... απο το Φως που με διωξανε αρον-αρον με ριξανε σ'ενα υγρο, ζεστο,παχυ σκοταδι.Στριμωχτηκα οπως-οπως σ'εναν αβολο χωρο και οταν με ταραζε η πεινα,ρουφουσα ο,τι ευρισκα μπροστα μου.Στο τελος καταντησα να μασαω τα δαχτυλα απο τα ποδια και τα χερια μου...Αλι.αλι,μεγαλη και αθλια η τιμωρια μου...
....πολυς ο χρονος της φυλακης μου και δεν τον κατεχα σαν εννοια.Μοναχα οι ηχοι,οι μυρωδιες και οι αλλαγες θερμοκρασιας με εκαναν να στηνω αυτι και μυτη και αφουγκραζομουν εκεινα τα περιεργα καρδιοχτυπια της Τασιας που αλλοτε με φοβιζαν και λουφαζα αγκαλιαζοντας αυτο το ξενο κορμι που ειχα,κι αλλοτε μ'εκαναν να χτυπαω την κεφαλα μου, στους τοιχους της φυλακης μου.
...'κεινο το πρωι κατι δεν πηγαινε καλα.Καταλαβαινα πια τις διαδρομες του χρονου.Ξημερωνε...
...η μυρωδια απο το πευκο που εκαιγε στο τζακι μου τραγουδουσε "κοιμησου"αλλα το κελι μου δεν με χωρουσε πια.Προσπαθησα να απλωθω λιγο γυρισα,ξαναγυρισα γυρω απο τον εαυτο μου και ναααααα το θαυμα!μια σταλα απο Φως!αχ,ποσο μου ειχε λειψει το Φως!!Το πληρωσα ακριβα το τιμημα με το να δω αυτο το μικρο φωτακι.Δεν μπορουσα να κουνηθω αλλο πια.Αλλα,ακουγα,ακουγα και πολυ καθαρα μαλιστα.Ακουγα τα μπεμπερισματα απ'τα γιδοπροβατα οπως καθε μερα την ιδια ωρα,ακουγα την Φροσω να νιαουριζει και την κυρα-Διαλεχτη να της φωναζει"φυγε απο το κρεβατι της Τασιας".Ακουγα τον Μαυρο να γαυγιζει περιμενοντας τον μπαρμπα-Παρασχο να βγει για ταισμα.Ακουγα την Τασια να λεει"ποναω"και να με στριμωχνει ολο και περισσοτερο.Κοντευε να μου κοπει η αναπνοη οταν ακουσα μια αγνωστη φωνη......
.....Πρεπει να παω να φερω την μαμη: ειπε...
Παρ'ολο το χαλι μου εστησα αυτι.Τι πραμα ειναι αυτη η μαμη?-σκεφτηκα-
-Κυρ-δασκαλε εχει ενα μετρο χιονι εξω,ειπε η κυρα-Διαλεχτη.Πως θα πας?πως θα την φερεις?ειναι και πολυ γρια...
Θα την φωρτωσω στο ποδηλατο-ειπε ο δασκαλος....
...και το εκανε...Την καθησε στο ποδηλατο και το εσυρε μ'αυτην επανω,μεσα απο το χιονι.. .μια τοση δα γριουλα ηταν ...
......Αχχχχ,δεν μπορω αλλο εδω αρχισα να στεγνωνω,κατι πρεπει να κανω .Πρεπει να παω προς το Φως.....βοηθειααααααααα
..Καποιος με ακουσε, επιτελους κατι με τραβαει......Ενα μαλακο ρυτιδωμενο χερι με αρπαξε, με τιναξε αναποδα και μουδωσε και μια μπατσα στο κωλαρακι μου .Μου'ρθε να το δαγκασω το χεριΔεν μπορεσα κι απο την τσατιλα μου αρχισα να ουρλιαζω....
Ακουσα την πενταχρονη-Νουλη να ρωταει?
-Γιατι εχει αιματα το μωρο μας?
Ακουσα την μαμη(ηταν και βουλγαροφωνη)
-Οταν πηγκα στο ποταμ να το ψαρεψω με νταγκασε ενα ψαρ..
Ακουσα τον δασκαλο να ρωταει με λαχταρα-αγορι ειναι?
Δεν του απαντησε κανεις...
Ακουσα την κυρα -Διαλεχτη που τους φωναζε να φανε και οσμιστηκα το κατσικισιο τυρι και τον καφε ,ψημενο στη θρακα...
Ακουσα την Φροσω να παρακαλαει να μπει στο σπιτι
Ακουσα ολα τα ζωα να υποδεχονται το θαυμα της γεννησης
Ακουσα την Τασια να λεει"αρκετα το πλυνατε,φερτε το εδω,θα το ξεπαγιασετε"
Ακουσα τον δασκαλο να λεει:Αυτο κατα λαθος γεννηθηκε κοριτσι..
Ακουγα το χιονι να πεφτει,να πεφτει,να πεφτει...
...Κι μετα κολησα στο βυζι της ΜΑΝΑΣ ....και τα ξεχασα ολα...
......Ακομα και την προηγουμενη ζωη μου μεσα στο Φως...κι αυτην την ξεχασα...
Καπου πολυ μακρια ακουγοταν μια καμπανα...
Ξημερωνε Αγιου-Γρηγοριου...
...σαν χθες.....
Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
To πρώτο σου ποστ, το πρώτο σου comment :)...
Δεν θα σχολιάσω, θα ανασάνω πρώτα το άρωμά του...
Συγκινήθηκα!!! Όταν έχεις έμπευση, γράφεις υπέροχα, μέσα από την καρδιά! Πόσο πιο όμορφο φαντάζει μετά τη διήγησή σου αυτό το ξημέρωμα Σαββάτου, να ξερες!
Να γράφεις και να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου γιατί έχεις πολλά μέσα να εκφράσεις!
To αρωμα απο τις αναμνησεις εχει πολλες μυρωδιες αγαπητε παραφωνε.θα μυρισεις και αλλα αρωματα....
Μαριαλενα μου γλυκεια,παντα οτι ειναι μεσα απο την καρδια μας ,ειναι το ομορφο και αληθινο.Θα ξημερωσουμε πολλα Σαββατα με διηγησεις...
Παναγιώτα... ζωγράφισες
Καλή αρχή:))
Μαριω μου σέυχαριστω.Τις αναμνησεις μιας"ζωης"λεω να γραψω,για να αισθανθω"το γιατι ηρθα εδω"
το μόνο που θα πω....
υπέροχο!
υπέροχο!
υπέροχο!
μπράβο!
μπράβο!
μπράβο!
μου επιτρέπεις να σε διαβάζω και να σου γράφω όταν μπορώ;
Δημοσίευση σχολίου