Το καλοκαίρι τελείωσε...

...αμφιβάλλω αν το κατάλαβα πως πέρασε.

Διακοπές δεν έκανα με την έννοια του ορισμού.
Οσες φορές ξεκίνησα για παραθαλάσσιες ατραπούς ο Δίας εξαπέλυσε κεραυνούς και αστραπές.
Αφέθηκα στο θέλημα του και κοιμήθηκα ένα απόγεμα στην αμμουδιά αγκαλιά με ένα παρεό και την βροχή.Μετά από αυτό εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια και αφέθηκα στις αναθυμιάσεις από τα κάρβουνα που αφήνουν τα αρνίσια παιδάκια καθώς τα έψηνα πασαλειμμένα με tantori .
(σχωράτε με, φιλόζωη είμαι αλλά δεν είμαι ακόμα βετζετέριαν) Ισως κάποτε γίνω...
Κι έτσι, μέσα από εκπλήξεις, αγκαλιές και φιλιά με αγαπημένα πρόσωπα, επιθυμίες που δεν μέλλονταν να γίνουν δική μου πράξη ζωής, το καλοκαίρι προχωρούσε.

Κι οδήγησα ξανά αυτοκίνητο,(το απέφευγα τα τελευταία χρόνια με την δικαιολογία πως δεν βλέπω καλά) και ξεπέρασα κάποιες φοβίες και λίγες αγοραφοβίες και περπάτησα κατά κόρον σε εμπορικά κέντρα(άσχετα αν έλεγα με πονάνε τα "καλαμάκια μου")τα πόδια μου εννοούσα γιατί ήθελα να φύγω από όλο αυτό το ψεύτικο γήινο πλάνο της άθλιας κατανάλωσης και εκλαϊκευμένης ουτοπικής επίδειξης.
Και μπόρεσα και ξεπέρασα εκείνη την νευρικότητα που με έστελνε πάντα στην ασφάλεια του σπιτιού μου. Δεν ήταν ανώδυνο.
Ηρθα σε ρήξη με τους οικείους μου γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως νοιώθω με τις "δηθεν" αληθινά ανθρώπινες συμπεριφορές.
Με έφερε σε αντιπαραθέσεις μαζί τους γιατί ... γιατί άραγε?
Μήπως επειδή δεν μπορώ να δεχτώ την "ψεύτικη" ζωή τους"
Μήπως επειδή κατανοώ όλα αυτά τα λάθη που θέλουν να μου περάσουν σαν "πρέπει"?
Μήπως επειδή η γλώσσα μου λέει τις σκληρές αλήθειες πάντα?
Μήπως επειδή σιχαίνομαι τα κεκαλυμμένα κόσμια(δήθεν) αλισβερίσια τους?
Μήπως επειδή "δεν γουστάρω ρε μάγκες την ψόφια γκλαμορόζα ζωή σας ?

Δεν είμαι γλυκό άτομο.
Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου σαν μέλι και ζάχαρη.Πικρή σαν το κινίνο είμαι.
Ενας επαναστάτης χωρίς όνομα που λουφάζει μέσα στην γιάφκα των ονείρων του.


Μήπως χάνω λάδια βρε παιδιά?



the summer is over

εγω όχι ακόμα...