Σάββατο, Μαΐου 23, 2009

Adieu mon pays

...Plus encor que la vie,
la morte nous tient souvent par des liens subtils...
Baudelaire.

...ακόμα περισσότερο κι από την ζωή
ο θάνατος συχνά μας κρατάει με ευαίσθητα (λεπτά) δεσμά...

Και θέλοντας να κόψω αυτά τα δεσμά των καθημερινών θανάτων μιας ζωής που σιγά-σιγά έπιανε πάτο στο τέλμα, προτίμησα μια φυγή σ' εναν τόπο όπου πηγαίνω για πρώτη φορά.
Και μπορώ να πω μέσα από βαθιές ανάσες , πως νοιώθω ήδη καλύτερα αγναντεύοντας το "άγνωστο" και αποχαιρετώντας το γνώριμο.

Φιλοι μου, άγνωστοι και γνωστοί, εχθροί μου και αδιάφοροι περαστικοί, παλιοί μου ξεχασμένοι εραστές, σας αποχαιρετώ!
Στις 3:30 δεν θα αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, ούτε και θα βλέπουμε τον ίδιο ουρανό.

Πρώτος σταθμός εδώ



Eschborn
14 Km έξω από την Φραγκφούρτη.

Δευτέρα, Μαΐου 11, 2009

Τι κοστίζει ενα καλό κεράτωμα?

-Το προτιμάτε διακλαδιζόμενο ωσάν τα κέρατα του ταράνδου?
-Τότε σας κοστίζει την ψυχική σας ηρεμία, διότι είστε ακόμα με τον-την κερατωμένο - αλλά και με τον-την που έκανε εισβολή στην εφησυχασμένη ζωή σας σαν να ήταν ο Τζένγκις -Χαν.
Και δεν έκανε και τίποτα ιδιαίτερο!
Ενα καλό πήδημα σας έριξε που το είχατε ανάγκη λόγω του ότι ο/η παρταινέρ σας βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια μετά από τόσα χρόνια, και μουρμούριζε προσευχές ορθόδοξα και ανάσκελα όταν εσείς "είχατε κέφια".
Κι ίσως έφταιγαν και κομματάκι, τα παραπανίσια κιλά που πήρατε οπότε το Κάμα -Σούτρα έγινε ανάμνηση και όνειρο θερινής νυκτός.
Κι εκεί επάνω στην απελπισία της ανοργασμικής σας ζωής ανακαλύψατε πρώτα την μαλακία ..και μετά το κεράτωμα!

-Προτιμάτε το κέρατο της αγελάδας και του ταύρου?
Εδώ χάσατε επεισόδια! Μια βραδιά και με το ζόρι γιατί η ομάδα θα διαλυθεί μέσα από τα γαλακτοφόρα βυζιά της άκακης κερατωμένης αγελάδας.
-Της κατσίκας μήπως τα κέρατα?
-Θα σας αφήσει στην πρώτη ανηφόρα , για να βρει καινούρια χορταράκια.
Και πάμε στα κέρατα της σαβάνας και της στέπας.
-Ζέβρες, αντιλόπες, ελάφια του χιονιού, βίσονες και όλα τα κερασφόρα συναφή και προς εξαφάνιση είδη.
Κερατώνουν το ένα το άλλο για να διαιωνίσουν το είδος τους.
Προσωπικά, προτιμώ τους λύκους που είναι μονογαμικά ζώα!!!

Α, ρε μάνα! Λύκο έπρεπε να με γεννήσεις.!
Είδες τι έπαθα τώρα?
Μπερδεύτηκα με τα κέρατα και θυμήθηκα τους λύκους
Δεν πάω καλά!

Και πάμε παρακάτω...
-Υπάρχει το κέρας της Αμάλθειας
-Τα κέρατα της αρχαίας Βαβυλώνας των οπαδών του Βααλ
-Το κέρας που φυσούσαν οι αρχαίοι υμών πρόγονοι, προ των πυλών εν όψη εχθρού
-Το κέρατο που έπιναν κρασί οι Βίκινγκς
-Το κέρατο μου το τράγιο (Μ. Λουντέμης στο "ένα παιδί μετράει τα άστρα")
-Το, και γαμώ το κέρατο μου (Παν, σε στιγμές αγανάκτησης)

Αλλά εδώ υπάρχει ένα παρά φύση κέρατο.
Κάποιος/α έκανε την υπέρβαση!
Κι έγινε το "έλα να δεις".
Κι εγώ προσπαθώ να κάνω τον διαιτητή όλη μέρα.
Κι έλα μου ντε , που δεν τα κατάφερα ακόμα!

-Απορώ, γιατί ενώ είμαστε ανίκανοι να κρατήσουμε αυτό που έχουμε, σκούζουμε σαν τις γκαστρωμένες γελάδες, αντί να κάτσουμε να συζητήσουμε το πρόβλημα με τον/την σύντροφο μας.
-Απορώ, γιατί θέλουμε να κρατήσουμε κάποιον που τον αποκαλούμε "μαλάκα" ενώ κάναμε παιδιά μαζί του.
-Απορώ, πως θα ξανακοιμηθούμε με αυτόν τον άνθρωπο που τον ξεφτιλίζουμε, αντί να πιάσουμε το χέρι του και να ρωτήσουμε "τι έγινε"?
Γιατί έγινε? Πως έφτασε και έγινε?
-Απορώ , γιατί δεν τον/ την αγκαλιάσαμε , να κλάψουμε στον ώμο του και να τα βάλουμε κάτω για να βρούμε το χρυσό νήμα της επανασύνδεσης,
-Απορώ, γιατί αγαπάμε τόσο πολύ τον άκρατο εγωισμό μας και τον ηλίθιο εαυτό μας, ώστε να προσπαθούμε να κρατήσουμε κάποιον/α μόνο από βίτσιο και καπρίτσιο.
-Απορώ , που ακόμα δεν κατάλαβαν τα ανεγκέφαλα ανθρώπινα όντα πως "και κανείς κανενός".
-Απορώ τελικά.
Ακόμα......

Και για να γελάσουμε λίγο

Για την Γιωργίτσα που δεν απορεί με τίποτα!!!!!
Για το μόνο που απορεί είναι με ποιαν την κεράτωσε ο "σύζυγος" μετά 25 χρόνια γάμου.
Αλλά δεν έχει τον τρόπο για να το μάθει.
Τουλάχιστον νοιώθω ολοκληρωμένη γυναίκα, που σαν ανακάλυψα το κέρατο που φύτρωσε στο κούτελο μου, έμασα τα υπολείμματα της αξιοπρέπειας μου και....έφυγα



-Ετσι θα σκέφτεσαι φιλενάδα Γ.Μ.!
Η δικιά σας είναι η καλύτερη!
Πρώτη επιλογή η γκόμενα!
Δυο μέτρα γυναίκα!
Εχει γούστο τουλάχιστον ο σύντροφος σου.

Τι να πω εγώ που ήταν μπάζο ...το κεράτωμα μου!
Και μην μου στεναχωριέσαι.
Δεν αξίζει τίποτα ένα κέρατο εκ του μακρόθεν.
Θα έπρεπε να κόψω φλέβες δηλαδή που το είχα μέσα στο σπίτι μου?

Ζω ακόμα μετά από 20 χρόνια.............

Σάββατο, Μαΐου 02, 2009

Πρωτομαγια... (1989-2009)

seduzione contro il vento tra 20 anni fa

Έδεσα το πολύχρωμο παρεό γύρω στην μέση μου και ροβόλησα κατά παραλία πλευρά για να πάρω τον πρωινό καφέ μου με την Αντα.
Πρωί ήταν, γύρω στις 9, σαν την βρήκα να σκοτώνεται με τον Πασχάλη.
-Βρε μαλακισμένο, τώρα γύρισες από την Θεσ/νίκη?
Πότε θα στήσουμε τις σούβλες? Ουτε τα κατσίκια έφερες ανόητο πλάσμα. Αναρωτιέμαι από τι είδους γιαούρτι είναι φτιαγμενο το μυαλό σου.
-Αντα, τα κανόνισα όλα, σταμάτα να φωνάζεις γιατί έχω φοβερό πονοκέφαλο.
Η Αντα τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και του την "είπε": Πασκάλ anima mia, υποψιάζομαι πως η κουμπάρα και φίλη μου Σον. σε αποπλάνησε!(δεν ξέφευγε τίποτα απο το τρίτο μάτι της Αντας )Ο Πασκαλ έφτυσε και τα κουκούτσια μαζί με τον ιδρώτα.
-Μην τα χάνεις! Στο ύψος σου κρατήσου γιέ μου.(είπε εκείνη)
Ειδα τα 24 ετών μάγουλα του Πασκαλ να γίνονται σαν την παπαρούνα κι είδα την Αντα να γυρίζει αλλού το βλέμμα της για να μην γελάσει και θίξει αυτό το γλυκό αγόρι.

Η Αντα είχε ένα τρελλιάρικο μαγαζί, χύμα στο κύμα!Ο Πασχάλης ήταν ένα άτομο που η Αντα το "μαζεψε" στα 15 του όταν δεν είχε στον ήλιο μοίρα.Τον αγαπούσε σαν παιδί της αλλά τον μάλωνε συνέχεια και σε άγριους τόνους, κι όταν της έλεγα πως δεν του συμπεριφέρεται σωστά, θόλωνε η σκοτεινή-μόνιμα-ματιά της και μου έλεγε:"δεν ξέρεις εσύ ακόμα, δεν έγινες ΜΑΝΑ. Λες κι εκείνη ήξερε...

Ο Πασκαλ γύρισε με τα 2 ψόφια, γδαρμένα κατσίκια παραμάσχαλα.
-Που είναι? με ρώτησε.
-Καπου εδώ γυρνάει, αλλά βρε καλό μου τι έγινε τελικά και τα πήρε στο κρανίο η "μητριά σου"
-Ασε ρε Παν, μ'έστειλε χθες με την Σον στην πόλη να της αγοράσω τα καινούρια Hits.
Ελα εδώ στην άμμο, να στήσω τις σούβλες, θα σου φέρω κάθισμα και θα σου τα πω.
-Ασε,θα φέρω εγώ.
Εβαλα την ξαπλώστρα δίπλα στις σούβλες του Πασκαλ, έλυσα και το παρεό για να μαυρίσω στον Μαγιατικο ήλιο και του είπα: τράβα και φέρε καμιά μπύρα και λέγε εδώ και τώρα τι τρέχει γιατί μεσημεριάσαμε πια..
Η ώρα είχε πάει12 και η Αντα ήταν άφαντη.
Το beach πάρτι της Πρωτομαγιάς που οργάνωσε η Αντα θα άρχιζε στις 5 το απόγευμα.
Ο Πασκαλ εφερε τις μπύρες και βάλθηκε να σουβλίσει τα κατσίκια.
-Τα'φτυσα ρε Παν.Δεν ξέρω τι μου γίνεται .
Χθες το βράδυ θα έφευγε η Σον και με "διέταξε" η Αντα να πάω μαζί της για να τελειώσω τις δουλειές της. Μου έδωσε και τα κλειδιά για να κοιμηθώ στο σπίτι της. Μόνο που εγώ την Σον την είχα εδώ και καιρό κρυφό καημό. Ασχετα αν είναι πιο μεγάλη από μένα.
Οταν σε αυτά τα 124 km (εγώ τα μέτρησα αυτά)κατάφερα και της έπιασα το χέρι, καθώς της άλλαζα κασέτες στην διαδρομή, ξέχασα και την Αντα ξέχασα και τις δουλειές που μου είπε να κάνω.
-Κοιμήθηκα με την Σον όλο το βράδυ βρε Παν.
-Κι ήταν υπέροχα!
-Και θέλω να ξαναγίνει!
Ο Πασκάλ ήταν πια εκτός τόπου και χρόνου.
Βολόδερνε στην αγκαλιά της Σον
-Μια ερώτηση να σου κάνω Πασκάλ?
-Λεγε ρε Παν αρκεί να μπορώ να σου απαντήσω
-Ποιός ποιόν?
-Εκείνη Παν! Αν δεν έκανε εκείνη την αρχή δεν θα ούρλιαζε η Αντα τώρα,που δεν τελείωσα τις δουλειές της.
-Με λίγα λόγια σε αποπλάνησε η Σον?
-Οχι!!! μου έδειξε τον δρόμο,και την ευγνωμονώ γι αυτό.

Εριξε το οινόπνευμα στα κάρβουνα της σούβλας και κόντεψε να πάρουμε όλοι φωτιά.
Κι εκεί επάνω στο καλύτερο εμφανίστηκε η Αντα βρυχόμενη σαν την Ερινύα.
Την ξέρω χρόνια την Αντα.
Ξέρω την τρέλλα που την δέρνει.
-Κατσε στην άκρη είπα του μικρού, αναλαμβάνω εγώ.

-Βρε μαλακισμένο, να ουρλιάξω ή να σε κουτουπώσω τώρα βρε άχρηστο πλάσμα?
-Αντα, σταμάτα να τσιροκοπάς και λέγε τι τρέχει.
-Τι τρέχει? ρωτας τι τρέχει ρε Παν? Αει μη σε πω καμιά βαρεια κουβέντα κι εσένα
-Πες και να την πάρει το ποτάμι.
-Έλα μέσα και πάρε μαζί σου κι αυτόν τον άχρηστο.
-Έλα,"άχρηστε" πάμε
Ηρθε κι έπιασε το μπράτσο μου.
-Μη μασάς ρε! Πάρε της πια τον αέρα.
Και πήγαμε μέσα
Έβγαλε το πακέτο με τα Άλμπουμ,
Καθαρό μαύρο,ατόφιο γυαλιστερό βινύλιο.
Άστραψε στην ανταύγεια του μεσημεριάτικου ήλιου.
Το εξώφυλλο ήταν λίγο περίεργο.
-Βρε άχρηστε, έτσι σπαταλάς τα λεφτά μου?
-Όχι αφεντικό, είναι από αυτά που ακούγονται
-Ασε τα σάπια, και μη με λες αφεντικό γιατί θα σου το φέρω στο κεφάλι.
-Θα σου αρέσει αφεντικό...για σένα το πήρα...
-Αντα με λένε, όχι αφεντικό...
-Πάρτον έξω Παν γιατί θα τον πνίξω...
Τον πήρα και ξαναβγήκαμε στην αμμουδιά.
-Τι της έκανα ρε Παν?
Τίποτα, αγόρι μου, ψάχνει να βρει τον δρόμο της, και ίσως και τον χρόνο της...

Τον βοήθησα με την φωτιά και τα κάρβουνα...
Σαν ξαναμπήκα μέσα για πάρω μια μπύρα την βρήκα να κάθεται πάνω σε μια ντάνα από άδειες πλαστικές κάσες κοκα-κολα. Φορούσε ακουστικά κι ονειρευόταν με κλειστά μάτια.
Είδα το βινύλιο να γυρνάει στο πικ-απ και μ'έφαγε η περιέργεια στο να δω τι άκουγε.
Έσκυψα πάνω από τον πάγκο και είδα το αστείο εξώφυλλο, την αιτία του καυγά με τον Πασχάλη....

...Οταν το πρωτομαγιάτικο πάρτι της έφτασε στο φόρτε του, πολύ αργά μέσα στη νύχτα πήγα και κάθησα πάνω στις άδειες πλαστικές κάσες.
Εβαλα το βινύλιο να "χορέψει" και φόρεσα τα ακουστικά.
Μαγεύτηκα!!!!
Μια φωνή με έβγαλε από την μαγεία.
-Θα ήθελα...
-Να μην θέλετε τίποτα τώρα...
-Μα...
Του έδωσα τα ακουστικά και βγήκα έξω στην αμμουδιά...
Μεγάλο σπάσιμο ο τυπάς. Μου έκοψε την μαγεία στη μέση.
Ο Πασκάλ ήταν με την Σον. Τρισευτυχισμένος!
Η Αντα έδινε τα σώου της χορεύοντας κάτω από τους ήχους των scorpions!
Πήγα και κάθισα εκεί που σκάει το κύμα.
Το φεγγάρι γέμιζε, όταν ένα χέρι άγγιξε τον ώμο μου.
Ηξερα ποιός ήταν! Από ένστικτο...
-Του πολέμου? ρώτησε
-Ναι
-Και της φωτιάς?
-Ναι
-Εκει θα με βρεις!
Έφυγε,ενώ η Πρωτομαγιά είχε γίνει πια παρελθόν μέσα από την μέρα που ξημέρωνε αγκαλιά με ένα πορφυρό Ήλιο.

Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι ποιός αποπλάνησε ποιόν 16 μέρες μετά.
Ξημερώνοντας Τρίτη με Πανσέληνο το 1989.
Κι ο Μαης έτρεχε μέσα σε αρώματα χρώματα, όνειρα, οράματα και παροράματα...
Μόνο που εκείνο το ξημέρωμα...έβρεξε χαλάζι!!!
-Σημεία των καιρών,είπε εκείνη και αγκάλιασε την κουβέρτα
-Διαστροφες της φύσης ,της απάντησε και την αγκάλιασε...
Πάτησε το play στο φορητό κασετόφωνο.
-Πάλι αυτό?
-Πάντα αυτό!



Αυτό άκουσε η Αντα και σταμάτησε να μαλώνει τον Πασκαλ
Αυτό άκουσε η Παν και έφτασε στα "ορια" του πολέμου και της φωτιάς
Αυτό άκουσε ο Σ.Κ. και είπε "ο τολμών νικά"

-Κανένας μας δεν νίκησε...
-Δεν θα γράψω συνεχίζεται...
-Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον σας ολοκληρώσω την ιστορία

Προς το παρόν σας εύχομαι καλό μήνα αγάπες μου.....