Ξυπνάς και λες"φτου ρε γαμώτο στο καλύτερο μ'έκοψε ο μ.....ς. Και κάνεις αυτό που κάνεις κάθε μέρα σαν ξυπνάς
-Κοιμάσαι και ονειρεύεσαι πως σε πέταξαν στον λάκκο με τα φίδια.Χτυπάει το ξυπνητήρι και του λες σ'ευχαριστώ που με έβγαλες απο τον εφιάλτη.Και κάνεις αυτό που κάνεις κάθε μέρα σαν ξυπνάς.
Ετσι κάπως είναι και η καθημερινή μας ζωή,η συνέχεια απο ένα όνειρο ή έναν εφιάλτη.
Κάποια πράγματα μας είναι απαραίτητα για να ξεκινήσει η μέρα μας.Κάποια άλλα έγιναν τρόπος ζωής και συμπορευόμαστε με αυτά θέλουμε δεν θέλουμε.
Θεία-Λένα,μου το ζήτησες και δεν θα σου χαλάσω το χατήρι!
>Οταν μπήκα κι εγώ στον ντορό της εργαζόμενης μητέρας,ξέχασα την πολυτέλεια ενός χτυπημένου με γάλα νες και κατέληξα σ'ένα μαυροζούμι που λέγεται πρωινό ρόφημα(νερό+καφες ανακατωμένο με το κουταλάκι)Ακόμα και σήμερα που δεν δουλεύω πια μου είναι απαραίτητο για να φύγει η τσίμπλα από το μάτι.Και απαραίτητο το τσιγαράκι.
Μέχρι να σηκωθώ όμως έχουμε και το χουχούλιασμα και το τριφτίρι μας με την Κανέλλα.
Ελα όμως που ο ζηλιάρης παρακαλάει κι εκείνος για στιγμές αγάπης.Αφήστε που κλαίει σαν ζητιάνος για φαί.Τρώει ο άτιμος 5-6 φορες την ημέρα,ζωή νάχει!
Τηλεόραση δεν βλέπω εδώ και αρκετά χρόνια.
Καθημερινά ομως αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Απο μικρή το είχα βίτσιο να διαβάζω...εκτός απο τα μαθήματα του σχολείου!
Κάποιοι λένε πως όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος παύει να έχει ενδιαφέροντα και φετίχ.
Λάθος.Μόνο αν ο ίδιος παραιτηθεί απο την ζωή χάνονται τα ενδιαφέροντα.Κάποιες φορές περνάω κι εγώ τέτοιες κρίσεις αλλά το παλεύω να μη συμβεί τελειωτικά.
Να ένας τρόπος που ανακάλυψα και έγινε απαραίτητο αντικείμενο στις ώρες της μοναξιάς.
Είναι ενα μέρος της συλλογής μου.Σας διαβεβαιώ πώς εκτός απο κάνα-δυο όλους τους άλλους τους κατάφερα να ανθίζουν.
Κάθε Ανοιξη και Φθινόπωρο είναι οι καλύτερες μέρες μου.Απαραίτητο μου έγινε πια να το παίζω ολίγο Mendel.
Ιδού τα αποτελέσματα!
Απο βαθύ μπορντώ και ασπρο φυτεμένα στην ίδια γλάστρα προεκυψε αυτό το αγιοδημητριάτικο.
Απο σκούρο κόκκινο και ροζ βγήκε άσπρο.
Αυτό είναι το φετεινό μου πείραμα.Μακρυές και στρογγυλές πιπερίτσες μαζι.Να δω τι σπόρος θα βγει του χρόνου.
Δεν ξέρω γιατί αποφάσισε ν'άνθίσει στα πρόθυρα του χειμώνα αλλά είναι το καθημερινό μου φετίχ.Το χαιδεύω κάθε απόγεμα που στρέφει το κεφαλάκι του στον ήλιο που δύει ψάχνοντας να ρουφήξει την ζωή απο την τελευταία ηλιαχτίδα.
Και σαν τελειώνει η μέρα πριν κλείσω το παντζούρι πάντα θα κοιτάξω εκει....
...και θα ονειρευτώ με ανοιχτά μάτια την θάλασσα που έβλεπα όταν ήμουν έφηβη απο αυτό το ίδιο μπαλκονάκι.
Σινεμά δεν πηγαίνω γιατί έχω κλειστοφοβία στο συγκεκριμένο μέρος απο το 1978 στον μεγάλο σεισμό που με βρήκε εκεί.Αλλά η λύση είναι εδώ!
Το καταευχαριστιέμαι!Οτι θέλω βλέπω και άνετα.Με τις πυζαμούλες μου,με το τσιγαράκι μου και την ανεση μου.
Κάποιες φορές προσπαθώ να το παίξω ενορατική(οχι για μένα)για άτομα που αγαπώ.Είναι στιγμές που κάτι ορίζω στην πρόβλεψη και άλλες που δεν καταλαβαίνω την τύφλα μου απο αυτά:
Το καλό ομως είναι πως καθιερώσαμε την μπιρίμπα με τις φίλες της κόρης μου και τα αμπρακαταμπρα σαν τρόπο ζωής και το καλύτερο στην υπόθεση είναι το mojito που φτιάχνει η Evans.
Παλαιότερα υπήρχαν και άλλα απαραίτητα πράγματα στην ζωή μου,το βασικότερο ήταν η κόρη μου και η μάχη της επιβίωσης.Μου λείπει η δουλειά μου όπως μου λείπουν και τα βράδια που γράφαμε μαζί τις εκθέσεις στο δημοτικό,που διαβάζαμε πάλι μαζί ώρες ατελείωτες και στρεσαρισμένες μαθηματικά και χημεία για τις πανελλήνιες,που μαζί κάναμε και την πτυχιακή.Μου λείπουν όλα αυτά....
Το ξυπνητήρι χτυπάει!!!ξυπνα απο το όνειρο Γιώτα.
Οσο τα χρόνια κυλάνε άλλοι ρυθμοί μπαίνουν και άλλες προτεραιότητες.
Καλά τα κατάφερες ως εδώ....Και μην ξεχνας,είναι κι αυτό που σου κρατάει παρέα!
Διαλέγεις,ή την μία ή την άλλη...ή και τις δύο!
Και περνάει όμορφα η βραδυά.....
Δεν νομίζω πως το κεφάλαιο κλείνει εδώ.
Ισως αύριο να έρθουν και άλλα πράγματα που θα γίνουν απαραίτητα στην ζωή μου.
Ισως να δω κάποιο καινούριο όνειρο...
Ποιός ξέρει?
10 σχόλια:
...όμορφη ξενάγηση...
(Και μια ..."κουφή" ερρώτηση: επαρχία σκέφτεσαι να ζήσεις;)
Καθόλου κουφή η ερώτηση αγαπητέ μου.
Ηδη το δρομολογώ.
Χωριό σε έπαρχία της Μακεδονίας.
Κι επειδή δεν έχω τα απαιτούμενα χρήματα για να χτίσω θα βολευτώ με ....τροχόσπιτο.
Ομορφα δεν θα είναι????
Απλά και όμορφα, σ' ευχαριστούμε που μας άφησες να δούμε λίγη από την καθημερινότητά σου στη γωνιά του κόσμου που ζεις. Κι αν αύριο ξημερώσει κάπου αλλού, να σε δω τι υπολογιστή θα βάλεις στο τροχόσπιτο εκτός και αν έχει ο γιαραμπής για laptop για να μην χάνεις τις αγαπημένες σου συνήθειες στην ηρεμία της εξοχής!
Πες στο Μαράκι πως έγραψε το άτιμο με τις φωτό και την σύνθεση πάλι!!!
Σε διάβασα ακουμπώντας το σαγόνι μου στο χέρι μου, όπως όταν διαβάζω το αγαπημένο μου μυθιστόρημα. Με χαμόγελο να πλανάται στο πρόσωπό μου. Σου λείπει η κόρη σου πολύ, όπως μου λείπουν και μένα τα παιδιά μου. Μεγάλωσε η κόρη σου, μεγαλώσαν τα δικά μου και φύγαν να κυνηγήσουν όνειρα, όμως εμείς μένουμε πίσω αδράχνοντας τις θύμησες.
Ομορφη η Σιαμέζα γάτα και ο μαύρος ζητιάνος. Τρυφερές υπάρξεις που σου δίνουν χάδια. Τα έχεις τόσο ανάγκη γλυκιά μου!.
Μακάρι να μπορούσα να έπαιρνα τους εφιάλτες απ' τα όνειρά σου μαζί με τον παλιατζή.
Απλά, γλυκόπικρα,καθημερινά και ήσυχα Μαριαλένα μου.Βολεύομαι μ'αυτά που έχω αλλά δεν σταματώ να κάνω όνειρα...
Ο γιαραμπής σίγουρα δεν έχει για laptop αλλά ο Βάγγος κάποια λύση θα έχει.Γίνεται τροχόσπιτο χωρίς p-c?Xe-xe..
Και ιδού η έκπληξη:Αμ,δεν"έγραψε"το Μαράκι.Η υποφαινόμενη επιμελήθηκε τα της δημιουργίας μετά από πολλά μαθήματα!
Σε φιλώ...
Πάντα κάτι θα μας λείπει.Και πολύ περισσότερο τα παιδιά μας που ανοίγουν τα φτερά τους κι εμείς καρδιοχτυπάμε μήπως και δεν τα αγαπήσει ο σύντροφος τους όπως και όσο εμείς.
Μήπως και εμείς δεν φύγαμε κυνηγώντας όνειρα?Μήπως και τα παιδιά δεν θα μείνουν κάποτε με τις θύμησες?Ας έχουν λιγότερους εφιάλτες μόνο εύχομαι.
Ξεπούλησα πολλά σκωροφαγωμένα στον παλιατζή θεία-Λένα.Κάποια λίγα που έμειναν τα κρατάω μήπως και πάρουν"αξία"στην ψυχή μου τώρα που έγιναν πια αντίκες.....
omorfi ksenagisi....
para poli omorfes foto kai themata..
protino makedwnia ston olimpo..ekei emina dio xronia se skini ..sta alithia einai paradisos...
efxome na katastalaksis mesa sta oneira sou..
efxaristo dia tin filoksenia.
Καλώς όρισες βασιλιά του δάσους.
Οπως είδες αυτό είναι ενα κομμάτι της ζωής μου....
Ναι!σκέφτομαι να φύγω από την πόλη.Δεν έχει πια να μου δώσει τίποτα,αλλά παρ'όλο που έζησα πολλά καλοκαίρια σε σκηνή(ασχετα αν είχα σπίτι σε 30km απόσταση)δυστυχώς το κτηματάκι δεν είναι στον Ολυμπο και τα κόκαλα μου θα τρίζουν πια μέσα στο καταχείμωνο σε σκηνή!
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη....
Για πες βρε Παναγιώτα, που είναι αυτό το χωριό; λες να είναι δίπλα...η και...ακόμα καλύτερα στο δικό μου; χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που το αποφάσισα να μετακομίσω στο χωριό μου.
Είχα σκεφτεί και εγώ τη λύση του τροχόσπιτου αλλά, ούτε για τέτοιο είχα χρήματα, έτσι λοιπόν ζω στο πατρικό μου που έχει άπειρες ελλείψεις και είναι μικρό για 3 άτομα που είμαστε, αλλά... γλίτωσα τα ενοίκια και ζω στον τόπο που γεννήθηκα, που οι περισσότεροι με ξέρουν και τους ξέρω, ναι μου αρέσει αυτό το αλισβερίσι, και στη Θεσσαλονίκη που μεγάλωσα, και στην Αθήνα που έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου το είχα γιατί είμαι κοινωνικός και της παρέας άνθρωπος αλλά... άλλο πράγμα είναι εδώ!!!
Μερένια μου γλυκιά,το χωριό που έχω τα λίγα μέτρα γης είναι μεταξύ Δράμας και Καβάλας.Ειμαστε κοντά???
Μακάρι αν είχε και κάνα πατρικό κτίσμα μέσα,καλά θα ήταν,αλλά γιοκ.Σκέτο χώμα είναι...
Γι αυτό μιλάω για τροχόσπιτο.Τα οικονομικά μου δεν επιτρέπουν χτισίματα.Αλλά χίλιοι καλοί χωράνε ακόμα και σε τσαντήρι!!
Εχω δίκιο???
Δημοσίευση σχολίου