αισθησεις και αισθηματα...-3-

...Τρωγομουν με τα ρουχα μου και το ματι μου ειχε αγριεψει καθως σκεφτομουν πως η Τασια και η Διαλεχτη μου εκρυβαν την κυρα-ΠΡΟΣΜΟΝΗ.!!

Στριφογυριζα στο κρεββατι μου,ενοιωθα μια αδυναμια και δεν ειχα ορεξη να στηνω πια αυτι,ουτε να μυριζω καινουρια αρωματα.
Ουτε διαθεση για να στριγγλιζω ειχα πια....ηθελα να κλαψω αλλα μια γλυκεια εξαντληση με εγερνε για τον υπνο.Κατι αλλαζε μεσα μου εκεινο το διαστημα.
Κατι με καλουσε στα παλια μου γνωριμα σκοταδια.Μια θυελλα μαινοταν στο στομαχι μου και ανεβαινε μεχρι τον στεγνο μου ουρανισκο σαν να ηθελε να με κομματιασει.Προσπαθουσα να πιπιλισω το δαχτυλο μου και μ'επαιρνε ο υπνος μεσα σε μαυρους,χωρις εξοδο διαφυγης δρομους,και ζοφερα δυσδιακριτα γεματα οδυνη ονειρα...

-Δεν το βλεπω να εχει κεφια εδω και μερες,ειπε η Διαλεχτη,αδυνατησε κι'ολας και ειναι
ανορεχτο.Να του κανω κανα τραχανα να δυναμωσει λιγο?
-Οχι,οχι,ειπε η Τασια,δεν εχει πυρετο ,της εβαλα θερμομετρο,κι αλλωστε ειναι μωρο ακομα για τραχαναδες.Το γαλα ειναι αρκετο.
Η Διαλεχτη κατι μουρμουρησε,την κοιταξε λοξα και θυμωμενα και εφυγε..
Η Τασια βαλθηκε να με μπανιαρισει και να με θηλασει...

Μετα απο κανα-δυο μερες,μολις εφεξε ο ηλιος,με ξυπνησε απο τον ληθαργο μου μια φωνη που ηχησε σε ολο το κονακι:Τασιααααα,Διαλεχτηηηηη...ηρθααααα!!!!!
Η κυρα-Προσμονη ειναι,σκεφτηκα,αλλα δεν ειχα το κουραγιο ουτε φωνη να βγαλω.Εγειρα στο μαξιλαρι και δεν κουνιομουν για να καταλαγιασω την θυελλα της κοιλιας μου που βαλθηκε να με εξοντωσει για μια ακομα φορα.

Δυο χερια με σηκωσαν.Μια απαισια μυρωδια με εβγαλε απο τον ληθαργο.
Μυριζε καβαλινες,ταγγισμενο λαδι,αλυσιβα που ετριβαν τα πατωματα και κουτσουλισμενο απλυτο κοτετσι.
Και ξαφνικα κατι τσιμπουσε δυνατα το μαγουλο μου...Αχχχ,τι απαισια αισθηση αφης ηταν εκεινη?και εξακολουθουσε να με τσιμπαει το ακαρδο αυτο μαραφετι..
Παρ'ολο το χαλι μου εβαλα τις τσιριδες.
-Την τσιμπαει το μουστακι σου Κωστα,ειπε η Τασια...
-Δεν ξερω τι της κανει το μουστακι μου,αλλα βλεπω ο,τι κατι δεν παει καλα με τουτο.Δεν πηρε τ'απανω του απο την τελευταια φορα που το ειδα πριν ενα μηνα.
-Αμ,καλα τα'λεγα εγω,ειπε η Διαλεχτη.
Η Τασια πηγε κατι να πει αλλα ο δασκαλος την εκοψε μ'ενα νευμα του χεριου.
-Διαλεχτη πες στον μπαρμπα να ζεψει την βόιδαμαξα.Θα κατεβουμε στο κεφαλοχωρι στον γιατρο.
Τι ειναι παλι τουτος ο γιατρος-σκεφτηκα-Λες να ειναι σαν την μαμή που μου εδωσε την μπατσουλα?Ωχ!!παλι πονο προβλεπω...

Ως να ετοιμαστει η αμαξα η Διαλεχτη με εντυνε και μουρμουραγε θυμωμενη(Εμ βεβαια κανεις δεν ακουει την Διαλεχτη,αμορφωτη ειναι.Να τωρα να τρεχουμε στον γιατρο.)

Στην αγκαλια του δασκαλου εκανα το πρωτο μου"ταξειδι".Μεσα απο την ομιχλη της ανημποριας μου ειδα την Ανοιξη να γεννοβολαει.Η μανα-γη αγκαλιασε τα παιδια της ομορφης κορης της και μοιρασε απλωχερα τα δωρα της στο καθε ενα!!

Στα χερια του δασκαλου αναρριγησα και θελησα να φυγω απο τα σκοτεινα μου ονειρα που με οδηγουσαν ξανα στην αναστρη νυχτα της φυλακης μου και μου στερουσαν λιγο-λιγο το φως αυτου του κοσμου που εμελλε να ταξειδεψω...

Αφεθηκα στην πικρη μου μοιρα και τοτε ειδα,τους γιους της Ανοιξης.Ηρθαν και με σηκωσαν στα φτερα τους,γελουσαν και αγκαλιαζονταν μεταξυ τους λουσμενοι απο την μαγικη χρυσοσκονη της μανας-γης.
Πεταξα μαζι τους σε λιβαδια ντυμενα με χρωματα.Πρασινα χαλια κεντημενα με τις κλωστες της ιριδας.Λοφοπλαγιες ν'αστραποβολουν απο τις αχτιδες του Απριλιατικου ηλιου.Συννεφα να ταξιδευουν μαζι μας,σε μυριες του γαλαζιου αποχρωσεις.Πουλια να υμνουν τον Πλαστη με το τραγουδι τους.Λουλουδια να ανθιζουν μεσα μεσα σε μια εκρηξη δημιουργιας γητευοντας το φασμα της αταξιας των χρωματων!!
Αλλοι κοσμοι,αλλα πλασματα.....δρομοι κλειστοι ανοιξαν,εσπασαν οι κλειδωμενες πορτες και μια ικεσια ακουγοταν απο τα διαλυμενα κομματια των διαμαντενιων κλειδιων..
Απο εδω, απο εδω ελα...ελα...ελα...
Γελια,κραυγες και ψιθυροι!!!Με φωναζαν..με καλουσαν..με ηθελαν!!
Εφευγα....
Που πηγαινα αραγε παλι???
Με πηρε το παραπονο της μοναχικης μου αναζητησης και εκλεισα τα ματια προσπαθωντας να βρω τον πιο ανωνυδο δρομο για την τελικη φυγη μου απο αυτο το Φως,οταν ενα ξανθομαλλο κεφαλι επιασε τα χερια μου και μου χαμογελασε....
Μια ζεστη ανασα με τυλιξε με το αγγιγμα του.
Αφεθηκα στην αγαλλιαση της επαφης του....
Δεν ηξερα τοτε τι και ποιος ηταν...
Πολυ αργοτερα εμαθα για τον "υπεροχο"!!

-Δεν θα τους ακολουθησεις,δεν ηρθε ακομα η ωρα,μην τους ακους,θα μεινεις πολυ καιρο ακομα-ειπε-φροντισε να μαθεις για ποιον λογο ηρθες εδω.Οταν θα ερθει η ωρα για το αλλο σου ταξειδι σου υποσχομαι πως ΕΓΩ θα ειμαι ο οδηγος σου ,εγω θα σε περασω απο τις πορτες και θα ενωσω παλι τα διαμαντενια κλειδια για να κανεις εσυ την επιλογη της πορτας που θα θελεις να ανοιξει και να βρεις "τον δρομο για το Φως".Εχε μου εμπιστοσυνη....

Χαμογελασα με το φαφουτικο στομα μου στον ξανθομαλλο και στον δασκαλο που με κοιταζε(γιατι με κοιταζε αραγε ετσι?περιεργο ηταν το βλεμμα του?)
Ακομα και την απαισια μυρωδια του ξεχασα....
Το μπριολ που εβαζε στα μαλλια του ηταν και εξακολουθησε να το βαζει για πολλα χρονια...
Αλλωστε τωρα υπηρχαν καινουριες,αγνωστες,υπεροχες μυρωδιες.Ολος ο καμπος μοσχοβολουσε αρωματα.....Μια ευδαιμονια με τυλιγε...

Εβλεπα,ακουγα,μυριζα,καταλαβαινα τα αγγιγματα της σαρκας...ομως κατι ελειπε.Κατι ακομα μου ελειπε να νοιωσω..
Εκλεισα τα ματια πριν παραδοθω στην γνωστη,ζεστη αγκαλια της Μανας...

-Πιο γρηγορα μπαρμπα-Παρασχο,ακουσα τον δασκαλο να λεει.
Ειχαμε φτασει στον προορισμο μας!!

>>Εκεινα τα χρονια οι γιατροι ηταν λιγοι και πιστοι στο Ιπποκρατη.Δεν χρειαζοταν τηλεφωνικο ραντεβου.Χτυπουσες την πορτα τους οποια ωρα και να ηταν.Αμα δεν ειχες και λεφτα τους πληρωνες οταν θα γινοταν η συγκομιδη της σοδειάς ή οταν θα γεννουσαν τα ζωντανα.Το ιατρειο τους ηταν μεσα στο σπιτι.Σε κερνουσαν και γλυκο του κουταλιου!!
Ο εν λογω ηταν και φιλος του πατερα μου(με την κορη του τελειωσαμε μαζι το δημοτικο.Αξιο τέκνο του πατερα της η Μαιρούλα ακολουθησε επιτυχως τα χναρια του)<<

-Τι εχουμε δασκαλε πρωι-πρωι?
-Εσυ θα μας πεις γιατρε τι εχουμε.
-Τασια εσυ τι λες?
-Δεν ξερω γιατρε,απλα αρχισε να χανει βαρος και ολο κοιμαται και βογγαει στο κρεββατι της.
-Καλα,γδυστο τωρα..
Αφου με τσιτσιδωσε με βουτηξε σαν κοτοπουλο,απο τα ποδια και μ'εβαλε σ'ενα περιεργο μικρο κρεββατακι.Μετα με ξαναβουτηξε και μ'εδωσε σ'εκεινη.
-Θηλασε το τωρα Τασια,ειπε.
Μ'εχωσε στο βυζι της και το μονο που αισθανομουν ηταν η ζεστη της αγκαλια κι εκεινο το ατακτο νταπ-ντουπ που ακουγα απ'την καρδια της.
Κοντευα να ξανακοιμηθω οταν με ξαναβαλε στο "κρεβατακι".Ασε που κρυωνα κι'ολας,και αρχισα να αισθανομαι περιεργα ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ για τους γιατρους.
Αποστροφη και απομακρυνση.Αυτο αισθανομουν..

-Τασια,το μωρο σου δεν εχει τιποτα.Απλα υποσιτιζεται.Οταν το ξαναζυγισα φαγωμενο ειχε παρει μονο 20 gr.Δεν εχεις αρκετο γαλα πια...
Η Τασια αρχισε να κλαιει....
-Ελα,της ειπε,μην κλαις θα διορθωθουν ολα,περιμενε..
Μπηκε στην εσωτερικη πορτα για το σπιτι του και εφερε ενα μπιμπερο γεματο με γαλα εβαπορε.
-Ταισε το τωρα,ειπε.

Αχχχχ!!!!!τι ευδαιμονια ηταν εκεινη!!!Καταλαγιασε η θυελλα της κοιλιας μου,ανοιξε το ματι μου και αρχισα να ξεχωριζω και αυτο το κατι που ελειπε...
Αφεθηκα στο ηδονικο μονοπατι της γευσης και αρχισα να τον αγαπαω αυτον τον γιατρο.Αρχισα να τα αγαπαω ολα.Ηταν το πρωτο συναισθημα που επαιρνε ονομα:ΑΓΑΠΗ!!!

Η Διαλεχτη περιμενε στην αυλοπορτα.Δεν ρωτησε τιποτα.Αφησε την Τασια παρεα με τον δασκαλο στην αυλη και ειπε"Δωστο σ'εμενα και ξεκουρασου λιγο Τασια μεχρι να στρωσουμε το τραπεζι.
Η Διαλεχτη ηταν σοφη παρ'ολο που ηταν αγραμματη.Δυο κορες εκανε μονο,την Αθηνα και την Λουιζα,αυτην την εχασε στα 18 της.Πεθανε γρηγορα μετα απο ολιγομηνη ασθενεια.Αλλοι λενε απο φυματιωση,αλλοι απο ελονοσια,αλλοι απο"κακια αρρωστεια"(ο καρκινος δεν ηταν γνωστος τοτε στα χωρια)Ποιος να ξερει?Εγινε λιγες μετα που η Διαλεχτη της ειχε αγορασει(ηταν καλα κρατημενοι οικονομικα) ραπτομηχανη γιατι η μικρη ηθελε να γινει ραφτρα.
Η Διαλεχτη ηταν αδελφη του παππου μου του Παναγιωτη εκ Μικράς Ασίας....

Ετοιμο τον ειχε τον τραχανα η κυρα,η Μικρασιατισα.Μ'εβαλε στον σοφρα μ'ενα μαξιλαρι να με στηριζει και με μπουκωσε με φαγητο μεχρι που μουρθε να σκασω.

Εφαγαν ολοι μαζι με συντροφια τους παραγιους που με επαιρναν απο αγκαλια σε αγκαλια.
Ο μπαρμπας ρωτουσε και ξαναρωτουσε τι ειπε ο γιατρος.Η Διαλεχτη του εκοψε την φορα και του ειπε να πιει το κρασακι του και να μην ανησυχει.Θα αναλαβει αυτη απο εδω και περα...ετσι ειπε.
Ο μπαρμπας σηκωθηκε με πηρε απο την αγκαλια του Νικόλα και πηγε προς το μερος της Τασιας.Δεν μιλησε σ'αυτην..Στον δασκαλο μιλησε.
-Πριν λιγο καιρο ειπα πως αντεχει σαν τις προβατινες μου και τουτο.Σε ολους τους βορηαδες και σε ολους τους καιρους.Τι εσπειρες ,αληθεια δασκαλε?Προβατο η λυκο?
Ο δασκαλος τον κοιταζε απορημενος...
-Θυελλες θα σπειρει και ανεμους θα θερισει.Θα γινει η ντροπη σου και η δοξα σου.Θα ειναι το αρσενικο που παντα ηθελες και ποτε δεν αποκτησες και ουτε θα αποκτησεις.
Μονη της θα ειναι παντα.Κανενας δεν μπορει να μπει στην καρδια της αν δεν το θελει ετούτη.Εζησε και χωρις το γαλα της μανας της.Δυο μηνες τωρα.Αλλο στην θεση της θα ειχε πεθανει.Φαντασου τι αντοχες εχει.Θα ζησει γιατι το θελει αλλα οπως αυτη θελει.Να μην την εμπιστευεσαι,ποτε δεν θα κανει αυτο που θελεις εσυ,ουτε κανενας αλλος...

Αλαφιασμενη εκοψε τον μονολογο του μπαρμπα-Παρασχου η Διαλεχτη...
Με πηρε μισοκοιμισμενη και χορτατη απο τα χερια του.
Παω να το κοιμησω,ειπε,συνεχιστε εσεις..

Με πηγε στην κουζινα στο ξυλοκρεββατο μου.
Το φιλι και το χαδι της ηταν γλυκα αλλα αυτο που μουρμουρισε με τρομαξε...
Πρεπει να φωναξω την Μαρικα,αυτη θα βρει την λυση για ολα....

Αχχχ...Θεουλη μου!!!
Τι με περιμενει ακομα?
Ποια ειναι η ΜΑΡΙΚΑ????

...συνεχιζεται