισε να πάρει τα ζώα της και να μετακομίσει κι αυτή.
-Δεν αισθάνομαι καλά στην πόλη.Με πειράζει το καυσαέριο.
-Βρε καλή μου,βρε χρυσή μου πρέπει να είσαι κοντα στον γιατρό,αφού έχεις πρόβλημα.
-Δεν έχω τίποτα,θα μου βρεις σπίτι δίπλα στο κύμα και να έχει αυλή.
-Κι αν δεν έχει αυλή?
-Θα έχει.Σπίτι χωρίς αυλή τι να το κάνω?
Κι έτσι η GV βρήκε την αυλή,έβλεπε και την Laoura κάθε μέρα,μάζεψε και το κάθε παρατημένο και άτυχο ζωντανό,είχε και το κτήμα του μαγαζιού για τις αποθεραπείες και την φιλοξενία των ορφανών και έτριβε την κοιλιά της απο ευχαρίστηση,άσχετα αν ο Βασίλης ούρλιαζε για το τοξόπλασμα και της έπαιρνε αίμα κάθε σ/κ που τους επισκεφτόταν με την οικογενεια του,κι άσχετα αν ο Δ είχε καταντήσει μαραγκός φτιαχνοντας σπιτάκια.

Η laoura δεν ήταν ιδιαίτερα έξυπνη(ίσως να πέρασε και εγκεφαλικό απο την αβιταμίνωση και την έλλειψη ασβεστίου που είχε σαν μωρό-είπε ο Βασίλης-)Ηταν όμως καλόβολη και συνεργάσιμη.Αναγνώριζε τους αρχηγούς ανάμεσα στους συγκάτοικους της,αλλά ήξερε πως αυτή είναι που θα κάτσει στην αγκαλιά των"ανθρώπων"Δεν το έκανε επιδεικτικά.Εσκυβε το κεφάλι και ξεφυσούσε μέχρι να πάρει το κάλεσμα.Κι οταν το έπαιρνε, έπεφτε με την κοιλιά στο χώμα και σερνόταν προς το"αφεντικό"για να μην προσβάλλει κανέναν.Τα τετράποδα της το αναγνώριζαν.Κανένα δεν τόλμησε ν'ακουμπήσει την Laoura αν δεν ήθελε αυτή στον καιρό του οίστρου.Αυτό την έφαγε την Laoura.Η αγάπη της για τούς άνθρωπους.

Τότε δεν υπήρχαν κονσέρβες και τροφές για τα ζώα.Ο Δέλτα είχε γίνει ο καλύτερος επί της σίτισης των ζωντανών,έχοντας επαφές με όλες τις ταβέρνες της περιοχής και πληρώνοντας στην ανάγκη ακόμα και για τα αποφάγια,όμως έβραζα κ'εγώ την μαρμίτα κατά κόρον.

Μέσα στον χειμώνα γέννησε η Bella στην αυλή(άλλη μια αδέσποτη αγάπη αυτή)Κράτησα την Μπιμούκα(τοπική διάλεκτος που σημαίνει"μπόλικη")και την έστειλα να κάνει παρέα στην laoura.Ηταν ένα αυθεντικό τσομπανόσκυλο γεμάτο καλοσύνη και τεμπελιά.Εγινε ο άγρυπνος φρουρός της Laoura αλλά δεν μπόρεσε τελικά να την σώσει.

Το καλοκαίρι περνούσε κι έπρεπε να γεννήσω κι εγώ κάποια στιγμή.Ο Δέλτα απειλούσε πως θα με παρατήσει και θα φύγει στην Θεσ/νίκη χωρίς έμένα(η αλήθεια είναι πως του είχα φέρει τ'απάνω κάτω)Τα ζώα μου,έλεγα,που θα τα αφήσω?Ολοι μ΄αγαπουσαν στο χωριό,γιατί τους αγάπησα κι εγώ απο την ώρα που πήγα(πολλές ιστορίες αγάπης αυτές,θα έρθει και η σειρά τους). Ολοι έβαλαν το χέρι τους για να γίνει το καλύτερο.Η Αννα κράτησε τον Τίγρη που τον βύζαξε στην αυλή η Bella τυφλό νιογέννητο ακόμα γατί.Η κυρα-Κατίνα τα δίδυμα μαύρα και η Τασούλα η σπιτονοικοκυρά μου,πήρε βόλτα τα μαντριά και χάριζε καλά σκυλιά σε καλούς ανθρώπους.
Οταν έφυγα μόνο η Μπιμούκα και η Λάουρα είχαν μείνει στον περιφραγμένο εργασιακό μας χώρο και ο Γιώργης είχε αναλάβει την τροφοδοσια.

Και γέννησα,και όλα πήγαν κατ' ευχήν θεού,και ξεπέρασα τα προβλήματα και έχοντας ημερών ακόμα το Μαράκι μου,είπε ο Δέλτα να πάει να κάνει κάποιες δουλειές στον χώρο μας και να δει και τα σκυλια μήπως χρειάζονται κάτι άλλο,εκτός από τροφή.
Σε 3-4 ώρες χτυπησε το τηλ.
-Δωσ' μου τον αριθμο του Βασίλη.
-Τι τρέχει?τι τον θέλεις τον Βασίλη?
-Να..χουμ.χρουφ.να ρωτήσω για τα εμβόλια πότε είναι να γίνουν.
-Πάρε με σε λίγο να το βρώ.
Με ξαναπήρε και του το έδωσα.
Με ξαναπήρε σε λίγο.
-Δεν βρίσκω τον Βασίλη,έχεις καναν κτηνίατρο τώρα απο τους φίλους σου να μιλήσω μαζί του?
Εκεί άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
-Λέγε τι έγινε?
-Η Λάουρα δεν είναι καλά,ισως την δάγκασε κάνα φίδι.
-Πάνε στην Κική και ζήτα ατροπίνη ούρλιαξα,και depo-mendrol.Και πες της να κανονίσει την δόση.
-Μην ανησυχείς ,θα το ρυθμίσω...και έκλεισε το τηλ.

Πηγαινοερχόμουν σαν το θηρίο στο κλουβί ώσπου κάποια στιγμή αργά το απόγευμα μίλησα με τον Βασίλη........
.....περίμενα μέχρι που τηλεφώνησε ο Δέλτα. Εκλαιγε....
-Σε 2-3 ώρες θα είμαι σπίτι,είπε μες'απο τα αναφιλητά του.
-Εδω είμαι,περιμένω μουρμούρισα και με έπιασε κι έμενα το παράπονο.

Ηρθε όντως μετά απο 3 ώρες.Ετρεμε και τα μάτια του από γαλάζια ήταν κατακόκκινα. Εβγαλε το μπουφάν του και παρατήρησα πως ήταν γυμνός απο μέσα.
-Βάλε μου κάτι να πιω σε παρακαλώ,είμαι πολύ κουρασμένος.
Εβαλα ενα μπουκάλι κρασί μπροστά του
-Παω να δω το μωρό αν κοιμήθηκε
Δικαιολογία ήταν για να τον αφήσω να συγκροτηθει.
Γύρισα και κάθισα απέναντι του.Οχι δίπλα του. Έπρεπε να το ξεπεράσει. Ήξερα τι έγινε αλλά δεν ήταν αυτό που έμελλε ν' ακούσω.

Πέρασε πολύ ώρα μέχρι ν' αρχίσει ο Δ.να μονολογεί ανοίγοντας και το δεύτερο μπουκάλι.

...ξεκλείδωσα την πόρτα και τα ζώα δεν ήρθαν να με προϋπαντήσουν. Πήγα πίσω στα σπιτάκια,η Μπιμούκα ήταν άφαντη και η Λάουρα σερνόταν για να έρθει κοντα μου όπως έκανε πάντα,έκατσα στα γόνατα να την περιμένω και το ζώο έβγαλε μια κραυγή,έπεσε στο χώμα και άρχισε να βογγάει.Την πλησίασα και την πήρα αγκαλιά.Βογκούσε και αλυχτούσε γλύφοντας τα χέρια μου και χαϊδεύοντας την διαπίστωσα πως η κοιλιά της ήταν γεμάτη σκάγια.Τότε σου τηλεφώνησα και έψαχνα τον Βασίλη.
Δεν μιλούσα.Τον άφηνα να ξετυλίγει τον πόνο για να βρει την ανακούφιση(Δεν ξέρω αν την βρήκε ποτέ την ανακούφιση,άλλωστε δεν είμαστε πια μαζι κοντα 20 χρόνια,τον πόνο όμως τον έκρυψε καλά εκείνον τον καιρό για να μην μάθω ποιός το έκανε)
-Πήγα και πήρα τον Γιώργη για να την κρατάει πανω στην μηχανή και πήγαμε στην Α.....α.Ο κτηνίατρος έλειπε.Πήγα στην Κική και ηταν και ο Τ.εκεί(γιατρός)τηλεφωνήσαμε μαζί στον Βασίλη που καθοδήγησε τον Τ. να κάνει μια σωματική εξέταση στην Λάουρα.Το σκυλί ήταν σαν σουρωτήρι απο τα σκάγια.Τα μάτια του είχαν αρχίσει να ματώνουν γιατί χτυπήθηκαν και οι βολβοί και ο εγκέφαλος άρχισε να δυσλειτουργεί γιατί είχε πια χάσει σιγα σιγα πολύ αίμα απο το πρωί.
-Το ζώο πρέπει να εγχειριστεί,είπε ο Βασίλης
-Ποιος θα το κάνει?ειπε ο Δ
-Θα έχεις ένα σκύλο-φυτό. Δεν προλαβαίνεις να το φέρεις εδώ?
-Τι να κάνω?
-Ευθανασία και γρήγορα,θ' αρχίσει να υποφέρει πολύ το ζωντανό.
Κοίταξα τον Τ. και μου είπε πως δεν έχει αρκετή πεντοθάλη για να αρχίσει μια τέτοια διαδικασία.
Ενα τηλεφωνημα παρακάλεσα να κάνω πριν φύγω με την Λάουρα αγκαλιά.
Ο Γιώργης ήρθε μαζί μου μέχρι το σπιτάκι πίσω απο το μαγαζί.

Την πήρα αγκαλιά και ξάπλωσα στο κρεβάτι που κοιμόμασταν μαζι κι'εσύ τα καλοκαιρινά μεσημέρια.Απλώθηκε και κόλλησε επάνω μου βογκώντας και ανατριχιάζοντας,γλύφοντας τα χέρια μου. Οταν η πόρτα άνοιξε,ο Γιώργης είπε:σιγά-σιγά,κάτσε"αδελφέ". Εκείνη αναρίγησε και στριμώχτηκε περισσότερο πάνω μου. Εγώ την αγκάλιασα ακόμα πιο σφιχτά και βουβά έκανα μια ευχή:να είναι ένα κακό όνειρο όλα τούτα. Δεν ήταν έτσι όμως. Ο εφιάλτης τώρα άρχιζε....
Οταν ο "αδελφός"όπλισε την καραμπίνα εκείνη τρεμούλιασε για μια στιγμή, σφίχτηκε το κορμί της σαν ατσάλι και μετά χαλάρωσε σαν ένα λάστιχο που κανείς δεν μπορεί πια να το τεντώσει παραπάνω.Με κοίταξε με τα θολά,γεμάτα σκάγια,μαύρα τυφλά της μάτια,γρύλισε με παράπονο και ακούμπησε την μουσούδα της στον λαιμό μου μ' εναν αναστεναγμό γεμάτο ανακούφιση.
Την αγκάλιασα με όλη την δύναμη της βασανισμένης μου ψυχής,έβαλα το χέρι και της σφάλισα τα μάτια.Δεν έτρεμε πια!Ακουμπούσε γαλήνια στον ώμο μου και έγλυφε τον λαιμό μου.Αγαπούσε αυτό το κακότυχο ταλαιπωρημένο πλάσμα τον δήμιο του?Δεν ξέρω πια...

Έγνεψα σιωπηλά στον"αδελφό".....
....Και της τίναξα τα μυαλά στον αέρα.....

-Την έθαψα δίπλα στο σπιτάκι τυλιγμένη με την μπλούζα μου που έσταζε ακόμα το αίμα της.<<

Δεν ξαναμιλήσαμε με τον Δ.για την Laura.Αγαπούσε πάντα τα ζωντανά μου στα 10 χρόνια που ζήσαμε μαζί αλλά δεν δενόταν πια με κανένα.Ποτέ δεν μου ξανάφερε τίποτα απο τον δρόμο.Ποτέ δεν ξαναπήρε θέση.Ποτέ,ποτέ,ποτέ...
Προσπάθησε να κάνει μια προσπάθεια με τον Φλόμπο νούμερο 2,αλλά ήταν πλέον αργά για όλους μας...
Μετα απο λίγους μήνες χωρίσαμε για πάντα....


"Ολοι κράτησαν σιγή ιχθύος στο χωριό για τους ενόχους.Ακόμα και η Τασούλα είπε"άστα Γιώτα,έγιναν,πέρασαν"Ο Δέλτα ήταν αυτός που το έκρυψε καλύτερα από όλους όταν έμαθε πως κάποια κωλόπαιδα εβάλαν στο σημάδι την Λάουρα και την Μπιμούκα,έτσι για να εξασκηθούν στην"εκτέλεση εν ψυχρώ"Καλύτερα που δεν μου το φανέρωσε γιατί ίσως να έκανα κι εγώ καμιά εκτέλεση"εν θερμώ"


"Η Μπιμούκα βρήκε καταφύγιο σ'έναν πολύ καλό άνθρωπο που την περιμάζεψε μια νύχτα απο τις πολλές όπου την άκουγε να αλυχτάει πάνω στον τάφο της αδικοχαμένης και κακότυχης συντροφισας της."

.....ακόμα όμως-λένε σ'εκείνο το χωριουδάκι-πως πολλοί βλέπουν κάποιες πανσέληνες νύχτες πάνω στον κάμπο με τις ελιές και κάτω στην θάλασσα,εκεί που σκάει το κύμα να παίζει το μαύρο Αλσατικό λυκόσκυλο με το ασπρόμαυρο τσομπανόσκυλο.
(Εμ το μαύρο νεμ το καραμπάσκο)Ετσι άκουσα να λένε............μετα απο 20τόσα χρόνια


Για τον Μέρλιν.......