Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

Ποιός μίλησε για γκαντεμιά?

Εμ,το είπε η κυρά-Παναγιώτα πως άσχημη εβδομάδα ξημερώνει Δεν το είπε η γρουσούζα?

Για την Τασία την μάνα μου έχω γράψει λίγα πράγματα. Στα 81 της τώρα περπατάει και την έχουμε κακομαθημένη και να μας κάνει ότι θέλει.
-Παμε μάνα στο νοσοκομείο...
-Τι να με κάνουν εκεί? καλά είμαι στο σπίτι μου.
-Πάμε μάνα να περπατήσουμε-έτσι είπε ο γιατρός-...
-Καλά, αύριο θα πάμε
Και το αύριο γινόταν μεθαύριο κ.ο.κ.
Κι εδώ και ένα χρόνο το γόνατο από τιτάνιο που της βάλαμε, τά'φτυσε από την ακινησία και η Τασία μας έκανε την ζωή ποδήλατο από το ξερό της το κεφάλι.
Πονάω,ξαπλώστε με
Πονάω, ξεντύστε με
Πονάω,σηκώστε με
Πονάω, αλλά θέλω να έχω τον πρώτο λόγο σε όλα.
Κι έτσι πορευόμασταν,για γέλια και για κλάματα μέχρι που Τετάρτη στις 1 το βράδυ χτύπησε το τηλ.
-Ελα να σηκώσεις την μάνα σου,έπεσε...
Ανασκούμπωσα κι εγώ τα μανίκια της πιτζάμας και κατέβηκα στον κάτω όροφο.Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα την σήκωνα.
Αλλά η Τασία δεν είναι καμιά λεπτεπίλεπτη γριούλα.Ψηλή και νταρντάνα γυναίκα είναι ακόμα.
-Ευτυχώς έκανες γυμναστική και σήκωνες βάρη, είπε η αδελφή μου από την Γερμανία
-Μόνο εσύ την καταφέρνεις,είπε ο παππούς-μπαμπάς μου
-Αμάν ρε μάνα,θα πάθει η μέση σου είπε η κόρη μου (άλλη Κασσάνδρα κι αυτή)

Και όντως αυτή η φορά ήταν διαφορετική και μαμώ την γκαντεμιά μου.
Δεν είχε πέσει από την πολυθρόνα της η Τασία που ποτέ δεν έκανε αυτά που έλεγε ο γιατρός. Επεσε στο μπάνιο,στράβωσε και το ψεύτικο γόνατο και που να την σηκώσει ο δάσκαλος, ο πατέρας μου, που θα γελάσετε αν σας πω πως μπήκε στα 89,αλλά το λέει η περδικούλα του ακόμα και την κανακεύει σαν μωρό ο καλός μου.
Και πάει που λέτε να την σηκώσει ο Ηρακλής-Παναγιώτα,άντε μια,άντε δυό που να σηκωθεί ένα ακυβέρνητο σώμα.
Κι εκεί πάνω κάνουν μια αντίπραξη οι τρεις μετατοπισμένοι μου σπόνδυλοι και η στραβή μου σπονδυλική στήλη που πιέζει το ισχιακό νεύρο εδώ και πολλά χρόνια και δεν ήθελε άλλο...
Ξύπνησε κι η νευροπίεση μου από την στεναχώρια και τον πόνο κι αντί ν'ανεβεί κι αυτή η ρουφιάνα έπεσε 3μιση με 6μιση.Και τάβλα η Παναγιώτα δίπλα στην γιαγιά.
Ευτυχώς έχουμε συγγενείς και καλούς γείτονες δίπλα μας!
Αποτέλεσμα: η Τασία στο νοσοκομείο με σπασμένο πόδι και πρόβλημα στο ξένο γόνατό της κι εγώ μέχρι τις 9 το βράδυ μαστουρωμένη από την Ντικλοφενακ και τα Μεσουλίντ.Και χώρια ο πόνος που δεν περνούσε.

Εβγαλα 6 ώρες στο νοσοκομείο χθες, αλλά σήμερα είμαι διπλωμένη στα δύο.Ευτυχώς η Μαρία ανέλαβε την γιαγιά για σήμερα.Από αύριο η σειρά μου.

Εκατσα λίγο στο P-C να αποξεχαστώ, αλλά καλύτερα όρθια η καρέκλα με πονάει.Για ξάπλωμα ούτε λόγος...Μόνο το βράδυ στον ύπνο.
Ολα τα άλλα πρέπει να τα ρυθμίσω εγώ....
Να μην σας τύχει φίλοι μου. Αθλιες καταστάσεις...
Και δεν θέλω να αναφερθώ στα χειρότερα γιατί έχουμε κι από αυτά...είναι αυτά που δεν γράφονται προς το παρόν...

Ποιος λοιπόν μίλησε για γκαντεμιά?
Μάλλον εγώ η γρουσούζα της ενόρασης...

Θα σας επισκέπτομαι και πάλι μόλις τελειώσει ...η τιμωρία μου.

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια στις προηγούμενες κακοτυχίες μου.

Κυριακή, Οκτωβρίου 12, 2008

Συμπτώσεις ή πρόγραμμα?

Οι περισσότεροι πιστεύω πως θα είδατε στα ΜΜΜ για την δολοφονία της 62χρονης που έγινε στη Θεσσαλονίκη.

Η Μ. αναπαύτηκε σήμερα πίσω ακριβώς από το "σπίτι" της Σοφίας.Με τα κεφάλια τους σχεδόν να ακουμπάνε...
Ηταν κουνιάδες.
Η αδελφή του Κώστα,του άνδρα της ήταν η Μ.
Παρασκευή "μετακόμισε" στη γη η Σοφία. Παρασκευή "μετακόμισε" σε άλλους ορίζοντες η Μ.

Μιλήσαμε χθες αργά το βράδυ με τον Κ. πολλή ώρα στο τηλ..Δεν βρήκε εισιτήριο να έλθει από την Γερμανία.
"Φοβάμαι" μου είπε, μας έβαλε στο στόχαστρο ο Καβαλάρης.
Αυτό κράτησα και με παιδεύει ακόμα.

Αρχισα κι εγώ να φοβάμαι.
Πάντα τριτώνει το κακό.
Ποιός έχει αλήθεια σειρά μέσα από τους ομόαιμους και εξ αγχιστείας συγγενείς?

ΤΡΈΜΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΏΝΕΙ

Παρασκευή, Οκτωβρίου 03, 2008

Ευθανασία!

Ηπια τον πικρό καφέ...κι ανασκάλεψα χαμένες μνήμες.

Μια Δεκεμβριάτικη νύχτα ήρθε στον ανούσιο γήινο κόσμο μας.
Ο πατέρας της στα ορυχεία στο Βέλγιο κι η μάνα της να στραγγίζει το γάλα από το συρρικνωμένο βυζί της φτώχειας.
Εφυγε στα 12 χρόνια της στις φάμπρικες της Γερμανίας.
Εγινε κομμώτρια και ερωτεύτηκε την τέχνη της και τον Κώστα.
Είχε ήδη δυο παιδιά σαν την φλερτάρισε ο Μαύρος Καβαλάρης.
Τον ξεγελούσε και του κρυβόταν σε σπηλιές και νεροσυρμές, σε δωμάτια νοσοκομείων και στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης.
Κι εκείνος όλο την έπαιρνε στο κατόπι και πάσχιζε απεγνωσμένα να κλέψει την "όμορφη" και να την κάνει κέρινη κούκλα στο βασίλειο του.

25 χρόνια έπαιζε μαζί του, κι όλο ξέφευγε από την ανελέητη παγανιά που της έστηνε..
Την κυνήγησε αλύπητα ο καβαλάρης μέχρι που κατάφερε και την στρίμωξε σαν χάραζε μια Δευτέρα.

-Δεν ωφελεί πια...είπαν οι γιατροί
-Είναι έγκλημα...είπε η κόρη και η αδελφή
-Πέθανε πια...είπαν οι ειδήμονες, ο εγκέφαλος
της είναι πια νεκρός

Εκοψαν την παροχή αδρεναλίνης που έκανε την καρδιά να χτυπάει
Αποσύνδεσαν το μηχάνημα αναπνευστικής υποστήριξης και ο μαύρος καβαλάρης απέκτησε τελικά το θήραμα του!

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ!!!

Την όμορφη την αποχαιρέτησα σήμερα, χαϊδεύοντας μόνο το κρανίο της (τα πλούσια,κόκκινα βαμμένα μαλλιά της έγιναν βορά της φαρμακευτικής αγωγής)
Σ'ένα δρύινο "σπίτι" έφτασε στην ανεμοχώρα της από την Γερμανία.
Ησυχη και γαλήνια μέσα στην φορμόλη για να κάνει το ύστατο ταξείδι.
Γκρίζα σαν την μούμια...αλλά χαμογελαστή!

Η Σοφία έφυγε πρώτη μέσα από τα 9 πρώτα ξαδέλφια όπου ήταν η πρώτη γεννηθείσα ψυχή.

Ηταν η ομορφότερη από όλους μας...
Ηταν...
Ηταν η καλύτερη από όλους μας...
Ηταν...

Γαμώ το κέρατο μου,,,και τον μαύρο καβαλάρη...
... το κορίτσι αυτό ήθελε να ζήσει...