αισθησεις και αισθηματα....-1-

...'κεινον τον παγωμενο χειμωνα που περασα τα σκοταδια της φυλακης μου για να ξαναυπαρξω σ'αυτον τον αγνωστο γλυκοπικρο κοσμο δεν ειχα και πολλα πραγματα να κανω.Τεμπελιαζα στα δαντελοφτιαγμενα-απο την Μαρικα-μαξιλαροσεντονα κι οταν σκυλοβαριομουν την μοναξια,αρχιζα τις αριες,ωσαν αλλη Καλλας μεχρι να μετακομισω στα στρουμπουλα μπρατσα της Τασιας η στα τραχια,απο τις δουλειες χερια της Διαλεχτης.Κουσουρι το'χε να με κουναει πανω-κατω περα-δωθε αυτη η γυναικα, ωσπου με ζαβλακωνε και με εριχνε ξανα για υπνο.
Μια θολη εικονα ηταν τα συμβαντα που συνταυτιζονταν με το Φως.Σκιες μεσα στις σκιες και δεν εβγαζα ακρη,Παρατησα την προσπαθεια και συνταξιδεψα με τα αυτια και την μυτη μου.Εγιναν η καλυτερη παρεα μου.Η συντροφια στην γηινη μοναξια μου....
Ακουγα καλα εκεινες τις χιονισμενες μερες κι αρχισα να οσφριζομαι ακομα καλυτερα.
Οι ηχοι του σπιτιου ηταν πια γνωριμοι.
Η Τασια να πηγαινοερχεται,να γλυκομουρμουραει και να !!!!οταν ελεγε.Ηρθα στο καλο μου,ηρθα στο μικρο μου,ηξερα οτι μετα ειχε τραγουδια και μυρωδια απο πρασινο σαπουνι ,και βυθισμα σε κατι ζεστο που μου θυμιζε κατι, απο 'κεινα τα παλια σκοταδια της φυλακης μου αλλα ποτε δεν μπορεσα να του δωσω ονομα.Ηθελα ομως παντα να βυθιζομαι σ'αυτοΜια γλυκεια τυρρανια ηταν...αφορητα γλυκεια,γεματη απο συγκεχυμενες αναμνησεις....
Η Διαλεχτη με την στεντορεια φωνη της να μαλλωνει τους παραγιους γιατι αργησαν να φερουν το γαλα.
Η Φροσω παντα να παρακαλαει να την βαλουν στο σπιτι.
Κι αλλοι ηχοι,κι αλλοι...εχωνα με απογνωση το δαχτυλο μου στο στομα και πασχιζα να τους δωσω ονοματα,
Κι αλλο,κι αλλο,αλλο κατι καινουριο...στριφογυριζα στα σεντονια μου,παλευα να βρω ονομα,δεν μπορουσα ....δεν μπορουσα....και μ'επαιρνε το παραπονο και η στεναχωρια...και ναααααα το κλαμααααααααα...Αλαφιασμενη ερχοταν η Τασια..Αχ!!!τι επαθε?...Τιποτα-της ελεγε η Διαλεχτη-Ψαχνει να βρει την θεση της στο"εδω"που την εφερες.Η Τασια την κοιταζε με ολανοιχτα τα πρασινα ματια της...Ηταν ψιλα γραμματα γι αυτην τα νοηματα των λεξεων της Διαλεχτης.

Η Τασια γεννησε τον ιδιο καιρο με τις προβατινες του μπαρμπα-Παρασχου.
Γεννουσαν κι αυτες ξαπλωμενες πανω στο αχυρο το ανακατωμενο με κοπρια και λασπη.Κατι ασημομαυρες λερωμενες μπαλες με καταμαυρα αθωα ματια,δημιουργουσαν ΖΩΗ.
Πολλα γιδοπροβατα ειχε ο μπαρμπας.Σκαρφαλωμενα ηταν τα μαντρια στην βουνοπλαγια ,λιγα μετρα απο το κονακι του.
Απο'κει ερχοταν οι γνωριμοι ηχοι που ειχα συντροφια στα σκοταδια της φυλακης μου.
Τωρα ομως ακουγα και τα αγκομαχητα τον τσομπανηδων μεσα στην λαιλαπα του χιονιου.
Και να ...η φωνη του μπαρμπα γεματη αγωνια:Αντε ωρε ζαγαρια...ξεδιπλωστε τα ποδια,...σιγα σιγα να βγει το κεφαλι...θα το χασουμε το ζωντανο...αφηστε το σ'εμενα....τραβατε στην ακρη ωρε αχρηστοι....Δεν ξερω τι εκανε ο μπαρμπας,ηταν κι εκεινος ο αερας που οσο και να εστηνα αυτι δεν μπορουσα να ακουσω οσα ηθελα....αλλα ΑΚΟΥΣΑ, ενα μακροσυρτο,γεματο ανακουφιση Μπεεεεεεεε..που συναγωνιζονταν το ουρλιαχτο του ανεμου και μετα.....ενα Μεεεεεε!!!!Κι εκεινο ηρθε,ηθελε δεν ηθελε εδω στον "βορηα που τ'αρνακια παγωνει"...Ενταξει λεβεντες μου,παμε και παραπισω να δουμε τι γινεται με τις πρωταρες...
Με ψιλοεπερνε ο υπνος οταν μου εφερε ο ανεμος αυτες τις λεξεις στο αυτι.
Αργα ηταν....νυχτα πια...Μαυρη και χωρις αστρα....και το χιονι εξακολουθουσε να πεφτει.....
Η Τασια κοιμοταν διπλα μου στο διπλο της κρεβατι,καιξαφνου μυρισα!!!!! η Διαλεχτη εβαλε τον καβουρμα και τα κοψιδια στη σχαρα για τον Παρασχο και τους παραγιους.Κι εφυγε ο υπνος.....
Η πορτα ανοιξε και μαζι με τον μπαρμπα μπηκε χιονι και ανεμος...και κατι αλλο....μια αισθηση απωλειας,κατι που με εκανε να θελω να ουρλιαξω.Πιπιλισα το δαχτυλο μου για να παρηγορηθω αλλα ,γιατρεια δεν βρηκα...Εβαλα τις στριγγλιες ξυπνησα την Τασια,ηρθε η Διαλεχτη -Της ειπε θα το παρω εγω,κοιμησου-και με μετακομοισε στην μυρωδατη ζεστη της κουζινα (Πολυ αργοτερα εμαθα πως η Τασια ειχε αναιμια και βρογχοκηλη-ετσι ελεγαν τοτε τα κολπα της θυροξινης,γι αυτο την φυγαδεψε στα χειμαδια ο δασκαλος...Καθαρο αερα -ελεγε ο γιατρος)...
Αχχχχ.τι ευτυχια ηταν εκεινη!!!!Οι ηχοι και οι μυρωδιες απο την Διαλεχτη,οι παραγιοι που με σηκωσαν απο την βαριεστημαρα μου,Αυτο ειναι-σκεφτηκα-εδω θα μεινω,δεν παω πουθενα.
Ηρθε και ο μπαρμπας,αφου πλυθηκε,κι εβγαλε τα κοψιδια απο την φωτια.:τρωτε ωρε ,ειπε..τα χασαμε τα πρωταρουδια τωρα,τι να κανουμε?Φταιει κι αυτος ο παλιοκαιρος, μια πρωταρα και τεσσερα κακοτυχα ηταν..
-Κατσε Διαλεχτη να ξεκουραστεις θα φερω εγω κρασι απ'το κατωι-
Γυρισε απο την αποθηκη της αυλης και τιναξε το χιονι απο πανω του..
-Για να δω κι αυτο το ζαγαρ'ειπε...
-Μεγαλωνει σαν τις αμναδες κι αυτο....
Με σηκωσε απο το ξυλοκρεβατο μου παρ'ολες τις αντιρρησεις της Διαλέχτης.
Με ξεφασκιωσε ,και με μυρισε απο το κεφαλι μεχρι τα νυχια,,,
-Περιεργο τουτο το ζαγαρ'ωρε Διαλεχτη ειπε:Τι εκανε τελικα ο κυρ-δασκαλος?προβατο η λυκο?
Μ'εβαλε στο τριχωτο του στηθος ...ακουσα την Διαλεχτη να φωναζει:βαλε το μωρο στο κρεβατι του....
ακουσα τον μπαρμπα να μου λεει:Εισαι σαν τις προβατινες μου εσυ,αντεχεις σε ολους τους βορηαδες....
Εκλεισα τα ματια και μυρισα το αρωμα της απωλειας...Το αρωμα της φυγης απο το "φως"στο οποιο ηρθα.
Στην αγκαλια του κοιμηθηκα...και ειδα το ονειρο...Εφευγε....για ενα αλλο Φως εφευγε,περνωντας απο το σκοταδι...Καποιος του απλωνε το χερι,φωτιες τριγυρω,και πολυ μακρια η¨πορτα".Ο μπαρμπας προχωρησε..αφοβος ηταν παντα.Επιασε το χερι του"υπεροχου"και ντυθηκε τα γαλαζια χρωματα του.Γυρισε και με κοιταξε.-Δεν θα χαθουμε μου ειπε,η θα ερθεις,η θα ερθω.Παντα μετα το σκοταδι υπαρχει το Φως......

"πεθανε ησυχα μετα απο χρονια,γυρω στα 90.Οπως καθε βραδυ,τιμαρεψε τα γιδοπροβατα του,σφαλησε τα μαντρια και τραβηξε για το κονακι του.πλυθηκε,εφαγε τα πεντανοστιμα μαγειρεματα της Διαλεχτης,ηπιε το κρασι του και πηγε για υπνο.
Κοιμηθηκε για παντα.Τον βρηκε η Διαλεχτη"κοιμισμενο"το επομενο πρωι..
Αλλα αυτα εγιναν πολλα χρονια αργοτερα..

Κι'αρχισαν πια οι μυρωδιες να δινουν ονοματα στους ηχους μου.......
Αλλα πρωτα επρεπε να ερθει η Ανοιξη....
...και ηρθε!!

-Συνεχίζεται...