Τρίτη, Ιανουαρίου 15, 2008

Pensieri e parole...σκέψεις και λόγια..

Σήμερα δεν είμαι στις καλές μου.
Πολλές οι αιτίες και πολλά τα αμφίδρομα παράπονα οι εντάσεις και τα κακώς κείμενα μέσα απο το οικείο μου περιβάλλον.
Πήρα διπλή δόση από τα χάπια για την νευροπίεση που χτύπησε κόκκινο και φλερτάρισα για πολύ ώρα τα ροζ ηρεμιστικά χαπάκια που μου έδωσε ο γιατρός για τις"δύσκολες στιγμές".
Αισθάνθηκα σαν την Αλίκη μπροστά στο δίλημμα μέσα στην χώρα των θαυμάτων."Φάε με!Πιες με!"
Δεν έκανα ούτε το ένα ούτε το άλλο.Φώναξα,έβρισα,έκλαψα και συμβιβάστηκα για μια άλλη φορά με την μοναξιά μου.
Κι έχοντας την Κανέλα στα γόνατα μου να γουργουρίζει και τον Πούμα-κι απέναντι να με κοιτάει με τα σμαραγδένια του μάτια γεμάτα με αγάπης λάμψη ...εφυγα.
Εφυγα πολλά χρόνια πίσω.Οταν η ζωή ηταν δική μου και την άρπαζα απο τα μαλλιά,και κανένας δεν μπορούσε να μου την περιφράξει η να την οριοθετήσει.
Τότε που ήμουν 18-20 χρόνων και όλα έλαμπαν μέσα στα φώτα της αναζήτησης ,του έρωτα και της ελπίδας για το καλύτερο αύριο.
Αναρωτιέμαι τι μου έμεινε τώρα πια?Τις επιβαλλόμενες κοινωνικές προτεραιότητες τις εκπλήρωσα και ωσάν"κόρη"και ως μητέρα στο έπακρο.Και πιο το αποτέλεσμα?
Κατέληξα να είμαι το"δεδομένο" της ασφάλειας και για τους γονείς μου και για το παιδί μου.Κι εγώ σαν Παναγιώτα είμαι απλά"η ευπρεπής κυρία Γιώτα".Σκατά στα μούτρα μου,η μαλάκω που άφησα την ζωή να φύγει μέσα από τα χέρια μου για να μην δυσαρεστήσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα.Ενα "αχνό"ευχαριστώ δεν άκουσα.Ολο και θέλουν παραπάνω.Ολο και παραπονιούνται πως δεν τους καλύπτω επαρκώς.Και πάντα είμαι εξω απο τις προτεραιότητες τους.Σαν να μην υπάρχω με λίγα λόγια...
...Αμελητέα ποσότητα!
Και για να ξεφύγω απο τον πειρασμό των ροζ ορεκτικών που φωνάζουν"φάε με"για να μπεις στην χώρα των θαυμάτων,έπλεξα με επώδυνη υπομονή ενα ροζ κουκούλι και κλείστηκα μέσα του αλώβητη πια απο όσα με πονάμε,από όσα δεν μπορώ να αλλάξω,από οσα πρέπει να δεχτώ ασχετα αν δεν μου δίνουν καμία χαρά.
Και μέσα στο κουκούλι μου θυμήθηκα αυτό το τραγούδι.Και ξανάγινα παιδί.
Ημουν ερωτευμένη ξανά με τον Κ.
Μαθήτρια εγώ ακόμα να περιμένω τα γράμματα του και τους δίσκους που μου έστελνε απο την Ιταλία με το ταχυδρομείο.



Αυτες ήταν τότε οι αγαπημένες μου λέξεις απο όλο το τραγούδι:
>Γνωρίζεις την ειλικρίνεια μου
ξέρεις πως και σήμερα θα πέθαινα για την τιμιότητα
Γνωρίζεις το ονομα μου,
μόνο εσύ ξέρεις,αν είναι αλήθεια ή όχι,αλλά πιστεύω στον Θεό.<

Conosci me la mia lealta
tu sai che oggi morirei per onesta.
Conosci me il nome mio
tu sola sai se e vero o no che credo in Dio.

12 σχόλια:

faraona είπε...

Παναγιωτα καλησπερα.
Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου.Μην τον πυροβολεις επειδη ισως κοιταξες ''να δωσεις'' περισσοτερο απ οτι να ''παρεις''.Και ποτε δεν ειναι αργα να δωσουμε στον εαυτο μας.Τι σημασια εχει αν φυγει η νιοτη.Ολες οι ηλικιες εχουν χαρες και παρε-δωσε.Καντο τωρα.Και μη θυμασαι νοσταλγικα τιποτα.Η οταν θυμασαι μη φορτιζεσαι ,ειναι κριμα.Ολος ο κοσμος γυρω μας(ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΑΣ) ειναι εθισμενος να παραπονιεται και να ζηταει.Μην δινεις εμφαση σε τετοια παραπονα.Προσπερασε τα με ενα χαμογελο λεγοντας τους ,''μα δεν εχω κανει ηδη πολλα για σας''?Αλλα να το εννοεις.Οχι να το λες και μετα ναχεις τυψεις.Σου τα γραφω ολα αυτα γιατι εως ενα σημειο ταχω περασει κι εγω στη ζωη μου , αλλα εβαλα μετα ορια και εθεσα ορους.Δεν τους παρατησα, απλα εκοψα καποια πραγματα σιγα σιγα και λυτρωθηκα.Σε φιλω και συγγνωμη για το θαρρος η αν σε κουρασα.Καλο σου βραδυ.Και τα ροζ χαπουδια,φτου κακα!

George είπε...

Παναγιώτα μου
μετά την ωραία πάσα στο λεωφορείο :) έπεσες σε κατάθλιψη; Ει!!! Χαπάκια και χαπούδια πέτα τα στην άκρη και άσε τις θύμησες να γίνουν δημιουργία και ευχαρίστηση. Ε ! δεν πέρασαν δα και τόσο τα χρόνια ! Ακόμα και τώρα δεν είναι αργά να ζήσεις τα δικά σου θέλω.
Οι άλλοι είναι σίγουρα δύσκολο να ξεμάθουν σε ότι τους καλομάθαινες αλλά σιγά σιγά αν κάθε μέρα ικανοποιείς και μια δική σου ανάγκη θα καταλάβουν οτι τίποτα στην ζωή δεν πρέπει να το θεωρούν δεδομένο. Θα μάθουν οτι θα πρέπει να δίνουν και αυτοί σε σένα.
Έλα ένα χαμόγελο τώρα και η ζωή συνεχίζεται. Άλλωστε μην ξεχνάς πως έχεις αναλάβει και πάλι το τιμόνι του λεωφορείου. :))))

panagiota είπε...

Γλυκιά μου,δεν θέλω να μου ζητάς συγγνώμη για όσα έγραψες,δεν με κούρασες,ανακούφιση ήταν τα λόγια σου.
Με την ηλικία μου καλά τα πάω.Ισως φταίει λίγο η αδράνεια γιατί "έθεσα τον εαυτό μου σε σύνταξη εδώ και δύο χρόνια".Κι ίσως φταίει το ότι είπα να ασχοληθώ περισσότερο με τους οικείους μου που τους είχα παραμελήσει μέσα απο την πολύωρη δουλειά μου.Ισως τώρα μου βγάζουν τα σπασμένα.Ποιός ξέρει?
Το δίνεις-παίρνεις είναι μια μεταβλητή έννοια ανάλογα με το πως την βλέπει ο καθένας μας.
Π.χ.για την μάνα μου είναι"κατέβα να φας,θα πάθεις νευρική ανορεξία(αμφιβάλλω αν ξέρει τι σημαίνει και άσχετα αν εγώ κολυμπάω στα 65 κιλά μου)χα χα χααααααααα
Ο πατέρας μου, η κόρη μου,άλλα χούγια άλλα έργα στο δούναι-λαβείν.
Ευτυχώς εχω και τα γατουλίνια και κοιμόμαστε αγκαλιά κι είμαστε όλο γλύκες και μέλια.
..Και ροζ χαπούδια Α πα πα! φτου κακά.
Ενα κάθε ημέρα είπε ο γιατρός και άλλο ένα στην"δύσκολη"Εγώ τον ξεγέλασα όμως!
Παίρνω μόνο το ένα στην "δύσκολη"
Σύνολο:5-6 στον χρόνο!!!!
Σε φιλώ με αγάπη...

Υ,Γ,Μ'αρέσει να ζω απο τις αναμνήσεις μου.Με κάνει να χαμογελάω!!!!

Giorgino μου σου στέλνω ένα μεγάλο χαμόγελο και παρ΄όλο που πολλές φορές καταθλίβομαι δεν το βάζω κατω!
Είπαμε:Η Αλίκη δεν"μασάει από ροζ"
Θα σου στείλω ένα"ξεμπέρδεμα"από την Γερμανία,γι αυτόν τον Φώτη που μου πλάνεψε τα καλά μου τα κορίτσια!!!

melomenos είπε...

χαμόγελα θέλει η ζωή και αισιοδοξία!

θέλησα να σου δώσω μια πάσα να γράψεις(πρόσκληση απλά την λένε!)
καλό σου ξημέρωμα

panagiota είπε...

Μελωμένε μου,ευχαριστώ για την πάσα-πρόσκληση.
Με χαμόγελο και αισιοδοξία θα σου την χαρίσω...αλλά με λίγη καθυστέρηση.
Το ότι φεύγω σε 40 ώρες δεν σημαίνει πως θα χαθώ απο τις αγαπημένες μου σελίδες στα μπλογκ!
Καληνύχτα με όνειρα μαγικά!!!!

faraona είπε...

Καλημερα!Ετσι Μπραβο!Πηγε η καρδια μου στη θεση της.
Αντε γιατι το τιμονι και το αμονι εμεις τα κραταμε.(οπως ελεγε κι η γιαγια μου)
Ευχομαι να ξυπνησεις καλα.

Marialena είπε...

Αύριο είναι μια καινούργια μέρα στη κυριολεξία Παναγιώτα μου και 24 ώρες από τώρα θα είσαι χαμένη σε ζεστές αγκαλιές που περιμένουν να σε υποδεκτούν!

Έχει και τα ωραία της η ζωή καλή μου και σε προσμένουν να γίνεις κομμάτι τους βάζοντας το "ροζ κουκούλι" στο ντουλάπι και παίρνοντας τη βαλίτσα για αλλού...

Καλή αντάμωση στη μεσαιωνική πόλη!

panagiota είπε...

Καλημέρα σας, και θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως!
Μαριαλένα μου, εμείς θα περπατήσουμε σε λίγες μέρες στην μεσαιωνική πόλη.
Σας φιλώ......

nyctolouloudo είπε...

Γιώτα, μη ξεχάσεις αυτό που είπαμε...
εάν θέλεις και θέλει και η αδερφή σου ή και μόνη σου κανένα πρόβλημα! απάντησε μου εδώ ή στο μπλογκ μου! βλέπω ό,τι έχεις στο προφιλ σου μεηλ για ό,τι χρειαστεί!
στις 23 του μήνα θα είναι και η Aurora εδώ!
και που 'σαι, άσε τα χάπια για τους άλλους και να ξεμάθεις αυτούς που όλο ζητάνε από σένα!
εγώ τους ξέκοψα όλους τους ζήτουλες! τώρα ζητάω εγώ με το χατζάρι στο χέρι... σε όποιον αρέσει και σε όποιον δεν αρέσει να πάει να πνιγεί!

nyctolouloudo είπε...

ΠΣ, να περάσεις υπέροχα!!!!

panagiota είπε...

Λουλούδι μου,τους άφησα όλους στην Ελλάδα να με πεθυμήσουν και νάμαι εδω...
Γράψε μου σε παρακαλώ το μειλ σου για να επικοινωνήσουμε και απο εκεί.
Φιλιά πολλά απο Γερμανία!!!!

Υ.Γ. Μου άλλαξε τα φώτα αυτό το άγνωστο πληκτρολόγιο.Τα λέμε.....

nyctolouloudo είπε...

εάν θα πάρεις μεηλ με το ονομα pharai
και με αντρικό ονομα -τα αρχικά είνα Μ Β-είναι δικό μου!!!!!!!!

καλώς ήρθες λοιπόν!!!!!