Σ'αγαπω...μ'αγαπας!!!!

Δεν θα σας γραψω για την Ανοιξη που εμελλε να ερθει οταν ειχα κεφια....οχι ακομα...
Σημερα θα ξαναθυμηθω την¨αγαπημενη μου"..Που΄χε τα ματια με τα ουρανια χρωματα και την διαισθηση των μακρυνων προγονων της που ζουνε ακομα μεσα στους παναρχαιους θρυλους του Σιαμ της Κινας και της Μπουρμα και επισης, μεσα στην κλειστη κοινωνια των Θιβετιανων ιερεων....

Σοφιας,πιστεως,αγαπης και ελπιδας....

Η Σονια γιορταζε....
Στην μικρη μας παρεα η Νινα εσερνε ραθυμα την κοιλια της και ωρμουσε σε οποια ποδια εβλεπε να κινουνται
Αθλιος χαρακτηρας η Νινα.Μια καλλονη Σιαμαια πριγκηπισσα γεματη κακοριζικια.Το εντελως αντιθετο απο τον προηγουμενο γατο της Σονιας-τον Νινο-που πληρωσε τον ερωτικο του οιστρο με την ζωη του.Ενας "γρηγορος οδηγος"ηταν ο δραστης.

4 και κατι το πρωι αποφασισαμε να παμε στα σπιτια μας,μετα απο μεγαλη κρασοκατανυξη.Μεχρι κι εκεινη η κρετοπιτα τραγουδουσε στο στομαχι μου....
Πηγα να παρω την τσαντα μου απο την κρεββατοκαμαρα και αναβωντας το φως ειδα την Νινα να με κοιταει με υφος 100 δημιων,διπλα της το ασπρο σεντονι ειχε αιματα.Ενα ααααααααα αχνοψιθυρησα κι εμφανιστηκε η Σονια.-γενναει,ηρθε η ωρα της.-ειπε.Η Νινα καπνος,εξαφανιστηκε.Και 'κει πανω στο ασπρο σεντονι κατι αλλο ασπρο, επαλλε.Απλωσα το χερι και το επιασα.Τοσο δα ηταν.Μιση παλαμη....Σαν ενα κομματακι απο βαμβακι...
Κουρνιασε στα δαχτυλα μου,εκανε εισβολη στην καρδια μου και....μπηκε στην ζωη μου ....Η μαλλον στην ζωη μας.Η Μαριω μου την βαφτισε Λουλα οταν την εφερα σπιτι μεσα σ'ενα χαρτοκουτο μετα απο 1 μηνα.Εκλαιγε σ'ολη την διαδρομη,εκλαιγε κρυμενο κατω απο το κρεβατι της Μαριως ολο το βραδυ και σπαραζε η ψυχη μου..
Την αλλη μερα μπηκε στην λεκανη που της ετοιμασα,ανακουφιστηκα εκατσε στην αμμο κι επιασε παλι το μοιρολοι....Τι στο καλο της ελειπε? Η Νινα που ξαποστειλε(Δεν μαθαμε ποτε πως?απλα ελειπαν ανα ενα,τα πρωινα)τα 2 γατια-το αλλο το φυγαδευσαμε αρον-αρον στον αδελφο της Σονιας.
Πηγα και το πηρα απο την λεκανη και με κοιταξε μ'εκεινα τα χαντρενια γαλανα ματακια...και τσουπ,μπηκε στη τσεπη της ρομπας μου...Ενα ασπρο μπαλακι ηταν ακομα,σαν μια χουφτα απο καθαρο χιονι,,,
,,,κι εκει μεγαλωσε,μεχρι που δεν χωραγε αλλο πια!!!!ελυωσε απο το καθημερινο φορεμα η ρομπα αλλα το"βαμβακακι" ειχε μεγαλωσει ...και μεγαλωνε...

Γκλαμοροζα και πανεμορφη η αυτοκρατειρα μου.Ματια που εσταζαν τα χρωματα της θαλασσας,Υπερηφανη,πεντακαθαρη,απομακρη και συγχρονως συναισθηματικη...μα πανω απ'ολα ενορατικη.Ενοιωθε την ψυχικη ποιοτητα των ανθρωπων που εμπαιναν στο σπιτι,ειχε αλαθητο ενστικτο.Το διαπιστωσα στην πορεια μεσα απο ανθρωπους που τους απευφεγε συστηματικα.Αποδειχτηκαν αχρηστοι και επιβλαβεις.Δεν εβγαζε νυχια δεν εμπηγε δοντια.Απλα αφηνε ενα μακροσυρτο νιαρουρητο και εξαφανιζοταν...

Ταξειδιαρα πρωτη.Στο αυτοκινητο καθοταν στο πισω τζαμι σαν τα ζωακια που πουλαν οι πλανοδιοι,αλλα αυτη ηταν ενα αιλουροειδες 7+μισο κιλα γεματο χαρη και ναζι.
Σε ταξειδια στο εξωτερικο την πηρα μαζι μου.Στην αγκαλια μου καθοταν μεσα στο αεροπλανο,δεν ηθελε στο βαλιτσακι.Σκαρφαλωμενη στον ωμο μου να ξεροκαταπινει απο την υψηλη πιεση,χωρις να πανικοβαλεται,χωρις να αγριευει.Ενα μικρο παραπονο εβγαζε με κοφτες φωνουλες μεχρι να της βρεξω το στομα με την χαρτοπετσετα. Και στο περιπτερο οταν πηγαινα για τσιγαρα,στον ωμο την ειχα σα να ηταν παπαγαλος...Κι εγω ωσαν αλλος Ροβισωνας,της εκανα την βραδυνη της βολτα μεχρι αυτη να γατζωθει κατω απο τον ωμο μου(ηταν το σημαδι πως ηθελε να γυρισει στο σπιτι πια).

Κι οταν περασαν τα χρονια κι'επεσα στα μαυρα φεγγαρια των καιρων της εσωτερικης μου αναζητησης,κι ενος ερωτα που εζησε μεσα στην θυελλα,επεζησε στον Περσικο και στην Γιουγκοσλαυια,και πριν τον εκτελεσουν για τα"κακως κοινωνικα κειμενα, τον αφησα να μαραινεται εκει,στην μακρινη Κυπρο,παιρνοντας τον δρομο της ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΥΓΗΣ για την μοναξια μου.Με το τηλ βγαλμενο απο την μπριζα,κι ισα που να κανω τα καθημερινα επαγγελματικα μου,ηταν σε υπερδιεγερση ολη την ημερα η αυτοκρατειρα μου,ετρεχε σαν το σκυλι απο πισω μου.Εγλυψε πολλα δακρυα εκεινες τις αθλιες νυχτες, πασχιζονταςνα με κανει να βρω τον δρομο για το κρεβατι.Αναρωτιεμαι ακομα πως με αναγνωριζε μεσα απο τις αναθυμιασεις του αλκοολ και του τσιγαρου που ποτιζαν το σωμα μου και ερρεαν μεσα στις φλεβες μου. Ουρλιαζε στο μπαλκονι της κουζινας οταν εφευγα και εκανε μαου-μαου οταν ακουγε το αυτοκινητο μου να ερχεται(ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΤΟΝ ΗΧΟ)κι αυτο μου το ειπε η απεναντι γετονισσα-φιλη.(φοβοταν?ενοιωθε την αυτοκαταστροφη μου????)

Κι οταν πια καταφερα να μασω την στραπατσαρισμενη ζωη μου και κολλησα τα κοματια μου,σταθηκα στα ποδια μου κι αφησα το παρελθον να γινει μια γλυκοπικρη θολη αναμνηση.Τοτε θυμηθηκα πως η Λουλα επρεπε να ξαναδει τον αγαπημενο της Ροκυ.
Πολλαπλες οι συνευρεσεις με τον Ροκυ αλλα στα 7 χρονια της δεν ειδα ζωντανες βαμβακενιες μπαλιτσες.
Εκεινη την χρονια ειδα και αυτο το θαυμα.Πανω στο κρεβατι μου μεσα στα χερια μου,με την Μαριω να μετραμε ανασες!!!!(την μια την εχω εδω,στα ποδια μου τωρα,(μεγαλωσε κι αυτη)η αλλη πηγε σε πολυ καλα χερια).
Κι ολα ειχαν παρει τον δρομο τους,κι ολοι ειμασταν ευτυχισμενοι μεχρι τον Μαιο του 2006....

...συνεχιζεται....