..κιτρινες πινελιες σε πρασινο φοντο...

Σημερα εχει γενεθλια η Τασια.Πηρε ωρες απο τα 80.
Το Μαρουλι και ο αγαπημενος της Βαγγελης ετοιμασαν την μικρη μας γιορτη. Την παρατηρω καθως τρωει πουρε και σαλατα με το αριστερο χερι,το δεξι της τρεμει,ειναι σχεδον αχρηστο.
Ειναι ακομα ψηλη γυναικα και μονο με λιγα,πολυ λιγα ασπρα μαλλια.Διατηρει ακομα την αρχοντια των γονιδιων απο Σμυρνη και Πολη.
Εφαγε το φαγακι της,ηπιε και ενα ποτηρι μπυρα(που παντα την εζαλιζε) μας εσβυσε και κερακι και δοκιμασε την τουρτα απο βατομουρο.
Ο δασκαλος ειναι λαλιστατος -οπως παντα-οσο χανει την ακοη του,τοσο θυμαται καλυτερα.Ατελειωτες αναμνησεις,χιλιοειπωμενες ιστοριες.Η Τασια δεν ελεγε απο παντα πολλα πολλα.
Αντιφωνουν ,ως συνηθως για τον εμφυλιο(διαφορετικα μετρα και σταθμα)...κι αναβω τσιγαρο γιατι ξερω τις επομενες λεξεις...
Τασια:οταν εγω εγραφα στους τοιχους στην κατοχη,εσυ τι εκανες?
Δασκαλος:Παραδοξως δεν ειπε τιποτα....Περιεργο γι αυτον...απλα χαμογελουσε
Τασια:Αχχχ...χαρισες και το πιστολι που ειχα ενθυμιο απο τον αδελφο μου στον συναδελφο σου(μεχρι το 1959 τον επαιρνε ο στρατος οποτε τον χρειζοταν τον κρυπτογραφο-δασκαλο.Το οπλο το χαρισε στον Γρηγορη τον Αυξεντιου που εδωσε την ψυχη του για την Κυπρο χωρις να μπορεσει να τηρησει την υποσχεση του,να βαφτησει την μικρη-Νουλη).
Ο δασκαλος χαμογελαει ακομα κι εκεινη συνεχιζει...Οταν το καθαριζα και το λαδωνα κι εβαζα την δεσμιδα-10 συν 1 στην θαλαμη-ανοιξα τραγουδι στον γαμο του Τασου και καλαηδουσε σαν καναρινι,κι ο αδερφος εβγαλε τις δεσμιδες απο το παλτο του κι ειπε:κανε το κεφι σου Τασιω....
...Σηκωσε το χερι που ετρεμε και το εφερε στα ματια της....
....Ξαναψα τσιγαρο...
...Ο δασκαλος εβαλε το χερι στους ωμους της και την κοιταξε...χαμογελουσε παλι...
....εκεινη γυρισε και με το τρεμαμενο χερι της αγγιξε το μαραμενο μαγουλο του...
Κι ειδα σ' εκεινα τα πρωην πρασινα ματια της-θολα τωρα απο τον καταρακτη-να λαμπυριζουν οι κιτρινες πιτσιλιες....
Ετσι εκδηλωνε παντα την αγαπη η Τασια ...
...μεσα απο τα χρωματα των ματιων της....


Ο έρωτας μετά τα 80...