Παρασκευή, Ιανουαρίου 11, 2008

The hollow men - Οι κούφιοι άνθρωποι

Το παραδιπλανό τραγουδάκι, το έκλεψα από τη μουσική της κόρης μου. Το άκουσα κάποια άγρια μεσάνυχτα και από τότε γράφτηκε στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου και στον κώδικα του μπλογκ μου. Το τραγουδούν οι "Ωχρά Σπειροχαίτη" και βρίσκεται στον Δεύτερο δίσκο τους που κυκλοφόρησε το 2002.Η Μαρία μου είπε ότι είναι μετάφραση του ποιήματος the hollow men (1925) του T.S. Eliot.

Διαβάζω όλες αυτές τις μέρες στα περισσότερα μπλογκ το θέμα "Ζαχόπουλος". Σίγουρα δεν συμφωνώ με όλα αυτά που έγιναν, άλλα ας μη γινόμαστε και εμείς πιο κούφιοι από τους ήδη κούφιους ανθρώπους. Γινόμαστε η Νέμεσις στα αδικήματα των άλλων, αλλά ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε αν εμείς αδικήσαμε κάποιον (παντί τρόπω).
Και άλλωστε αν δεν σας κάνει ο τρόπος λειτουργίας των στελεχών της νυν κυβέρνησης... αλλάξτε ψηφοδέλτιο.
Ποιοι από όλους εμάς νομίζετε (με το χέρι στην καρδιά να ομολογήσουμε) πως αν είμασταν στη θέση του θα λειτουργούσαμε με το ευαγγέλιο παραμάσχαλα?
Ποιοι από εμάς πιστεύετε πως αν μας δινόταν η ευκαιρία δεν θα βουτούσαμε το δάχτυλο(για να μην πω όλο το χέρι) στην κρατική μαρμίτα με το μέλι?
Ποιοι από εμάς αν είχαμε το κύρος της εξουσίας, δε θα βγάζαμε τα καταπιεσμένα μας σεξουαλικά απωθημένα? Και ζαρτιέρες θα φορούσαμε και χειροπέδες και μαστίγια θα πλαταγιάζαμε και ό,τι άλλο υπάρχει κατά νούν κεκαλυμμένο.
Μη χέσω λοιπόν...Βάλτε σκοπό της ζωής σας να αλλάξετε τα κακώς κείμενα και σταματήστε το κουτσομπολιό και τα ανώφελα μπλα-μπλα.
Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς.
Ενδιαφερθείτε καλύτερα για τα άτομα τριγύρω σας, τους ερωτικούς σας συντρόφους, τους φίλους σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας...
Ενδιαφερθείτε για τους απόρους, υιοθετείστε ένα αδέσποτο, επισκεφτείτε ένα γηροκομείο ή ένα άσυλο με ένα κουτί γλυκάκια, φυτέψτε ένα δέντρο στην καμένη γη και αν δεν μπορείτε, κάντε το στο μπαλκόνι σας...
Και σταματήστε να ασχολείστε επιτέλους με μαλακίες του στυλ ποιος χοντρός γάμησε την βοσκοπούλα...Έλεος πια...Το δάσος της Ελλάδας είναι γεμάτο από κακούς λύκους.Αν δεν μπορούμε να στήσουμε τα δόκανα, ας μην αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια.
Όλα αυτά λοιπόν που συμβαίνουν στους καιρούς μας, νομίζω πως αντιπροσωπεύονται απόλυτα από τους ακόλουθους στίχους...

ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι

σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο
μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται-
σαν κούφιους ανθρώπους
σα βαλσαμωμένους

μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:
τα μάτια είναι
ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα
εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας
και φωνές
στου ανέμου το τραγούδισμα
πιο μακρινές και πιο τελεστικές
από ένα μαραμένο αστέρι

ας είμαι όχι πιο κοντά
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
ας φορέσω επίσης
τις μεταμφιέσεις
αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες
σ' έναν αγρό
φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος
όχι πιο κοντά

όχι αυτή την τελική συνάντηση
στου λυκόφωτος το βασίλειο

αυτή είναι η νεκρή χώρα
αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα
σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

αυτό είναι σαν αυτό
στου θανάτου το άλλο βασίλειο
ξυπνώντας μόνοι
την ώρα που είμαστε
τρέμοντας με τρυφερότητα
χείλη που θα φιλούσαν
κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

αόμματοι
αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν
όπως το αέναο άστρο
του πολύφυλλου ρόδου
στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο
η ελπίδα μόνο
των κενών ανθρώπων
των άδειων ανθρώπων

μεταξύ ιδέας
και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης
και δράσης
πέφτει η σκιά

μεταξύ αντίληψης
και δημιουργίας
πέφτει η σκιά

η ζωή είναι πολύ μακριά

μεταξύ πόθου
και σπασμού
μεταξύ δύναμης
και ύπαρξης
μεταξύ ουσίας
και πτώσης
πέφτει η σκιά
γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό

Πρωτότυπο κείμενο :www.poetry.poetryx.com/poems/784/
Στους στίχους που δεν μεταφράστηκαν στα ελληνικά υπάρχουν παραλληλισμοί λέξεων μέσα από την Κόλαση του Δάντη.
Στην wikipedia (www.en.wikipedia.org/wiki/The_Hollow_Men) θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες.
Το τραγούδι μπορείτε να το ακούσετε ΕΔΩ
Σε συνεργασία κειμένου Π.και Μ.

4 σχόλια:

Marialena είπε...

Μέσα στον ορυμαγδό των ειδήσεων που μας κατακλύζουν για το ήδη τετελεσμένο μπάχαλο ενός σκανδάλου με πολλές διαστάσεις, θα πω Παναγιώτα μου πως σε αυτά που λες ΈΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ!!!

Ετσι όπως τα λες είναι, αναλωνόμαστε με αυτά που είναι "μακρυά από εμάς" για να μην αγγίξουμε τα δικά μας που πονάνε...

Συγχαρητήρια για την πολύ όμορφη ανανέωση της σελίδας με τα νέα ευρετήρια και στη μαμά για τις ιδέες και στη κόρη για την υλοποίηση!

Σας φιλώ.

nyctolouloudo είπε...

Παναγιώτα μου, έξω από τον χορό όλοι είναι χορευταράδες....
έτσι είναι, μας έχουν φάει τα πηδήματα του ενός και του άλλου και τα δικά μας κέρατα δεν τα βλέπουμε!

πάντως εγώ το λέω, εάν είχα μία τέτοια θέση... μάλλον θα βουτούσα χέρια και πόδια μέσα στο μέλι.!

faraona είπε...

Καλημερα κι απο μενα
Ηρθα εδω μεσα απ το σπιτακι του μαυρου γατου.Επειδη λατρευω τις γατες και τους ανθρωπους που μιλουν εξω απο τα δοντια.Οντως η κατασταση αυτη ειναι απαισια για ολους μας και σωστα τα λετε.Νομιζω οτι δεν πιασαμε πατο ακομη κι οτι τις επομενες μερες θα μας πεσουν ολα τα μαλλια πια ''απο την κεφαλη'',που λενε και οι Κερκυραιοι συντοπιτες μου.Μεχρι τοτε παω ν ασχοληθω με τα ζωντανα μου.Εχω οκτω γατες στο μπαλκονι και η μια περιμενει και μωρα.Σας χαιρετω.

panagiota είπε...

Μαριαλένα μου σωστά το έθεσες:βλέπουμε τα μακριά μας και τα δικάς τα προσπερνάμε.
Στο θέμα Ζαχ.διαχωρίστηκα εξαρχής.
Καταδικάζω τις ατασθαλίες του απέναντι στους Έλληνες,αλλά το κρεβάτι του δεν με αφορά,όπως δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν.

Λουλούδι μου,ορθώς ομιλείς!Ο κάθε τράγος τα κέρατα του άλλου βλέπει και οχι τα δικά του...
Οσο για την μαρμίτα με το μέλι,κακά τα ψέμματα,οι περισσότεροι απο εμάς τους "ενάρετους"θα θέλαμε να κάνουμε μια μικρή....βουτιά!

Φαραόνα καλώς ήρθες και σ'αυτό το γατόσπιτο.
Τα μαλλιά μας ήδη άρχισαν να πέφτουν!Να δούμε πότε θα καραφλιάσουμε μια καλή με τα σημεία των καιρών.
Καλύτερα νά ασχολιόμαστε με τα τετράποδα παρά με τα δίποδα αρπακτικά.

Υ.Γ.Εγώ εχω τα 2 της φώτο μέσα στο σπίτι στειρωμένα.Του μαύρου του λείπει το πίσω ποδαράκι αλλά τρέχει σαν ...λαγός.
Την άλλη την έχασα πέρσι απο CRF.Ηταν 14 χρονων.
Πάντως πιστεύω πως είναι η καλύτερη και πιο πιστή συντροφια τα ζώα!!!

Σας καλημερίζω και σας φιλώ αγαπητές μου!