Δευτέρα, Μαΐου 11, 2009

Τι κοστίζει ενα καλό κεράτωμα?

-Το προτιμάτε διακλαδιζόμενο ωσάν τα κέρατα του ταράνδου?
-Τότε σας κοστίζει την ψυχική σας ηρεμία, διότι είστε ακόμα με τον-την κερατωμένο - αλλά και με τον-την που έκανε εισβολή στην εφησυχασμένη ζωή σας σαν να ήταν ο Τζένγκις -Χαν.
Και δεν έκανε και τίποτα ιδιαίτερο!
Ενα καλό πήδημα σας έριξε που το είχατε ανάγκη λόγω του ότι ο/η παρταινέρ σας βαρέθηκε τα ίδια και τα ίδια μετά από τόσα χρόνια, και μουρμούριζε προσευχές ορθόδοξα και ανάσκελα όταν εσείς "είχατε κέφια".
Κι ίσως έφταιγαν και κομματάκι, τα παραπανίσια κιλά που πήρατε οπότε το Κάμα -Σούτρα έγινε ανάμνηση και όνειρο θερινής νυκτός.
Κι εκεί επάνω στην απελπισία της ανοργασμικής σας ζωής ανακαλύψατε πρώτα την μαλακία ..και μετά το κεράτωμα!

-Προτιμάτε το κέρατο της αγελάδας και του ταύρου?
Εδώ χάσατε επεισόδια! Μια βραδιά και με το ζόρι γιατί η ομάδα θα διαλυθεί μέσα από τα γαλακτοφόρα βυζιά της άκακης κερατωμένης αγελάδας.
-Της κατσίκας μήπως τα κέρατα?
-Θα σας αφήσει στην πρώτη ανηφόρα , για να βρει καινούρια χορταράκια.
Και πάμε στα κέρατα της σαβάνας και της στέπας.
-Ζέβρες, αντιλόπες, ελάφια του χιονιού, βίσονες και όλα τα κερασφόρα συναφή και προς εξαφάνιση είδη.
Κερατώνουν το ένα το άλλο για να διαιωνίσουν το είδος τους.
Προσωπικά, προτιμώ τους λύκους που είναι μονογαμικά ζώα!!!

Α, ρε μάνα! Λύκο έπρεπε να με γεννήσεις.!
Είδες τι έπαθα τώρα?
Μπερδεύτηκα με τα κέρατα και θυμήθηκα τους λύκους
Δεν πάω καλά!

Και πάμε παρακάτω...
-Υπάρχει το κέρας της Αμάλθειας
-Τα κέρατα της αρχαίας Βαβυλώνας των οπαδών του Βααλ
-Το κέρας που φυσούσαν οι αρχαίοι υμών πρόγονοι, προ των πυλών εν όψη εχθρού
-Το κέρατο που έπιναν κρασί οι Βίκινγκς
-Το κέρατο μου το τράγιο (Μ. Λουντέμης στο "ένα παιδί μετράει τα άστρα")
-Το, και γαμώ το κέρατο μου (Παν, σε στιγμές αγανάκτησης)

Αλλά εδώ υπάρχει ένα παρά φύση κέρατο.
Κάποιος/α έκανε την υπέρβαση!
Κι έγινε το "έλα να δεις".
Κι εγώ προσπαθώ να κάνω τον διαιτητή όλη μέρα.
Κι έλα μου ντε , που δεν τα κατάφερα ακόμα!

-Απορώ, γιατί ενώ είμαστε ανίκανοι να κρατήσουμε αυτό που έχουμε, σκούζουμε σαν τις γκαστρωμένες γελάδες, αντί να κάτσουμε να συζητήσουμε το πρόβλημα με τον/την σύντροφο μας.
-Απορώ, γιατί θέλουμε να κρατήσουμε κάποιον που τον αποκαλούμε "μαλάκα" ενώ κάναμε παιδιά μαζί του.
-Απορώ, πως θα ξανακοιμηθούμε με αυτόν τον άνθρωπο που τον ξεφτιλίζουμε, αντί να πιάσουμε το χέρι του και να ρωτήσουμε "τι έγινε"?
Γιατί έγινε? Πως έφτασε και έγινε?
-Απορώ , γιατί δεν τον/ την αγκαλιάσαμε , να κλάψουμε στον ώμο του και να τα βάλουμε κάτω για να βρούμε το χρυσό νήμα της επανασύνδεσης,
-Απορώ, γιατί αγαπάμε τόσο πολύ τον άκρατο εγωισμό μας και τον ηλίθιο εαυτό μας, ώστε να προσπαθούμε να κρατήσουμε κάποιον/α μόνο από βίτσιο και καπρίτσιο.
-Απορώ , που ακόμα δεν κατάλαβαν τα ανεγκέφαλα ανθρώπινα όντα πως "και κανείς κανενός".
-Απορώ τελικά.
Ακόμα......

Και για να γελάσουμε λίγο

Για την Γιωργίτσα που δεν απορεί με τίποτα!!!!!
Για το μόνο που απορεί είναι με ποιαν την κεράτωσε ο "σύζυγος" μετά 25 χρόνια γάμου.
Αλλά δεν έχει τον τρόπο για να το μάθει.
Τουλάχιστον νοιώθω ολοκληρωμένη γυναίκα, που σαν ανακάλυψα το κέρατο που φύτρωσε στο κούτελο μου, έμασα τα υπολείμματα της αξιοπρέπειας μου και....έφυγα



-Ετσι θα σκέφτεσαι φιλενάδα Γ.Μ.!
Η δικιά σας είναι η καλύτερη!
Πρώτη επιλογή η γκόμενα!
Δυο μέτρα γυναίκα!
Εχει γούστο τουλάχιστον ο σύντροφος σου.

Τι να πω εγώ που ήταν μπάζο ...το κεράτωμα μου!
Και μην μου στεναχωριέσαι.
Δεν αξίζει τίποτα ένα κέρατο εκ του μακρόθεν.
Θα έπρεπε να κόψω φλέβες δηλαδή που το είχα μέσα στο σπίτι μου?

Ζω ακόμα μετά από 20 χρόνια.............

16 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Ναι Παναγιώτα μου, και βέβαια ζεις και μάλιστα ζεις καλύτερα. Το θέμα είναι να μην το μάθεις. Άπαξ και το μάθεις, μετά είναι μονόδρομος...
Σε φιλώ!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Παναγιώτα μου, εγώ πάντως προτιμώ τα δικά μου κέρατα...(στην από 7/2/2008 ανάρτησή μου):-)
Σε παρακαλώ μην αμελήσεις, πρέπει να τα δεις...

Χαμογέλα και ζήσε...

Φιλί και Γλαρένιες

Dee Dee είπε...

Ζεις 20 χρονια ενω σε ειχε κερατωσει;;;;

Καλα πως τα καταφερνεις;;; Στην μανα σου το πες; :):)

Καλα το γελαμε τωρα. Δεν το περασα ποτε (τουλαχιστον οχι εις γνωσιν μου!), αλλα φανταζομαι οτι ειναι υγιες ενας πληγωμενος εγωισμος να αντιδρασει και να κλαψει και να νιωσει μειωμενος. Δεν ειμαστε και η μαμα τερεζα (που και σε κεινη να τυχαινε διατηρω τις επιφυλαξεις μου, για την σταση που θα κρατουσε) να κατσουμε να το συζητησουμε μαζι του ,ετσι πολιτισμενα και ψυχραιμα, λες και ηταν ενα μικρο προβληματακι στη δουλεια. Θα γινει κι αυτο στην ωρα του, κουμπια δεν υπαρχουν να τα παταμε και να συμπεριφερομαστε "οπως πρεπει" :) Ερωτευομαστε χωρις λογικη, πληγωνομαστε χωρις λογικη... το καλο ειναι να επαναπροσδιοριζουμε και να κοιταμε μπροστα εν τελει!!!

Φιλακια κοριτσαρα!!!

panagiota είπε...

Μαράκι,
πραγματικά έζησα και ζω πολύ καλύτερα!
Ξεφυγα από την μιζέρια,τα ψέμματα, τους ανούσιους καυγάδες, τις προσβολές, τις υποτιμήσεις και ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ εξασφάλισα την ψυχική ηρεμία του παιδιού μου, που ήταν 5 χρόνων τότε.
Κατι τέτοιες (δικές μας) περιπτώσεις κάνουν πλούσιους τους ψυχίατρους.
Μαρία μου είμαι άτομο που δίνει ευκαιρίες.
Οχι απλά το έμαθα, αλλά έπεσα και πάνω σε ερωτικές περιπτύξεις!
Οπότε ο δρόμος για μένα ήταν χωρίς επιστροφή...
Σε φιλώ ομορφιά μου

panagiota είπε...

Γλαρένια,
άπαιχτο το φυτό-κέρατο!(μπήκα και το είδα)
Σκέτη ομορφιά!
Κι ο τάρανδος στους οποίους οφείλω να ομολογήσω πως έχω ιδιαίτερη αδυναμία λόγω ...συγγένειας κεράτων!
Και χαμογελώ, και ζώ!!!!!!
Αλλοι τα παίξανε!
Ζούσαν χρόνια χωρίς χαμόγελα.
Τώρα ζούνε, μέσα από τον καθρέφτη της αδιάφορης ζωής τους.

Φιλιά και...Νιάουυυυυυυυυυ αγκαλιές!

panagiota είπε...

Χαχαχαααααααααααα
Ζω η άμοιρη,ζω Κατ. μου!
Καλέ τι 20?
22 θα κλείσ στις 12 του Ιούνη!
Τώρα πια και η μάνα μου το έμαθε και ο πατέρας μου και το παιδί μου που κοντεύει να με κάνει γιαγιά!
Ετσι όπως τα λές είναι αλλά μάλλον επειδή εγώ είχα πολλές εμπειρίες επί του θέματος στο τέλος το έπαιζα πολιτισμένη γιατί είχα βαρεθεί 10 χρόνια τα ίδια και τα ίδια "ανάλατα δάκρυα και συγγνώμες".
Φτάνει η κατάσταση σ'ενα σημείο που δέχεσαι την επιφοίτηση του Αγίου Πνέυματος και λές:"Καλέ τι δουλειά έχω εγώ μ'αυτόν? Αφού με κερατώνει, άρα νοιώθει κάτι άλλο πιο δυνατό.Το δικό μας τελείωσε!
Κι ετσι την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, χωρίς την απαξίωση και την προσβολή της γυναικείας προσωπικότητας σου.
Απλά και μετρημένα κουκιά κούκλα μου.
Απλά και μετρημένα...
Μόλις εξαφανιστεί εκείνος ο άμετρος εγωισμός -που μας κάνει να νομίζουμε πως μπορεί να μας ανήκει ολοκληρωτικά ένα ανθρώπινο ον -όλα είναι εύκολα για να δρομολογηθούν σε καινούριες βάσεις με νέα όνειρα...

Κούκλα μου, σου εύχομαι να μην το ζήσεις ποτέ κάτι τέτοιο!!!!!!!
Η αν έστω ξώφαλτσα το "περάσεις" κράτα αξιοπρέπεια......
Προσωπικά συχαίνομαι "το Κατιναριό" στο εν λόγω θέμα(ως παθούσα το απέφυγα μετά βδελυγμίας)
Φιλιααααααααααααααα

Αθανασία είπε...

Ααααα καλή μου Παναγιωτίτσα!αααα καλέ τι θέμα είναι αυτό που έπιασες!....άστο γιατί πονάει πολύυυ το γμμένο το κέρατο!άουτσ!καλή μου ήρθα να σου πώ,ότι απόδώ και πέρα θα με βρίσκεις εδώ-www.mikriahtida.wordpress.com έτσι;;;έλα μου φιλάκια καλή μου...

Dee Dee είπε...

Παναγιωτα μου

εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια μπορω να πω :):):)

Υποθετω οτι απο αυτον δεν θα ζητουσα τιποτα. Οχι απο αξιοπρεπεια, αλλα απο απελπισια, απο απογοητευση. Αλλα μονη μου και με τους δικους μου ανθρωπους θα εκλαιγα και θα χτυπιομουν. Μακρυα απο μας, αλλα ΑΝ συμβει, ευχομαι να βρω τη δυναμη να φυγω νωρις! :)

Φιλακια κοριτσαρα!!!

Heliotypon είπε...

Λοιπόν, η εξήγηση είναι απλή. Ο έρωτας κι όλα τα συμπαρομαρτούντα φρου-φρου, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μέρος του μηχανισμού και της διαδικασίας της αναπαραγωγής. ΑΦΟΥ η αναπαραγωγή εκπληρωθεί, το ενδιαφέρον για τον άλλον, λίγο ή πολύ, υποχωρεί, μέχρι και τέλειας αδιαφορίας ή ακόμη και αρνητικών συναισθημάτων (συχνότατα). Τώρα, το να ψάχνεις γιατί το έκανε κι αν μπορούσε να κάνει διαφορετικά ή να στο πει και να βρείτε μαζί τη λύση στο πρόβλημα, νομίζω είναι ψύλοι στ' άχυρα. Ο άλλος νοιώθει ότι θέλει ποικιλία στην σεξουαλική του ζωή, ότι θέλει να εξερευνήσει κι άλλα "χωράφια", να νοιώσει ότι είναι ακόμη επιθυμητός, να διανθήσει την ερωτική του ζωή με νέες αντιδράσεις, τρόπους και πρόσωπα. Και συμβαίνει και στα δύο φύλα, όλο και περισσότερο στις γυναίκες. Και το θεωρώ φυσικό και αποδεκτό.
Προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση για την τέτοια δραστηριότητα της συντρόφου μου. Και το χαίρομαι όταν ξέρω ότι ευχαριστήθηκε. ('Οταν αγαπάς χαίρεσαι για την ευχαρίστηση του άλλου).

Μήπως θα ήταν καλό να το δούμε και από μιά άλλη σκοπιά το θέμα;

Άστρια είπε...

Αυθόρμητη, αυθεντική, αυτή είσαι πάντα Παναγιώτα!
Σε θαυμάζω για όσα και όπως μπορείς να τα λες:)Απορώ πάντως που απορείς!!

Χειρότερος νομίζω δεν είναι αυτός/η που απατά αλλά αυτός/η που τον/την κάνει να απσατήσει ή συναινεί σ' αυτό, ενώ ξέρει ότι βρίσκεται με άλλον/η.

Υγεία, αξιοπρέπεια και νάναι καλά τα παιδιά!!!
Φιλάκια πολλά στον Βορρά κι από εδώ:)))

Leviathan είπε...

kai ego aporo gia ola auta mazi sou ! kalispera kai kali evdomada!! :)

panagiota είπε...

@-Αθανασία
Η πρώτη φορά είναι η δύσκολη!!!
Μετά επέρχεται κάτι σαν ανοσία (για μένα μιλάω βέβαια).
Θα περνώ να σε βλέπω καλή μου, από άλλη χώρα πια.
Φιλιά πολλά.

panagiota είπε...

@-Κατ μου
Μην το σκέφτεσαι, για τα "δύσκολα" έχουμε μεγάλα αποθέματα αντοχής εμείς οι άνθρωποι που ούτε τα φανταζόμαστε...
Καλημερούδια και φιλούδια κούκλα

panagiota είπε...

@- Heliotypon
Ειλικρινά σε χαίρομαι που κατάφερες να απλοποιήσεις τα πράγματα, οπότε να μπορείς έτσι να αποφεύγεις και όλα τα "κακά" παρελκόμενα μιας απιστίας!
Αλλά θα πω πάλι πως όλα είναι υποκειμενικά.
Τώρα, το να χαίρομαι αν ξενοπηδάει ο άνδρας μου επειδή τον "αγαπώ",ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω...

panagiota είπε...

@-Αστεράκι

Αστα να πάνε είναι το όλο θέμα.Μεγάλη ανάλυση...
Σε κάτι τέτοια "τρίγωνα" πιστεύω πως όλοι έχουν μερτικό ευθύνης (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου)
Φιλιά από τον Βορρά που μεθαυριο θα γίνει βορειότερος.

panagiota είπε...

@- Λεβ μου

Μάλλον με την απορία θα μείνουμε φίλε μου!

Φιλιά...